W jednej chwili serce bije szybciej z radości i oczekiwania, a w drugiej – zatrzymuje się w bezradnym milczeniu. Rodzice mówią często, że najbardziej boli nagłe zderzenie dwóch światów: marzeń o przyszłości i pustki, która nastała po utracie dziecka. I choć zewnętrzny świat wraca do swojego rytmu, dla nich czas zatrzymuje się w miejscu.

Nie potrzeba wielkich gestów

W tej trudnej przestrzeni rodzi się ogromna potrzeba pamięci. Ważne stają się nadanie dziecku imienia, zapalenie świecy, modlitwa, zapis w księdze pamięci. Chodzi nie o wielkie gesty, lecz o potwierdzenie, że to dziecko naprawdę było. Każdy symbol, każda modlitwa, każde spojrzenie pełne zrozumienia to dowód, że życie dziecka nie zostało pominięte. Kościół pragnie w Dniu Dziecka Utraconego być szczególnie blisko rodziców po stracie. W wielu parafiach sprawowane są Msze św., odprawiane są nabożeństwa różańcowe i prowadzone są adoracje. Nie są to jedynie liturgiczne spotkania, ale są to chwile, w których rodzice mogą poczuć, że nie muszą dźwigać swojego cierpienia w samotności. Żałoba przeżywana razem otwiera drogę do uzdrowienia.

Ważna zmiana

Każdy, kto stracił dziecko, wie, że to jedno z najtrudniejszych doświadczeń w życiu. Ale do niedawna nasz ból potęgowały jeszcze dodatkowe trudne formalności. Żeby uzyskać prawo do zasiłku pogrzebowego czy zarejestrować dziecko i godnie je pochować, musieliśmy przeprowadzać badania genetyczne, by ustalić jego płeć. Takie przepisy sprawiały, że utrata dziecka stawała się jeszcze trudniejsza. Od 6 sierpnia 2025 r. wreszcie się to zmieniło. Nowe przepisy zdejmują z rodziców ten ciężar. Nie trzeba już ustalać płci dziecka w badaniach genetycznych, by skorzystać z należnych praw (urlopu macierzyńskiego, zasiłku pogrzebowego). Wystarczy zaświadczenie od lekarza lub położnej. To ogromna ulga, bo dzieci, które odeszły w wyniku poronienia, nie potrzebują badań, by potwierdzić, że były obecne i ważne.

Ślad

Nie każde dziecko tulimy w ramionach, nie każde staje się częścią codzienności. A jednak każde zostawia ślad w sercu, w modlitwie i w pamięci. W tym dniu światełko pamięci staje się mostem między tym, co minęło, a tym, co trwa. Ten mały gest mówi: pamiętam, kocham, tęsknię. Żałoba po utracie dziecka nie zna kalendarza. Nie da się jej przyspieszyć ani uregulować. Ale można ją dzielić. Można o niej mówić w modlitwie, w ciszy wspólnoty, w spojrzeniu drugiego człowieka.

Nigdy nie zdążyłam cię przytulić. Nigdy nie usłyszałam twojego pierwszego słowa, nie zobaczyłam, jak stawiasz pierwsze kroki. A jednak w moim sercu jesteś cały czas. 15 października zapalam świeczkę. Jej migotanie przypomina mi, że życie nie kończy się w chwili, gdy odchodzi. Twoja obecność, choć niewidzialna, jest prawdziwa. Wiem, że nie jestem sama. Inni rodzice patrzą na swoje światełka, modlą się, wspominają. Razem tworzymy niewidzialną sieć, która podtrzymuje nas w bólu i w nadziei.

Znak życia

Czasem łzy spływają same po policzkach. Czasem wspominam momenty, które miały nadejść, i odczuwam ich brak jak zimny wiatr w sercu. Ale przypominam sobie, że każdy oddech, każda chwila życia, nawet najkrótsza, ma sens. Każde dziecko, choćby żyło tylko w sercu, jest częścią świata i częścią nas. W tym dniu modlę się, wspominam, milczę i zapalam światło. To światło mówi wszystko, czego nie potrafią wypowiedzieć słowa. Byłeś, jesteś i będziesz kochany. Nie zniknąłeś. Jesteś w Bogu i w moim sercu. Światło, które zapalam tego dnia, trwa.

15 października to dzień pamięci i nadziei. Przypomina, że każde życie, nawet najkrótsze, ma sens i wartość. Każde dziecko, które odeszło przed narodzinami, żyje w Bogu i czeka na spotkanie. Światełka, które płoną tego dnia, są znakiem nie śmierci, ale życia, które nigdy nie gaśnie, miłości, która trwa i pozostanie w sercach osieroconych rodziców na zawsze.

Czas pamięci i refleksji

Jak co roku, 15 października, w duchu modlitwy i wspólnoty, będziemy przeżywać Dzień Dziecka Utraconego. To szczególny czas pamięci i refleksji, w którym zatrzymujemy się, aby wspomnieć dzieci zmarłe przedwcześnie w łonie mamy, w pierwszych chwilach życia czy w dzieciństwie. Jest to także dzień wsparcia dla rodziców, rodzeństwa oraz wszystkich, którzy doświadczyli straty, oraz bliskości z nimi.

Chcemy być razem z rodzicami po utracie dziecka, w ich żałobie, która jest naturalnym wyrazem bólu i tęsknoty. W nadziei, która pozwala im patrzeć na życie i śmierć w perspektywie spotkania z Bogiem oraz Jego miłości, w której wierzymy, że utracone dzieci są bezpieczne. W miłości, która nigdy nie gaśnie. W miłości rodziców do dzieci, które na zawsze pozostają w ich sercach, a także w miłości Boga, która obejmuje zarówno dzieci, jak i ich rodziny.

Dzień Dziecka Utraconego to czas, by się zatrzymać, zapalić świecę, nadać imiona tym dzieciom, które ich nie dostały, powierzyć je Bogu i uświadomić sobie, że żadne z nich nie jest zapomniane.

Zapraszamy wszystkich, którzy noszą w sercu ból utraty, ale także tych, którzy chcą po prostu być obok z modlitwą, wsparciem i dobrym słowem. Niech ten dzień będzie dla nas wszystkich okazją, by w ciszy serca i w obecności wspólnoty doświadczyć, że nie jesteśmy sami.

Dzień Dziecka Utraconego w archidiecezji częstochowskiej – środa 15 października

Częstochowa – sanktuarium św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, ul. Okrzei 41

17.30 – Różaniec w intencji rodziców po utracie dziecka

18.00 – Eucharystia

Na zakończenie – adoracja, podczas której każdy rodzic będzie mógł zapalić przy ołtarzu światełko pamięci symbolizujące jego utracone dziecko.

Żarki-Leśniów – sanktuarium Matki Bożej Patronki Rodzin, ul. Leśniowska 99

16.30 – Różaniec w intencji rodziców po utracie

17.00 – Nowenna do Matki Bożej Leśniowskiej, Eucharystia i adoracja

Pajęczno – parafia Narodzenia Pańskiego, ul. Ogrodowa 91a

18.00 – Eucharystia

Po Mszy św. Różaniec w intencji rodziców po utracie i ich dzieci oraz adoracja.

Radomsko – kościół św. Ojca Pio, ul. kard. Stefana Wyszyńskiego 102

16.00 – Eucharystia

Po Mszy św. Różaniec w intencji rodziców po utracie i ich dzieci oraz modlitwa przy pomniku Dziecka Utraconego.

Wieluń – klasztor Sióstr Bernardynek, ul. Krakowskie Przedmieście 1

17.30 – Różaniec w intencji rodziców po utracie

18.00 – Eucharystia

Zawiercie – bazylika Świętych Apostołów Piotra i Pawła, ul. Sienkiewicza 4

17.15 – Różaniec w intencji rodziców po utracie i ich dzieci

18.00 – Eucharystia i adoracja

Patronat honorowy nad Dniem Dziecka Utraconego w archidiecezji częstochowskiej objął abp Wacław Depo.

„Bo nie ma stópki zbyt małej, by nie pozostawiła na tym świecie śladu”

(autor nieznany).