Od momentu powołania parafii do rozpoczęcia budowy nowej świątyni minęło pięć lat. W 1993 r. wydano zezwolenie na budowę. Pierwsze wykopy fundamentu wykonano 4 maja. Cztery miesiące później bp Władysław Jędruszuk poświęcił i wmurował kamień węgielny przywieziony z Ziemi Świętej z Góry Błogosławieństw.
Świątynię projektował rodowity siemiatyczanin, mgr inż. Henryk Kosieradzki. Kościół pomyślano jako trzynawowy. Na osi obiektu umiejscowiono prezbiterium oraz kruchtę wejściową. Wokół prezbiterium zlokalizowano zakrystię. Nawy boczne wieńczą dwie wieże, w których znajdują się pomieszczenia do przechowywania dekoracji i paramentów liturgicznych. Ścianę główną prezbiterium zdobi drewniany krzyż. Jego wielkość, centralne umiejscowienie nad tabernakulum pozwala zapatrzeć się, odczuć wielkość sacrum. Cały kościół to coś ogromnie pięknego, zachwycającego, a przy tym przemawiającego swoją prostotą. Został zbudowany w stylu neobarokowym, nawiązując do regionalnych tradycji budownictwa kościelnego.
Kościół budowano siedem lat. Środki na budowę pochodziły z dobrowolnych ofiar naszych parafian. Świątynia nigdy by nie powstała, gdyby nie ogromne zaangażowanie Księdza Proboszcza i ludzi, którzy swoją modlitwą, pracą, cierpieniem, ofiarami sprawili, że świątynia istnieje. Cała wspólnota parafialna czuła potrzebę budowy nowego kościoła.
Od 16 kwietnia 2000 r. wierni mogą uczestniczyć w nabożeństwach w pięknej, nowej świątyni. Był to dzień wyjątkowy, niepowtarzalny. Po raz pierwszy procesja z palmami przeszła wokół nowo wzniesionej świątyni. Bp Antoni Dydycz dokonał uroczystej konsekracji nowego kościoła, ołtarza i tabernakulum. Od podpisania aktu konsekracji minęło już trzy lata. Wiele zmieniło się wokół i wewnątrz świątyni przez ten czas. Już w listopadzie 2000 r. rozpoczęto prace nad rozbiórką drewnianej kaplicy. W lipcu dokończono budowę wieży południowej i pokryto blachą kopuły kościoła. Uporządkowano teren i rozpoczęto prace nad jego zagospodarowaniem.
Do kościoła zakupiono trzy żyrandole, które są darem rodzin z parafii. We wrześniu w wieży południowej została ułożona marmurowa posadzka. W październiku rozpoczęto rozprowadzanie kalendarzy parafialnych. Dzięki temu można było zakupić komplet nietłukących się figurek do żłóbka.
W kwietniu 2001 r. na miejscu drewnianego kościoła umieszczono symboliczny kamień. Wmurowano weń pamiątkową tablicę ze słowami: "Wszystkim wytrwałym w wierze", oraz datą poświęcenia drewnianego kościoła. W tym samym czasie rozplanowano również plac wokół kościoła, teren został wyrównany. Posadzono ozdobne krzewy i drzewa, które są darem różnych rodzin.
Przy końcu kwietnia rozpoczęto budowę parkanu z cegły klinkierowej i metalowych przęseł. Dziś parkan otacza już cały plac kościelny. Z dwóch stron - od ulicy Kościelnej i Górnej ułożono chodnik z kostki brukowej wzdłuż parkanu.
W maju zakończono fugowanie kościoła, które trwało dwa i pół roku. W wieżach kościoła na najwyższych kondygnacjach zostały wstawione żaluzje. Pokryto również blachą dwie kopuły wieży południowej.
Wnętrze świątyni wzbogaciły stacje Drogi Krzyżowej. Wykonano je ze srebra i mosiądzu w formie odlewu. Fundatorem stacji jest Akcja Katolicka. Dzieci przystępujące wówczas do I Komunii św. w darze ołtarza ofiarowały marmurową chrzcielnicę. Nad nią umieszczono mosiężny odlew przedstawiający chrzest Chrystusa, który ofiarowali rodzice dziecka ochrzczonego jako pierwsze w nowej parafii.
W ubiegłym roku Koło Żywego Różańca, Czciciele Miłosierdzia Bożego oraz Akcja Katolicka zakupiły cztery mosiężne lichtarze. W nawach bocznych ustawiono ławki. Konfesjonały ofiarowane zostały przez rodziny i wikariuszy pracujących w naszej parafii w latach 1997-99. Zakupiono również mosiężny odlew baranka, który zdobi główny ołtarz. Dwie marmurowe kropielnice ustawione przy głównych drzwiach wejściowych; jedna jest darem pewnej rodziny, druga - dzieci przystępujących do I Komunii św. w 2002 r.
Uroku świątyni dodają witraże ofiarowane przez dwoje dzieci - Paulinę i Rafała. Zdobią one okna po obu stronach prezbiterium. Witraże ilustrują Jezusa Miłosiernego i Jego Matkę. Wchodzący do świątyni spostrzega natychmiast Ich obraz.
Przez niespełna trzy lata Ksiądz Proboszcz i wszyscy parafianie z niezwykłą starannością upiększają i wzbogacają swoje dzieło. Nie sposób nie zauważyć zmian, jakie zaszły w świątyni i wokół niej przez tak krótki okres jej trwania. Trudno nie docenić starań, wysiłków, poświęcenia i zaangażowania. A wszystko po to, aby człowiek mógł odkryć Boga, zrozumieć samego siebie i wejść w głąb własnej duszy.