Wydarzenie zgromadziło licznie mieszkańców, przyjaciół oraz wychowanków, którzy przez muzykę chcieli wyrazić swoją wdzięczność i pamięć o wyjątkowym człowieku, który przez lata dzielił się pasją i inspirował kolejne pokolenia. Podczas koncertu zabrzmiały utwory szczególnie bliskie sercu Krzysztofa – zarówno te, które sam komponował, jak i te, które z pasją wykonywał wraz z zespołami. Publiczność miała okazję usłyszeć Kameralny Zespół Chóralny, solistki oraz zespół Primo, a także utwory z płyty Skrzydła u ramion, tj. Nie mój czas i Wiosna radosna do słów Sławy Czarneckiej. Nie zabrakło również Obiecanek – efektu artystycznej współpracy z poetą i bardem z Sandomierza, Markiem Sochackim. Szczególne miejsce zajęły dwie ostatnie kompozycje Krzysztofa – Zmierzchanie i Obecność do tekstów ks. Wojciecha Kani – pełne refleksji i duchowego piękna. Podczas wieczoru nie zabrakło osobistych wspomnień i ciepłych słów o zmarłym pedagogu. Leszek Surdy, wójt gminy Gorzyce, oraz Paweł Słonina, wiceprzewodniczący rady gminy Gorzyce, podkreślali wyjątkowość Krzysztofa jako nauczyciela, który potrafił wydobyć muzyczny talent z młodych ludzi i inspirował ich swoim przykładem. Koncert poprowadziły Grażyna Walczyna, emerytowana kierownik DK Sokolniki, oraz Jolanta Zimoląg. Ten wyjątkowy koncert był nie tylko artystycznym wydarzeniem, ale także pełnym miłości i pamięci wspomnieniem Krzysztofa Kapały – człowieka, który całym sercem wierzył, że życie naprawdę jest muzyką.
Biskup pobłogosławił wiernych i poświęcił mury świątyni
Konsekracja kościoła w Sokolnikach przez bp. Jana Piotrowskiego zwieńczyła prace podjęte blisko pięć lat temu przy kościele parafialnym, budowanym w latach 70. i 80. ubiegłego wieku, w którego centrum jest kult Najświętszego Serca Jezusa.
Parafia pod tym wezwaniem została erygowana niemal sto lat temu, w 1928 r. przez bp. Augustyna Łosińskiego, wydzielona z parafii Staromieście. Zbudowano tutaj mały, drewniany kościółek parafialny. W trudnych czasach komunistycznej walki z Kościołem, w 1976 r. rozpoczęto budowę nowego, już murowanego. Projekt obszernej świątyni miał spełniać warunki do ewentualnego przejęcia obiektu przez władzę ludową na cele świeckie. Na szczęście nigdy do tego nie doszło. Jednak pokaźna świątynia wymagała jeszcze wielu nakładów pracy, które zostały podjęte z sukcesem niespełna pięć lat temu. Dziś jest to piękny, funkcjonalny kościół, z którego wszyscy parafianie są dumni.
Jerzy Opioła - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid
Litmanowa. Kaplica z obrazem Matki Boskiej Litmanowskiej
List Dykasterii Nauki Wiary do arcybiskupa metropolity preszowskiego obrządku bizantyjskiego: liczne owoce duchowe w miejscu domniemanych objawień Maryi, do których miało dojść w latach 1990-1995 w pobliżu niewielkiej miejscowości Litmanowa.
Dykasteria Nauki Wiary kontynuuje swoje działania i – dzięki nowym normom opublikowanym w ubiegłym roku – mogła udzielić zezwolenia (nihil obstat), po ocenie duchowych owoców, odnośnie do domniemanych objawień maryjnych, które miały wydarzyć się w latach 1990-1995 w Litmanowej, na górze Zvir na Słowacji. List prefekta kard. Victora Manuela Fernándeza skierowany jest do arcybiskupa Preszowa dla katolików obrządku bizantyjskiego, Jonáša Jozefa Maxima.
Ojciec Bruno Silvestrini pochodzi z włoskiego regionu Marchii (Marche). Urodził się w cieniu bazyliki Matki Bożej z Loreto, w małej miejscowości Porto Recanati. W tym to miejscu Fryderyk II Szwabski, wnuk Fryderyka Barbarossy, zbudował zamek, aby bronić skarbca Świętego Domku w Loreto. Dlatego jego miejscowość jest silnie związana z kultem Madonny, a on jest zakochany w Maryi Dziewicy. Przez okno swojego domu, mógł z daleka oglądać kopułę maryjnego sanktuarium. Nawet teraz, za każdym razem kiedy wraca do domu i widzi kopułę bazyliki w Loreto, jego serce się raduje.
Ten augustianin, wyświęcony w 1981 roku, po piastowaniu różnych stanowisk w Kościele i w swoim zakonie, jest dziś Zakrystianem Papieskim (po włosku funkcja ta nazywa się: custode del Sacrario Apostolico) i współpracuje z Biurem Celebracji Liturgicznych Papieża. Łączą go bliskie związki ze swoim współbratem, Leonem XIV, który jada obiad w ich augustiańskiej wspólnocie zamieszkującej w małym klasztorze niedaleko Kaplicy Sykstyńskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.