Kaplica na Dworcu Głównym PKP jest miejscem, gdzie odbywa się całodobowa adoracja Najświętszego Sakramentu. W Roku Jubileuszowym jest to miejsce, które otrzymało miano kaplicy jubileuszowej.
W czasie Wielkiego Postu istnieje także możliwość spowiedzi świętej, codziennie przez wszystkie dni między 20 a 22. Dodatkowo w dniach 6-9 kwietnia odbywać się będą nauki rekolekcyjne prowadzone przez bp. Antoniego Długosza, biskupa seniora archidiecezji częstochowskiej.
Sakrament Pokuty i Pojednania
Spowiedź w kaplicy dworcowej odbywa się już po raz piąty, a po raz trzeci w Wielkim Poście.
– Przede wszystkim należy Panu Bogu podziękować za to, że takie miejsce, jak kaplica na Dworcu Głównym PKP znajduje się we Wrocławiu i jest stworzona przestrzeń do tego, aby można było przystąpić do Sakramentu Pokuty i Pojednania – mówi ks. Jan Kleszcz, opiekun kaplicy, duszpasterz kolejarzy oraz proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Jerzego we Wrocławiu-Brochowie, dodając: – Z początkiem Wielkiego Postu osób korzystających ze spowiedzi jest mniej, ale tuż przed świętami, wierni wiedzeni tradycją, zwyczajem i pobożnością, że Wielkanoc należy przeżywać w jedności z Jezusem, przychodzą i tych ludzi jest i będzie więcej.
Reklama
Tym razem do dyspozycji osób chcących skorzystać ze spowiedzi świętej jest 18 spowiedników. – Każdego dnia, jeden z nich ma swój dyżur i oczekuje w konfesjonale. W Wielkim Tygodniu, ze względu na większą ilość osób, księży pełniących dyżur będzie dwóch, a nawet trzech – zaznacza ks. Kleszcz, dodając: – Jestem im bardzo wdzięczny, że w tych “nikodemowych” godzinach rezerwują swój czas, aby dyżurować w konfesjonale. Wszyscy zgodnie potwierdzają, że te spowiedzi mają inny charakter, gdyż nie są to zazwyczaj spowiedzi okołoświąteczne czy comiesięczne, ale są to spowiedzi z długoterminowego rozwoju, po wielu latach, czy też z całego życia.
Klimat kaplicy na dworcu PKP sprawia, że zaglądają tam osoby, które nie zawsze należą do tych regularnie praktykujących. – Dla nich jest to szansa, aby zakotwiczyć w Kościele na stałe. Co ciekawe nie są to osoby w podeszłym wieku, ale młodzież, czy osoby w średnim wieku. I to też jest walorem i radością, że chcą oni doświadczyć Bożego Miłosierdzia. Jest to też ważne, bo przecież nasza kaplica jest jubileuszowa i można pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny – wskazuje ks. Jan Kleszcz.
Rekolekcje
Pomocą w przeżyciu Wielkiego Postu i przygotowania do spowiedzi świętej będą rekolekcje wygłoszone przez bp. Antoniego Długosza. – Zeszłoroczne rekolekcje prowadzone przez ks. Aleksandra Radeckiego były papierkiem lakmusowym, jak takie wydarzenie duchowe mogłoby funkcjonować. Okazały się one sukcesem i to nas zachęciło, aby w tym roku to powtórzyć – podkreśla kapłan, dodając: – Rekolekcje nie będą miały nowej formuły, ale rozpoczniemy je w niedzielę 6 kwietnia o godz. 15. Najpierw będzie Koronka do Bożego Miłosierdzia, a po niej Msza święta wraz z nauką rekolekcyjną i tak każdego dnia do środy, 9 kwietnia włącznie.
W porównaniu z ubiegłym rokiem nie będzie udostępniona Sala sesyjna, aby mogło skorzystać więcej osób. W zamian jest nowe rozwiązanie. – Z pomocą przychodzi nam Stacja „Dialog”, która znajduje się na parterze Dworca PKP i tam mamy zarezerwowaną salę konferencyjną i tam będzie udostępniony sygnał z kaplicy. Chcemy stworzyć przestrzeń dla osób, które chcą wziąć udział w rekolekcjach, ale ze względu na wielkość naszej kaplicy się do niej nie zmieszczą – mówi ks. Kleszcz.
Rekolekcje będą transmitowane przez Telewizję EWTN.
Wrocławska parafia św. Maurycego ma szczęście do dobrych duszpasterzy, zarówno przed wojną, jak i po 1945 r. Najbardziej znanym z nich jest ks. Paul Peikert, proboszcz w latach 1932-1946, dzięki któremu powstał dziennik „Kronika dni oblężenia Wrocławia 22 stycznia – 6 maja 1945”
Urodził się 1 października 1884 r. w Langendorf (dzisiejszy Bodzanów w powiecie nyskim). Studiował teologię i 20 czerwca 1910 r. otrzymał z rąk kard. Georga Koppa święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Wiązowie, Jaworze, Wrocławiu (parafia św. Henryka), Grodkowie, podwrocławskich Żernikach. W Sobięcinie koło Wałbrzycha w 1920 r. po raz pierwszy został proboszczem, a w 1932 r. spośród 100 kandydatów został wybrany proboszczem parafii św. Maurycego. Od początku swojej posługi prowadził dziennik parafii. Na pewno nie przypuszczał, że przyjdzie mu opisywać najtrudniejszy okres dziejów historii Wrocławia i jego mieszkańców. Wrocław został ogłoszony twierdzą już 25 sierpnia 1944r., jednak do początku 1945r. nic nie zapowiadało tego, co przyniosły następne miesiące. 13 lutego rozpoczęło się oblężenie Festung Breslau, które trwało do 6 maja. 20 stycznia wydano rozkaz opuszczenia miasta przez ludność cywilną, 6 lutego dowództwo twierdzy kazało opuścić Wrocław wszystkim duchownym. Wśród tych, którzy się sprzeciwili, był ksiądz Paul Peikert. Wydarzenia, których był świadkiem opisywał w swoim dzienniku. Dzięki tym zapiskom możemy się dowiedzieć, że już 18 lutego na cmentarzu przykościelnym pochowano pierwszego żołnierza SS. W 1947 r. ekshumowano z tego terenu 74 ciała żołnierzy i 67 cywilów. 15 marca ksiądz Peikert odprawił Mszę św. dla 3 tys. robotników przymusowych w obozie pracy Clauzewitz Schule (dzisiaj Zespół Szkół Elektrycznych i Elektronicznych) przy ul. Hauke Bosaka. Byli to głównie Polacy, ale też Ukraińcy, Czesi, Węgrzy, Serbowie, Bułgarzy i Francuzi. Kościół przez długi okres szczęśliwie unikał zniszczeń. 3 marca pocisk artyleryjski zniszczył sygnaturkę. Jednak bez większych uszkodzeń kościół przetrwał do Wielkiej Soboty. Wtedy jeden z pocisków zniszczył część dachu i wszystkie szyby. Dzieło zniszczenia dokonało się w Niedzielę i Poniedziałek Wielkanocny. W wyniku burzy ogniowej wypaliła się wieża. Ostatnia bomba spadła na kościół 15 kwietnia. Zniszczenia były na tyle duże, że nie mógł być użytkowany po zakończeniu wojny. Pierwszą Mszę św. po wojnie ks. Peikert odprawił w kościele Bonifratrów 6 czerwca. W 1946 r. ks. Peikert wyjechał do Bredenborn w Westfalii. Do śmierci w 1949 r. był wikarym w tamtejszym kościele parafialnym. Jego dziennik, wydany po wojnie pod tytułem „Kronika dni oblężenia Wrocławia 22 I – 6 V 1945”, stał się cennym dokumentem źródłowym, pozwalającym odtworzyć przebieg tamtych wydarzeń.
Doskonale znany tekst dzisiejszej Ewangelii zachęca nas do konfrontacji z naszym podążaniem za Chrystusem. Zastanawiamy się nieraz nad naszą relacją do Boga, wiele możemy już o tym powiedzieć, ale życie nieustannie to weryfikuje i niejako wymusza na nas stanięcie w prawdzie wyrażonej nie tylko słowem, ale nade wszystko czynem. Już nieraz uświadamialiśmy sobie, że wiara i pójście za Chrystusem nie jest życiem usłanym różami, a dziś Jezus mówi nam wprost o drodze, na której trzeba dźwigać codzienny krzyż. I stoi przed nami wiele, na pozór sprzecznych, zachowań, jak choćby nienawiść do ojca, matki, żony, dzieci. Czy może nas ów tekst gorszyć? Myślę, że żadną miarą. Trzeba jednak należycie uporządkować hierarchię wartości w naszym życiu, by wiedzieć, co z czego wynika. Oczywiście, na pierwszym miejscu musi być Bóg. Potem – Jego wola względem naszego życia. To tak jakby z nieco innej strony modlitwa Ojcze nasz..., która przypomina wpierw o uświęceniu Boga, o Jego należytym miejscu w naszym życiu, o naszej otwartości na Jego wolę, a następnie dopiero wyraża prośbę o chleb powszedni, który jest symbolem doczesności. Wszystko musi być budowane na fundamencie, którym jest Bóg. Jeśli chcesz pójść za Chrystusem, musisz to uczynić bezkompromisowo. Stanąć przed nim sam na sam. Bez niczyjego wsparcia, zaplecza i zabezpieczeń. Tylko On i ja. Moje „ja” – ja sam przed Nim jestem nikim, bo wszystko, czym jestem, wynika z mojej relacji do Niego. Tym jest moja „nienawiść” do siebie samego: wyraża się w oddaniu wszystkiego Bogu – tak jak oddanie żony, dzieci, braci czy sióstr. Wszystko zaczyna się od mojej relacji do Niego. Od wzięcia tego wszystkiego jakby od nowa – w postaci krzyża obrazującego wszystko, z czym przychodzi mi żyć na co dzień. Jeśli nie przyjmę tego w duchu wiary, nie jestem uczniem Chrystusa. Cała rzeczywistość mojego ziemskiego pielgrzymowania musi być interpretowana w duchu wiary. Wszystko dzieje się po coś. Wszystko w Bożym planie ma swój sens i ma czemuś służyć. To fundament, o którym pisze dalej ewangelista Łukasz. Twoje życie musi być zaplanowane na współpracę z Bogiem. Zaczynasz budować. A jeśli już, to od początku do końca – mówiąc nieco prostym językiem: na dobre i na złe. Jestem z Nim wtedy, gdy moje życie „układa się”, ale i wtedy, gdy przychodzi moment próby. To jest nie tylko trwałe budowanie fundamentu, ale i zdolność wykończenia budowy. Jeśli w chwili próby porzucam Jezusa, to jestem człowiekiem godnym politowania albo obiektem drwin. Czym jest moja wiara tylko w chwili powodzenia, albo czym jest moja miłość tylko w dobrej, a nie złej doli? Życie nasze pozostaje ciągłym zmaganiem, walką – wygrana pozostaje tylko z Chrystusem.
Siostry Służebniczki świętowały 100 lat posługi we Wrocławiu.
– To, kim jesteś droga siostro, drogi bracie, drogi kapłanie, sprawdza się w spotkaniu z drugim człowiekiem – mówi abp Józef Kupny.
Potrójny jubileusz świętowała parafia NMP Matki Pocieszenia u ojców redemptorystów we Wrocławiu: 75-lecie parafii, 100-lecie obecności Sióstr Służebniczek NMP przy ul. Czarnoleskiej oraz 50-lecie Duszpasterstwa Akademickiego „Redemptor”. Uroczystościom przewodniczył abp Józef Kupny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
