O odpowiedzialności za kolejne pokolenia, wdzięczności za dar własnego życia i o tym, że „życie zwycięży śmierć”, przypomnieli na Jasnej Górze uczestnicy 8. Pielgrzymki Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego oraz Rodzinnej Pielgrzymki Rycerzy Kolumba.
Reklama
Zaangażowani w dzieło duchowej adopcji dziecka poczętego, którego centrum od lat jest Jasna Góra, zachęcali, by „stanąć w obronie tych, którzy nie potrafią się jeszcze sami bronić”. Duchowa adopcja polega na wzięciu w modlitewną opiekę nieznanego nam poczętego dziecka, którego narodziny są zagrożone. Jest zobowiązaniem do codziennej modlitwy jednym dziesiątkiem Różańca w intencji jego i jego rodziców. Trwa 9 miesięcy, czyli tyle, ile rozwija się dziecko w łonie matki. – Ta modlitwa ma wielką moc – przekonywał o. Samuel Karwacki, krajowy moderator Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, i zwrócił uwagę na to, że umacnia nas ona w chrześcijańskiej nadziei, iż to Bóg jest Panem historii i ludzkiego życia, uczy też wytrwałości. Duchowa adopcja nie tylko ratuje życie dziecka poczętego, którego narodziny są zagrożone, ale także pomaga rodzicom leczyć zranienia spowodowane grzechem aborcji. Dziewięciomiesięczna modlitwa za życie jest także odpowiedzią na Jasnogórskie Śluby Narodu bł. Stefana Wyszyńskiego. Gdy w 1956 r. komuniści wprowadzili aborcję na życzenie, prymas wspólnie z polskimi biskupami wydał list, w którym aborcję nazwano „pokojowym samobójstwem narodu”. Wskazał na potrzebę obrony życia nienarodzonych, co jest polską racją stanu i nadrzędnym interesem państwowym. Jasno opowiedział się za życiem. Zaznaczył, że czasem trzeba nawet znosić prześladowania dla dobra narodu. Apelował wówczas do rodzin, by stały na straży życia.
Rycerze Kolumba nie tylko deklarują, ale też w konkretnych czynach modlitwy i miłosierdzia stają w obronie prymatu Boga i daru życia człowieka. Pielgrzymka pod hasłem: „Bóg jedynym Panem Życia” była czasem duchowego umocnienia w pełnieniu misji radykalnego świadectwa o życiu, które – jak przypomniał abp Wacław Depo, kapelan stanowy Zakonu Rycerzy Kolumba w Polsce – według założyciela Rycerzy Kolumba bł. ks. Michaela McGivneya, „nie jest przedmiotem transakcji, ale darem Bożym od poczęcia, którym należy się dzielić”. Jednym z najważniejszych celów, do których dąży zakon, jest stworzenie nowej „kultury życia”, w której każde ludzkie życie będzie przyjmowane z radością, szanowane i chronione przez prawo. Materialnym wyrazem solidarności z potrzebującymi podczas tegorocznej pielgrzymki na Jasnej Górze było wsparcie m.in.: Fundacji Małych Stópek, powodzian, Domu Samotnej Matki i hospicjum dla dzieci w Kielcach.
Brat zakonny – człowiek modlitwy i nadziei
Podczas swej 41. pielgrzymki bracia zakonni rozważali na Jasnej Górze temat ewangelizacji. Stwierdzili m.in., że najważniejszą akcją ewangelizacyjną współczesnego świata jest „zwykłe codzienne życie z Bogiem i robienie małych rzeczy z miłością”, a modlitwa „jest korzeniem nadziei”. Wśród podjętych zagadnień w części konferencyjnej mowa była także o szansach i zagrożeniach związanych z używaniem mediów elektronicznych przez osoby konsekrowane. Patronem pielgrzymki był bł. Michał Giedroyć, zakonnik, kanonik regularny, patron chorych i zakrystianów. Uczestniczyło w niej ok. 140 braci. Zwrócono uwagę na to, że bracia zakonni realizują to, co papież Franciszek nazywa „duszpasterstwem obecności”. Brat Andrzej Langowski, franciszkanin, opowiadał o „cichej obecności”, polegającej m.in. na wspieraniu kapłanów, których głównym zadaniem jest praca duszpasterska. – To też czas spędzony na kolanach w kaplicy i trwanie na modlitwie – wyjaśnił. Podkreślił, że sami wierni dają świadectwo owoców tej „cichej obecności” zakonników. Bracia z dobrowolnego wyboru nie przygotowują się do kapłaństwa i nie przyjmują święceń prezbiteratu. Swoje powołanie realizują przez wypełnianie charyzmatu danego zgromadzenia: najczęściej wykonują różnorodne codzienne posługi – od ogrodnika po dyrektora szkoły – i stanowią niezastąpioną pomoc w codziennym funkcjonowaniu klasztorów i domów zakonnych. Organizatorem pielgrzymki jest Komisja ds. Braci przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich.
Biskup gliwicki Sławomir Oder został członkiem Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych. Decyzję taką podjął papież Leon XIV.
Wśród nowych członków tej dykasterii znaleźli się również kardynałowie: Rainer Maria Woelki, arcybiskup Kolonii w Niemczech; Angelo De Donatis, penitencjarz większy; Roberto Repole, arcybiskup Turynu i biskup Susy we Włoszech; Ángel Fernández Artime SDB, proprefekt Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego; a także abp Fortunato Morrone, metropolita Reggio Calabria-Bova we Włoszech oraz włoski biskup Alfonso Vincenzo Amarante CSsR, rektor Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie.
7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.
Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie.
W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację.
W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu.
Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn.
Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską.
Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich.
Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania.
Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania.
Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego.
Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
Muzyka jest jak most, który prowadzi nas do Boga – powiedział Leon XIV w podziękowaniu za przedświąteczny „Koncert z ubogimi”. Papież zauważył, że nie przypadkiem każda kultura i język ma tak wiele kolęd. Jakby nie można było celebrować Bożego Narodzenia bez muzyki, bez hymnów uwielbienia – dodał Ojciec Święty.
Dziękując za watykański koncert, który co roku gromadzi ubogich, ich dobroczyńców oraz światowej sławy artystów, Papież wspomniał w sposób szczególny o kard. Konradzie Krajewskim, prefekcie Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
