...sanktuarium nazywane jest kaszubską Częstochową?
Cudowna figura Matki Bożej Królowej Polskiego Morza, często określana mianem Opiekunki Rybaków, czczona jest od XV wieku. Legenda głosi, że figura pochodzi z tonącego statku. Podczas ogromnego sztormu żeglarze modlili się o ocalenie przed znajdującą się na okręcie figurką Madonny z Dzieciątkiem i zostali wysłuchani. W podzięce Matce Bożej ustawili figurkę na lądzie, przy studzience w miejscowości Swarzewo (arch. gdańska). Miejsce kultu Maryi rosło z roku na rok, z całego Pomorza przybywali pielgrzymi i zdecydowano się wybudować w Swarzewie trzeci kościół – dzisiejsze sanktuarium Matki Bożej Królowej Polskiego Morza. W miejscu studzienki ze źródełkiem zbudowana została kapliczka. Figurze Matki Bożej kilkakrotnie groziło niebezpieczeństwo. Podczas wojen szwedzkich w 1626 i 1657 r. uchroniono ją przed najeźdźcami przez zakopanie jej w ziemi. W latach II wojny światowej również została zakopana, na terenie gospodarstwa Leona Torlińskiego w Wielkiej Wsi – dzisiejszym Władysławowie.
Konsekracji kościoła dokonał w 1930 r. bp Konstantyn Dominik, a 8 września 1937 r. miała miejsce uroczystość koronacji Matki Bożej Swarzewskiej i nadania Jej tytułu Królowej Polskiego Morza przez papieża Piusa XI, w której uczestniczyło ok. 50 tys. wiernych.
Odpusty lipcowy i wrześniowy uważane są za jedne z najważniejszych na Kaszubach, a sama miejscowość została nazwana kaszubską Częstochową. Po uroczystej Mszy św. odmawia się Różaniec, a po nim rozpoczyna się całonocna adoracja przed cudowną figurą Matki Bożej. W czasie adoracji część pątników obchodzi na kolanach, z zapaloną świecą, ołtarz, a wierni nadal składają tu liczne dary wotywne.
Sanktuarium zachwyca bogatą polichromią, a dekoracja stwarza wyjątkowy klimat skupienia i zadumy. Wśród malowideł dostrzec można niewielką niszę, a w niej Pietę – niezwykle cenną drewnianą rzeźbę polichromowaną, datowaną na lata 1480-90. Jest ona jedynym zachowanym na Pomorzu Gdańskim gotyckim wyobrażeniem Matki Bożej, która opłakuje trzymanego na kolanach martwego Chrystusa. Figura Matki Bożej Królowej Polskiego Morza umieszczona jest w centralnym miejscu prezbiterium i zwykle zasłonięta obrazem Madonny Tronującej z Dzieciątkiem. Na początku Mszy św. przy dźwięku organów obraz odsuwa się i odsłania cudowną figurę. /i.c.
W XVIII w. uchroniła od zarazy mieszkańców parafii św. Marcina Biskupa. Od tej pory przed Jej wizerunek nieprzerwanie napływają prośby o wstawiennictwo oraz świadectwa cudownych uzdrowień i pomocy w wielu sprawach życiowych, a sanktuarium Matki Boleszyńskiej jest ośrodkiem żywej wiary
Na styku historycznych ziem: lubawskiej, chełmińskiej i michałowskiej, w powiecie nowomiejskim 12 km od Lidzbarka Welskiego, wśród łagodnych wzgórz i jezior leży parafia boleszyńska. Pierwsze wzmianki o Boleszynie pojawiają się na początku XV w., jednak jego historia sięga połowy XIII stulecia. Zmienne były koleje jej losów: to została powiększona o parafię w Radoszkach (XV w.), to po śmierci proboszcza podczas I wojny szwedzkiej do lat 70. XVII w. była filią Mroczna. Po I rozbiorze znalazła się w zaborze pruskim. W ciągu stuleci należała do dekanatów: górznieńskiego, później lidzbarskiego. Obecnie wchodzi w skład dekanatu Rybno. Każda z jej wsi ma osobnego patrona. Boleszyn – św. Walentego, Kowaliki – św. Józefa, Wielkie Leźno – św. Jana Chrzciciela, Słup – św. Rocha, Sugajno – św. Jakuba, Zalesie – św. Ignacego Loyoli. Ich wizerunki wiszą w parafialnej świątyni pw. św. Marcina z ok. 1722 r., konsekrowanej w 1742 r. Drewniany kościół postawiono w miejscu wcześniejszego, który cieszył się także patronatem Trójcy Świętej.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Wielki Post to czas modlitwy, postu i jałmużny. To wiemy, prawda? Jednak te 40 dni to również czas duchowej przemiany, pogłębienia swojej wiary, a może nawet… powrotu do jej podstaw? W kolejnym dniu naszego katechizmu odpowiedź na pytanie - czy jeśli sakramentu udziela człowiek niegodny, to traci on swoją moc?
Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Katechizm Kościoła Katolickiego oraz Youcat – katechizm Kościoła katolickiego dla młodych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
