Reklama

Wiara

Teolog odpowiada

Przyrzeczenia a śluby

Niedziela Ogólnopolska 25/2024, str. 22

[ TEMATY ]

ślub

Teolog odpowiada

Adobe Stock

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przyrzeczenia i śluby związane są nie tylko z życiem religijnym, służą też porządkowi społecznemu. Składają je np. politycy przyjmujący różne stanowiska w urzędach, osoby wchodzące w cywilny związek małżeński. Każdy, kto składa jakiekolwiek przyrzeczenia, powinien być świadomy skutków swojego czynu oraz konsekwencji, jakie powoduje niewypełnianie ich treści. Przyrzeczenie możemy też rozumieć jako złożoną komuś obietnicę. Można nawet posłużyć się słowem „umowa”, z której wynikają określone zobowiązania. Jeżeli zaciągnięte zobowiązanie jest moralnie słuszne, to takie obietnice powinny być dotrzymywane. Przyrzeczenia i śluby odgrywają bardzo ważną rolę w życiu Kościoła. Nie jest to jednak wymysł chrześcijan, lecz jest to wynik głębokiej teologii interwencji Boga wobec swojego ludu. Bóg wychodził do człowieka z propozycją zawarcia przymierza, w którym mieściły się nie tylko Jego obietnice wobec człowieka, ale On sam chciał, aby człowiek też Mu coś obiecał.

W historii zbawienia widzimy, że człowiek niejednokrotnie zrywał przymierze z Bogiem przez niedotrzymywanie zobowiązań, natomiast Bóg wciąż na nowo wychodził z inicjatywą przymierza. Wśród różnych obietnic jedną z najważniejszych miała być wierność drugiej stronie. Bóg nigdy nie przestał być wierny, ale człowiek niewierność względem Boga okazywał niejednokrotnie. W końcu Bóg zawarł z człowiekiem przymierze już na zawsze, kiedy ofiarował swego Syna na krzyżu. W momencie chrztu św. składa się zatem przyrzeczenia chrzcielne, które stanowią część „umowy” między Bogiem a człowiekiem. O to, czy Bóg dotrzyma zobowiązań wobec człowieka, nie trzeba się bać, ponieważ On już raz na zawsze udowodnił swoją miłość, On jest miłością i na pewno swojego sprzymierzeńca nie zawiedzie. Człowiek natomiast jest słaby, grzeszny, więc przez różne formy pobożności powinien wracać do początków, odnawiać swoje przyrzeczenia chrzcielne. Dzieje się to w życiu Kościoła przy okazji wielu ważnych wydarzeń religijnych. Pogłębieniem przyrzeczeń chrzcielnych złożonych Bogu wobec wspólnoty Kościoła jest złożenie przyrzeczeń związanych z wypełnianiem swojego powołania. Przyrzeczenia takie składają osoby zawierające sakrament małżeństwa, przyjmujące sakrament święceń oraz wchodzące na drogę życia konsekrowanego. Z osobistej pobożności wierzący może też przyrzec Bogu określony czyn, modlitwę, jałmużnę, pielgrzymkę. Wierność przyrzeczeniom jest wyrazem szacunku wobec Boga, wobec Jego miłości i wierności.

Ślub jest aktem pobożności, w którym chrześcijanin poświęca się Bogu lub obiecuje Mu dobry czyn, prosząc Go jednocześnie o wsparcie w wypełnianiu tego, co przyrzeka. O zawieraniu sakramentalnego małżeństwa mówimy właśnie „ślub”. Śluby są uroczystą formą przyrzeczeń. W przeciwieństwie do przyrzeczeń składanych w ramach prywatnej pobożności – śluby w Kościele odbywają się według jasno określonych przepisów. Przykładowo: aby ślub małżeński był ważny i aby zaistniał sakrament małżeństwa, musi być on zawarty wobec kwalifikowanego świadka, którym jest osoba wyświęcona (biskup, prezbiter, diakon), przy zachowaniu określonego porządku wynikającego z prawa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2024-06-18 14:27

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Co to jest zmysł religijny?

Niedziela Ogólnopolska 24/2024, str. 22

[ TEMATY ]

wiara

Teolog odpowiada

Karol Porwich/Niedziela

Podczas przeżywania Zesłania Ducha Świętego można odkryć bardzo ważną rzecz. Duch Święty jako Duch Prawdy prowadzi Kościół i to On prowadzi wiernych do poznawania Prawdy. Jest to rzeczywistość, którą nazywamy sensus fidei, czyli zmysł wiary ludu Bożego. Leksykon pojęć teologicznych i kościelnych wskazuje, że jest to instynktowne wyczulenie na sprawy wiary, którym jest obdarzony cały Kościół. Oceną objawienia i trafnością sądu w tych sprawach kieruje Duch Święty. Trafną opinię daje św. Paweł Apostoł, który w Liście do Kolosan mówi o działaniu Boga w kontekście poznawania Jego woli: „Przeto i my (...) nie przestajemy za was się modlić i prosić [Boga], abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i wzrastając przez głębsze poznanie Boga”(por. 1, 9-10). Temat ten rozwija także Sobór Watykański II, który pogłębia myśl kard. Henry’ego Newmana. W Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium czytamy: „Ogół wierzących, mających namaszczenie od Świętego, nie może zbłądzić w wierze i tę swoją szczególną właściwość ujawnia przez nadprzyrodzony zmysł wiary całego ludu, gdy «poczynając od biskupów aż po ostatniego z wiernych świeckich» ujawnia on swą powszechną zgodność w sprawach wiary i moralności. Dzięki temu zmysłowi wiary, który jest pobudzany i podtrzymywany przez Ducha prawdy, Lud Boży pod przewodnictwem świętego Urzędu Nauczycielskiego – za którym wiernie idąc, już nie ludzkie, lecz prawdziwie Boże przyjmuje słowa – niezachwianie trwa przy wierze raz przekazanej świętym; wnika w nią głębiej z pomocą słusznego osądu i w sposób pełniejszy stosuje ją w życiu”( n. 12). Na tej podstawie, w świadomości, że ta droga nie prowadzi do błędów, powstały różne formy pobożności, które rozwinęły się na przestrzeni wieków. Potwierdza to Katechizm Kościoła Katolickiego: „Zmysł religijny ludu chrześcijańskiego zawsze znajdował wyraz w różnorodnych formach pobożności, które otaczały życie sakramentalne Kościoła. Są to: cześć oddawana relikwiom, nawiedzanie sanktuariów, pielgrzymki, procesje, droga krzyżowa, tańce religijne, różaniec, medaliki”( n. 1674). Katechizm podkreśla też, że te formy pobożności są kontynuacją życia liturgicznego, które stanowi centrum życia chrześcijańskiego. Stąd też, aby nie doszło do różnego rodzaju nadużyć, „konieczne jest rozeznanie duszpasterskie, by podtrzymywać i wspierać religijność ludową, a w razie potrzeby oczyszczać i pogłębiać zmysł religijny, z którego wyrastają te formy pobożności, oraz kierować je do głębszego poznawania misterium Chrystusa. Praktykowanie tych form pobożności podlega trosce i osądowi biskupów oraz ogólnym normom Kościoła” (n. 1676). Właściwe rozeznanie zatem pozwala określić, co wynika z Bożego Objawienia i zarazem jest dla pożytku wiernych, a co stanowi przerost formy nad treścią i może się stać tylko budowaniem chwały ludzkiej.
CZYTAJ DALEJ

Zimbabwe: duchowe wsparcie klarysek dla cierpiących

2025-07-25 18:30

[ TEMATY ]

klaryski

Zimbabwe

archiwum Sióstr Klarysek, Waterfalls, Zimbabwe/Vatican Media

Siostry klaryski z Waterfalls w Zimbabwe

Siostry klaryski z Waterfalls w Zimbabwe

Klaryski z Zimbabwe, choć są mniszkami klauzurowymi i w dużej mierze są niewidoczne, po cichu kształtują życie otaczających je ludzi przez modlitwę kontemplacyjną.

W świecie zranionym przez przemoc, niezrozumienie i niesprawiedliwość Zakon Ubogich Sióstr Świętej Klary w Zimbabwe dokonuje znaczących zmian w życiu wielu ludzi. Prowadząc ukryte życie modlitwy kontemplacyjnej, siostry wywierają głęboki wpływ na ludność tego afrykańskiego kraju.
CZYTAJ DALEJ

Relikwie Pier Giorgia Frassatiego wystawione w rzymskiej bazylice Matki Bożej sopra Minerva

2025-07-26 09:49

[ TEMATY ]

bł. Pier Giorgio Frassati

Włodzimierz Rędzioch

W niedzielę 24 listopada 2024 r., podczas modlitwy "Anioł Pański" Papież Franciszek podał wiadomość, na którą czekało wielu czcicieli bł. Pier Giorgio Frassatiego - datę jego kanonizacji. W Roku Jubileuszowym 2025 Franciszek pragnął kanonizować dwóch "młodych" świętych - wraz z Pier Giorgio również Carlo Acutisa, proponując dwa modele świętości i punkty odniesienia dla młodych na całym świecie.

Acutis miał zostać ogłoszony świętym podczas Jubileuszu Nastolatków, zaplanowanego na 25 - 27 kwietnia 2025 r., a Frassati podczas Jubileuszowego Spotkania Młodzieży w dniach od 28 lipca do 3 sierpnia 2025 r. Niestety, plany te musiały zostać zmienione ze względu na śmierć Franciszka; nowe daty uroczystości kanonizacyjnych podał Papież Leon XIV na swoim pierwszym konsystorzu zwołanym na 13 czerwca w Pałacu Apostolskim. Kanonizacja Pier Giorgia została przeniesiona z sierpnia na wrzesień – Leon XIV postanowił kanonizować obu młodych świętych razem 7 września.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję