Istotą nabożeństwa czterdziestogodzinnego jest adoracja Najświętszego Sakramentu. W naszym kościele przez trzy dni od piątku do niedzieli wierni mogli dziękować i wypraszać łaski od Jezusa Miłosiernego.
Ksiądz proboszcz Krzysztof Kisielewicz zadbał, aby Pan Jezus wystawiony w monstrancji nigdy nie był sam, przydzielając dyżury poszczególnym wioskom, ulicom i grupom parafialnym.
Ubogaceniem tych dni czuwania były konferencje wygłoszone przez ks. dr. Zenona Czumaja, dyrektora archiwum i muzeum w Drohiczynie oraz wykładowcy historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym. Dzięki wiedzy i nowym odkryciom ks. Zenona mogliśmy poczuć się w naszym kościele zupełnie wyjątkowo. Dowiedzieliśmy się, że nasze Sanktuarium Miłosierdzia Bożego powstało jako pierwsze na Podlasiu, a piąte w Polsce. Również historia obrazu w głównym ołtarzu jest niebanalna i sięga czasów II wojny światowej. Ks. Zenon dotarł do dokumentów potwierdzających autorstwo obrazu. Przez wiele lat jego autor nie był znany. To dzięki pasji ks. Czumaja i jego dociekliwości wiemy dziś, że był nim Józef Krzyżański, który namalował obraz na zamówienie ks. Mariana Sitkowskiego z diecezji siedleckiej. Kapłan ten był fundatorem obrazu i ofiarował go do kościoła św. Rocha przy ul. Kosowskiej w Sokołowie Podlaskim jako wotum za cudowne uwolnienie z niemieckiego obozu koncentracyjnego. Obraz sokołowski powstał wcześniej niż wileński i łagiewnicki.
Ksiądz Zenon bardzo dokładnie tłumaczył teologiczne przesłanie obrazu, który jest wizualizacją Pieśni Zachariasza oraz najpełniej oddaje przesłanie teologiczne z Pisma Świętego i z przekazów św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Jest obrazem wyjątkowym, ponieważ w tym malarskim przedstawieniu ukazuje Jezusa, jako wschodzące do człowieka Słońce.
Przez wiele lat, od 1943 r,, obraz wisiał w małym kościółku św. Rocha przy ul. Kosowskiej. Już wtedy kroniki parafialne odnotowały cud, jaki dokonał się przed tym obrazem. Kobieta przez 3 miesiące codziennie przychodziła do kościoła i leżąc krzyżem na podłodze prosiła o cud uwolnienia z obozu koncentracyjnego jej kilkunastoletniego syna. Jej modlitwa została wysłuchana i jako wotum ofiarowała skromny ołtarzyk.
W 1980 r. drewniane elementy kościoła św. Rocha oraz obraz przeniesione zostały na Przeździatkę z inicjatywy ówczesnego proboszcza Stanisława Pielasy. W świątyni tej, dekretem bp. Władysława Jędruszuka, w 1993 r. została erygowana parafia Miłosierdzia Bożego. Jej pierwszym proboszczem został ks. Stanisław Bogusz. W tym samym roku sprowadzono do świątyni relikwie bł. Siostry Faustyny a biskupi Władysław Jędruszuk i Jan Chrapek ogłosili, że kościół stał się Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.
Polska na „granicy katolicyzmu”: Apel Kardynała Saraha, Prof. Nowaka i Ks. Skrzypczaka o misję i wolność
2025-11-21 10:58
Paweł Siciński /EWTN Polska
Materiał prasowy
Konferencja „Polski katolicyzm”, zorganizowana w Warszawie z okazji 1000-lecia Państwa Polskiego oraz 20. rocznicy śmierci św. Jana Pawła II, stała się platformą do refleksji nad historyczną rolą i współczesnymi wyzwaniami Kościoła katolickiego w Polsce. Trzej wybitni prelegenci – kard. Robert Sarah, prof. Andrzej Nowak i ks. prof. Robert Skrzypczak – przedstawili spójną diagnozę, wskazując na dziedzictwo Papieża Polaka jako klucz do odnowy.
Profesor Andrzej Nowak podkreślił, że historia Polski jest nierozerwalnie związana z Chrztem Mieszka I. Od samego początku państwo to miało charakter misyjny, czego dowodem są męczennicy, a jego położenie historycznie umiejscawiało je na „granicy katolicyzmu”, stojąc w obliczu prawosławnej Rusi. Historyk zaapelował, by Polacy, wiernością swojej tradycji, nie godzili się na koniec cywilizacji chrześcijańskiej, lecz postrzegali powrót do „Światła Prawdy” jako kontynuację swojej misji w obliczu współczesnych zagrożeń.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Papież Leon XIV wydał Motu proprio, w którym reformuje zasady dotyczące przewodniczenia Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego. Dokument w formie listu apostolskiego wprowadza zmianę w podstawowej strukturze administrującej Watykanem - uchyla 1 punkt artykułu 8 poprzedniego Prawa Fundamentalnego Państwa Watykańskiego, który przewidywał, że stanowisko przewodniczącego Komisji może zajmować jedynie kardynał. Teraz mogą je obejmować także inne osoby.
Zgodnie z Motu proprio Papieża Leona XIV, opublikowanym 21 listopada, nie tylko kardynałowie, ale także „inni członkowie” mogą pełnić funkcję przewodniczącego Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego, a więc także świeccy – mężczyźni i kobiety.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
