Tradycyjnie pierwsza połowa lipca to na Jasnej Górze pierwszy wakacyjny szczyt pielgrzymkowy. Przybywają głównie pielgrzymki parafialne, ale na odpust Matki Bożej Szkaplerznej (16 lipca) – także kompanie diecezjalne: przemyska i poznańska. Po pandemii widać pielgrzymkowe ożywienie i wielką radość z bycia we wspólnocie i dawania razem świadectwa wiary. Dominują intencje o zdrowie i za rodziny, ale wszyscy modlą się też o pokój na świecie.
O ile piesze i rowerowe pielgrzymki są już niejako na stałe wpisane w polski krajobraz, o tyle te biegowe, rolkowe czy konne wzbudzają spore zainteresowanie.
Tylko w 17. Ogólnopolskiej Pielgrzymce Rowerowej, koordynowanej przez Radę Episkopatu ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek, przyjechało (9 lipca) ok. 1 tys. cyklistów. W nogach mieli nawet ponad 500 km, średnio dziennie pokonywali ok. 70 km. Wyruszali z różnych miejscowości i w różnym czasie, ale łączyły ich ten sam duchowy program i wspólne intencje.
Reklama
VI Wrocławska Pielgrzymka Rolkowa dotarła na Jasną Górę 5 lipca. To jedna z dwóch, które przybywają w całym sezonie pielgrzymkowym. Jak co roku byli zachęcani, by „rolkowali” nie tylko dla siebie, ale także dla drugiego człowieka. Tym razem organizatorzy, m.in. Salezjański Wolontariat Misyjny Młodzi Światu we Wrocławiu, proponowali włączenie się w akcję „Kilometry Miłości”, by pomóc Centrum Młodzieżowemu w Liberii w Afryce. Pielgrzymi mogli dobrowolnie wybrać pakiet, w którym za przejechany 1 km wnieśli ofiarę na ten cel. – Wysyłamy mocny sygnał przypominający, że wiara bez uczynków jest martwa – podkreślił ks. Jerzy Babiak, salezjanin, przewodnik pielgrzymki. W ciągu 4 dni trzydzieści pięć osób pokonało ok. 220 km. Pielgrzymowanie na rolkach, poza sposobem przemieszczania się, nie różni się bardzo od tego pieszego. Też są Msze św., konferencje, Różaniec. Z przodu kolumny jedzie bus wyposażony w nagłośnienie i to on stanowi „centrum dowodzenia”.
Konna pielgrzymka jest jedyną taką w Polsce. Grupa z Zaręb Kościelnych nawiązuje do tradycji 10. Pułku Ułanów Litewskich. W siodle pielgrzymi jechali przez 11 dni i pokonali ok. 400 km, głównie stępem. Tradycyjnie w ostatnim dniu przemarszu, na wjazd do Częstochowy, włożyli historyczne galowe mundury kawalerii II Rzeczypospolitej i rząd dla wierzchowców. To jedyna taka pielgrzymka, gdy pątnik musi wiedzieć, jak oporządzić konia.
– Na Jasną Górę przyjechaliśmy w mundurach, ponieważ chcemy podtrzymywać ułańskie tradycje. Przypominamy o naszej historii, o tym, że właśnie m.in. dzięki ułanom żyjemy w wolnej Polsce – powiedział Antoni Wojno. Kawalerzysta podkreślił, że dla niego to już 23. pielgrzymka, natomiast dla Gwiazdy, bo takie imię nosi jego klacz, to pierwsza wyprawa. – Mój koń się trochę denerwuje, bo pierwszy raz bierze udział w pielgrzymce, ale jestem dumny z Gwiazdy, bardzo dobrze się spisała – zaznaczył z uśmiechem.
Mszy św. wieńczącej pielgrzymkę konną przewodniczył na szczycie Jasnej Góry łomżyński biskup pomocniczy Tadeusz Bronakowski. – Od zarania dziejów polska kawaleria łączy miłość ojczyzny z miłością do Chrystusa i Jego Matki – przypomniał i podkreślił, że przed Polakami stoi wielkie zadanie troski o kraj, pielęgnowanie bogactwa jego historii i tradycji.
Jasnogórski flesz
• 20 lipca – piesza pielgrzymka z Krakowa-Skałki;
Reklama
• 21 lipca – pielgrzymka piesza i rowerowa z Zaolzia;
• 23 lipca – pielgrzymka Franciszkańskiego Zakonu Świeckich;
• 24 lipca – rowerowa pielgrzymka policjantów z Lubelszczyzny.
Rubrykę redagują:
Izabela Tyras/Mirosława Szymusik BP @JasnaGóraNews
Adam Bujak, Arturo Mari/„Jan Paweł II. Dzień po dniu”/Biały Kruk
Eucharystię młodzieży świata
na Jasnej Górze w 1991 r. poprzedziło
nocne czuwanie modlitewne, podczas
którego wniesiono znaki ŚDM: krzyż,
ikonę Matki Bożej i księgę Ewangelii
Katecheza z Janem Pawłem II, otwarcie wystawy amatorskich zdjęć pielgrzymów, dziecięce przedstawienia i literackie prezentacje, koncert „Tradycja i polskość” - m.in. takie wydarzenia złożą się na obchody Dnia Papieskiego na Jasnej Górze
Wspomnienie rocznicy wyboru na Stolicę Piotrową Karola Wojtyły i liturgiczne wspomnienie największego z jasnogórskich pielgrzymów to dla Sanktuarium przede wszystkim okazja do modlitwy dziękczynnej, ale i do szukania, zwłaszcza wraz z młodymi, aktualności nauczania Jana Pawła II.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Otwarcie wystawy czasowej „Na szlaku Tysiąclecia. Chrobry I i II w Powstaniu Warszawskim”
2025-04-18 22:25
Paweł Stachnik /mfs
Muzeum AK
W samo południe we wtorek 15 kwietnia w Muzeum Armii Krajowej w Krakowie odbył się wernisaż wystawy czasowej „Na szlaku Tysiąclecia. Chrobry I i II w Powstaniu Warszawskim”.
Ekspozycja została przygotowana z okazji obchodów 1000-lecia Korony Polskiej. Prezentuje dzieje dwóch oddziałów walczących w Powstaniu Warszawskim: Batalionu „Chrobry I” oraz Zgrupowania „Chrobry II”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
