...katedra w Strasburgu przez ponad dwa stulecia była najwyższym budynkiem na świecie? Od 1647 r., kiedy zniszczono iglicę protestanckiego kościoła Mariackiego w Stralsundzie, strasburska katedra stała się najwyższą światową budowlą i dzierżyła ten tytuł do 1874 r. Żadna inna budowla nie była w stanie konkurować z nią wysokością, a to za sprawą charakterystycznej wieży, mierzącej 142 m.
Pierwsza świątynia w miejscu, w którym obecnie wznosi się katedra, powstała prawdopodobnie już pod koniec IV wieku, ale nie przetrwała najazdu barbarzyńców zza Renu. Z czasem świątynię odbudowano. Budynek zmieniał się wraz z rozwojem miasta. Kolejne przebudowy sprawiały, że stawał się coraz większy i piękniejszy. Obecny kształt katedra zawdzięcza pracom, które realizowano na przestrzeni czterech stuleci. Budowę monumentalnej świątyni opóźniały częste zdarzenia, które nawiedzały średniowieczne miasta – pożary, wojny i zarazy. Przy wzniesieniu świątyni pracowali najwięksi mistrzowie gotyku. Ze względu na lokalizację katedra łączy w sobie wpływy francuskie z niemieckimi. Jej fasada jest bogato zdobiona.
Strasburska katedra z jej charakterystyczną jedną wieżą wygląda tak, jakby nigdy nie została ukończona. Taki wygląd był efektem zmian wprowadzonych przez nowego architekta, które odpowiadały na modę na katedry z jedną wieżą. Kilkakrotnie planowano wzniesienie bliźniaczej wieży, co nadałoby konstrukcji symetrii, jednak plany te nigdy nie zostały zrealizowane.
Wnętrze katedry zdobią niezliczone rzeźby i obrazy. Na szczególną uwagę zasługują filar anielski, przedstawiający scenę Sądu Ostatecznego, misternie zdobiona późnogotycka ambona oraz monumentalny renesansowy zegar astronomiczny.
Byłem w Strasburgu ponad 40 lat temu. Miasto to wywarło wówczas na mnie wielkie wrażenie, czułem, że jest w sercu Europy – tej współczesnej i tej historycznej. W tym miejscu już w starożytności była osada celtycka, później – obóz rzymskich legionów i kolonia wojskowa, wreszcie – miasto państwa franków, a w średniowieczu – wolne miasto Rzeszy do czasu, gdy w XVII wieku zostało przyłączone do Francji
Strasburg, miasto graniczne nad Renem, w kolejnych wiekach przechodziło na przemian z rąk francuskich do niemieckich. Ostatecznie, w 1944 r., zostało włączone znowu do Francji. Po wojnie Strasburg stał się symbolem pojednania francusko-niemieckiego i łączącej się Europy: tu znajdują się siedziby Rady Europy, Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, a w końcu jedna z siedzib Parlamentu Europejskiego – nowy gmach parlamentu to wizytówka miasta.
Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu
Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
W codziennym zabieganiu, między wykładami, kolokwiami a obowiązkami domowymi, coraz trudniej znaleźć chwilę na oddech, modlitwę i refleksję. Właśnie z myślą o studentach Ziemi Wałbrzyskiej, którzy pragną głębiej spojrzeć w siebie i odnaleźć pokój serca, przygotowano wyjątkowe spotkanie pod hasłem „Zatrzymać się w pędzącym świecie”.
Już w Wielki Wtorek 15 kwietnia 2025 r. w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na wałbrzyskim Podzamczu (pl. Jana Pawła II) odbędzie się wydarzenie skierowane do młodych dorosłych, którzy chcą połączyć duchowe doświadczenie z wartościowym przesłaniem na życie. Spotkanie poprowadzi ceniony duszpasterz młodzieży ks. dr Piotr Sipiorski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
