Wizerunek Matki Bożej czczonej we wrocławskiej katedrze jako Madonna Zwycięska, Matka Adorująca czy Madonna Sobieskich można zobaczyć z bliska w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Na ekspozycji znajdują się również eksponaty związane z rodziną Sobieskich.
Początki powstania obrazu są trudne do ustalenia, ponieważ zbyt skąpe są fakty historyczne, które go dotyczą. Jak mówi kuratorka wystawy Małgorzata Macura wiemy, że w XVIII wieku obraz zakupił baron von der Goltz z Kłodzka. W liście do proboszcza z Międzylesia domniemywał, że obraz należał do syna Jana III Sobieskiego, Aleksandra. – Papież Klemens XI ofiarował go Aleksandrowi, prawdopodobnie dla uhonorowania jego ojca w 30. rocznicę Odsieczy Wiedeńskiej – mówi Małgorzata Macura i dodaje, że na prośbę właściciela Międzylesia, baron podarował wizerunek miejscowej parafii. Stamtąd w 1951 r. obraz trafił do katedry wrocławskiej. Na chwilę obecną nie znamy autora obrazu, wiemy natomiast, że został namalowany według wzoru Madonny Giovanniego Battisty Salviego.
Ksiądz Paweł Cembrowicz, proboszcz parafii katedralnej podkreśla, że obraz Madonny otoczony jest wielkim kultem. Ukoronowany został 25 lat temu przez Jana Pawła II. – Miało to miejsce 31 maja 1997 r., kiedy papież przyjechał do katedry na zakończenie Kongresu Eucharystycznego. Obraz otrzymał wówczas tytuł Mater Adorans, a na skronie Maryi Jan Paweł II nałożył koronę – przypomina ks. Cembrowicz. Jubileusz tego wydarzenia będziemy obchodzić 11 września br., w przeddzień liturgicznego wspomnienia Imienia Maryi.
Obraz na co dzień znajduje się w jednym z bocznych ołtarzy katedry i po raz pierwszy został zaprezentowany na wystawie muzealnej. Oprócz wizerunku Matki Bożej na wystawie można zobaczyć również należące do Jana III Sobieskiego, a podarowane katedrze przez Jakuba Sobieskiego, dzieła w formie niewielkich ołtarzyków z figurkami z kości słoniowej. Na co dzień przechowywane są one w katedralnym skarbcu. O związkach rodziny Sobieskich ze Śląskiem przypominają również inne eksponaty, a wśród nich listy królowej Marysieńki do syna, zegar podarowany przez Jana III Sobieskiego sanktuarium w Rudkach koło Sambora, jak również obrazy i grafiki dotyczące rodziny Sobieskich.
Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu zwraca uwagę na fakt, że w muzealnych przestrzeniach nie pojawiał się dotąd temat obecności Sobieskich na Śląsku. – Po raz pierwszy prezentujemy artefakty związane z tą rodziną, zwłaszcza te, którymi reprezentanci Sobieskich obdarowali śląskie kościoły, a w szczególności katedrę św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu – mówi dyrektor muzeum. Wystawę można obejrzeć do 22 maja br.
Płock, 22 lutego 1931 r. Pan Jezus objawia się s. Faustynie i prosi ją o namalowanie obrazu z Jego wizerunkiem, podaje konkretne wskazówki. W Dzienniczku apostołka Bożego Miłosierdzia pisała: Wieczorem, kiedy byłam w celi ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. (...) Po chwili powiedział mi Jezus: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie” (Dz. 47). – Faustyna nie była w stanie namalować obrazu, nie miała takich zdolności – wyjaśnia s. Aurelia Brzoskiewicz, przełożona wrocławskiej wspólnoty Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. – Na jej drodze Pan Jezus postawił jednak bł. ks. Michała Sopoćko, który poprosił o wykonanie dzieła wileńskiego malarza Eugeniusza Kazimirowskiego. Obraz powstał, jednak nigdy nie był czczony przez siostry. Kilka lat później, w 1943 r. do matki Ireny Krzyżanowskiej przyszedł malarz Adolf Hyła, który chciał namalować obraz jako wotum wdzięczności za ocalenie rodziny w czasie wojny. Matka Irena skontaktowała się z o. Józefem Andraszem – krakowskim spowiednikiem s. Faustyny – i zezwoliła na powstanie dzieła. Obraz jednak nie pasował do wymiarów bocznego ołtarza kościoła w Łagiewnikach, siostra poprosiła więc o namalowanie drugiego. Ten wizerunek Pana Jezusa jest dziś najbardziej znany na całym świecie. A jak potoczyły się losy pierwszego dzieła Adolfa Hyły? Po zakończeniu wojny siostry przyjechały do Wrocławia, a pierwszą przełożoną wspólnoty została matka Irena, która... przywiozła obraz do stolicy Dolnego Śląska. Dziś wisi on w kaplicy domu sióstr przy pl. Grunwaldzkim 3A. Nieco różni się od wizerunku Jezusa Miłosiernego, który znamy. Pan Jezus idzie po łące, nie wchodzi zaś do Wieczernika, jak jest to przedstawione na drugim obrazie Hyły. Inny jest również układ promieni oraz wyciągnięta do błogosławieństwa ręka Jezusa znajduje się na innej wysokości.
Takie informacje szokują. Bo czy to wypada, żeby kandydat na prezydenta przyznawał się publicznie, że nie jest biologicznym ojcem syna, którego wychowali razem z żoną? A jednak.
Na profilu 21-letniego Daniela Nawrockiego na portalu X aż kipi od patriotycznych wpisów, powiewają biało-czerwone flagi, hasztagi: #Niech żyje Polska!, #BógHonorOjczyzna, #TakdlaRozwoju, #ZachowajmyBohaterów (w odniesieniu do usunięcia z Muzeum II Wojny Światowej św. Maksymiliana Kolbe, błogosławionej Rodziny Ulmów oraz rotmistrza Pileckiego). Są odniesienia do rocznic historycznych, np. 78. rocznicy śmierci Danuty Siedzikówny "Inki”. Ale też syn Karola Nawrockiego, student Prawa i Administracji na Uniwersytecie Gdańskim, społecznik i dziennikarz, ma odwagę przyznawać się publicznie do wiary: „Dziś w gronie patriotów pomodliliśmy się za tych, którzy zginęli w walce o wolność, szczególnie za tych, których jeszcze nie udało się odnaleźć. Cześć i chwała bohaterom!” – napisał. W innym miejscu czytamy: „Wielki Piątek. Tego dnia w Kościele obchodzimy Misterium Męki Pańskiej. Zachęcam Państwa, którym bliskie są nasze katolickie wartości do udziału w Liturgiach…”. Jest katolikiem, młodym Polakiem dumnym ze swej Ojczyzny, zaangażowanym obywatelem Najjaśniejszej Rzeczpospolitej (kandydował już nawet w wyborach do Rady Miasta Gdańska).
Nawet jeśli mam mało, a oddam to Jezusowi, On może dokonać cudu… On pomnaża wszystko, co jest Mu ofiarowane z miłością.
„Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem i parę rybek”. Lecz cóż to jest dla tak wielu?... Nie raz w życiu mamy podobne doświadczenie: wobec ogromu wyzwań, przed jakimi stoimy, czujemy się całkowicie niekompetentni i nieprzygotowani… Brak nam wszystkiego. Mamy tak mało, podczas gdy potrzeba nieporównywalnie więcej. Na szczęście Jezus nie zostawia nas samych, sam daje nam wszystko, czego potrzebujemy, jeśli tylko otworzymy swe serce i rękę… Jeśli nie zaciśniemy w niej zazdrośnie dla samych siebie tego niewiele, które mamy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1733144487.jpg)
_1733144054.jpg)
