Reklama

Niedziela Małopolska

Stanowią niezwykłą wartość

Aż dziw bierze, ile przez jednego człowieka oddanego Bogu może się dokonywać dobra – przyznaje w rozmowie z Niedzielą ks. Kazimierz Skwierawski, duszpasterz wdów konsekrowanych w archidiecezji krakowskiej.

Niedziela małopolska 49/2021, str. III

[ TEMATY ]

wdowy konsekrowane

MFS/Niedziela

Ks. Kazimierz Skwierawski prowadzi rekolekcje dla kandydatek do stanu wdów

Ks. Kazimierz Skwierawski prowadzi rekolekcje dla kandydatek do stanu wdów

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Maria Fortuna-Sudor: Księże Kazimierzu, w jaki sposób zostaje się wdową konsekrowaną?

Ks. Kazimierz Skwierawski: Droga życia wdowy konsekrowanej, tak jak każdego człowieka, jest efektem Bożej inspiracji. Poszczególne osoby rozpoznają w sobie powołanie, bo nie da się prowadzić życia konsekrowanego, jeżeli inicjatorem nie byłby Pan Bóg. Wdowa, zainteresowana wejściem na taką drogę, kontaktuje się z duszpasterzem. Przychodzi czas spotkań, rozmów, poznawania jej historii życia. Proces formacji trwa około 2 lat. W gronie wdów konsekrowanych jest kobieta, która miała 76 lat, gdy weszła na tę drogę. Powiedziała wtedy, że jest bardzo szczęśliwa, że całe życie na to czekała…

Jak wygląda obrzęd konsekracji, przygotowanie do niego?

Muszę powiedzieć, że zarówno decyzja, jak i motywacje tych osób, które spotkałem, są mocne i gruntowne. Podstawą formacji jest adhortacja apostolska Jana Pawła II Vita Consecrata. W ramach przygotowań spotykamy się raz w miesiącu. Staramy się wówczas tę adhortację zgłębiać. Pojawiają się wątpliwości, pytania, na które szukamy odpowiedzi. Potem uczestniczymy w Eucharystii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W trakcie obrzędu wdowy otrzymują brewiarz oraz krzyż. Kapłan zadaje im pytania dotyczące m.in. ich gorliwego udziału w pełnieniu prorockiej, kapłańskiej i królewskiej misji Chrystusa, życia w czystości i całkowitym posłuszeństwie woli Bożej, czynieniu pokuty w celu wyproszenia miłosierdzia Bożego dla Kościoła i świata, kierowania się cierpliwą miłością oraz ofiarowania życiowych trudów i cierpienia za zbawienie własne i innych. W tych pytaniach jest zawarty permanentny program formacji.

Przeczytałam, że wdowy konsekrowane swe wdowieństwo pragną uczynić przestrzenią bardziej radykalnego życia chrześcijańskiego.

Do radykalizmu życia chrześcijańskiego jesteśmy wezwani wszyscy jako ochrzczeni. U wdów konsekrowanych to powołanie jest realizowane różnie. U jednych wiąże się np. z pomocą rodzinie. U większości – z aktywnym zaangażowaniem w rozmaite wspólnoty modlitewne i grupy parafialne. U wielu łączy się ze zdecydowaną motywacją pokutną, która dotyczy kręgu najbliższych albo ojczyzny. Niektóre z tych osób doświadczają chorób i związanych z nimi cierpień. One świadomie je przyjmują i ofiarowują w konkretnych intencjach. Od tych niewiast uczę się zaangażowania w zjednoczenie z Chrystusem cierpiącym dla wyproszenia różnych łask, dla dopełnienia cierpień Chrystusowych, o czym pisze św. Paweł. Każda z konsekrowanych wdów budzi u mnie ogromny szacunek. Aż dziw bierze, ile przez jednego człowieka oddanego Bogu, może się dokonywać dobra!

Jaką rolę we współczesnym Kościele spełniają wdowy konsekrowane?

Stanowią w Kościele niezwykłą wartość, bo przypominają ochrzczonym o zasadniczym wymiarze chrześcijaństwa, że to powinno być miłosne zjednoczenie z Chrystusem, że nasze życie ma sens, jeżeli jest zaangażowane w miłość Boga, którą On nas obdarza. Kiedyś powiedziałem, że tak jak rzeki czy strumienie płyną czasem ukryte pod ziemią, tak wdowy konsekrowane w Kościele są często niedostrzegane, a przecież wnoszą do niego życiodajne wartości.

Wdowy konsekrowane, których w archidiecezji krakowskiej jest 31, to kobiety oddające Bogu życie po śmierci swych mężów. Więcej na ten temat w publikacjach: Wdowieństwo konsekrowane. Skarb Kościoła Świętego – A. Rychter i E. Płodzień, Wdowi grosz w skarbonie Kościoła – o. Wiesław Łyko, Biblijne i święte wdowy oraz z wdowiego pamiętnika – B. Szczepanowicz i Cenne perły w Kościele. Konsekrowane wdowy i wdowcy – B. Szczepanowicz i E. Płodzień.

2021-11-30 08:36

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Podziemna rzeka

Niedziela kielecka 7/2023, str. IV

[ TEMATY ]

wdowy konsekrowane

TER

Wdowy konsekrowane patrzą na życie oczami wiary i tym dzielą się z ludźmi

Wdowy konsekrowane patrzą na życie oczami wiary i tym dzielą się z ludźmi

Są takie kobiety, które mimo doświadczenia bolesnej straty współmałżonka, rozpoczęły nowy etap i odkrywają powołanie, do którego woła je po imieniu Bóg. W historii życia widzą Jego prowadzenie. W naszej diecezji jest ich już 24, a przygotowują się kolejne kandydatki.

Ewa Bednarska po 25 latach od śmierci męża mówi o sobie, że jest najszczęśliwszą wdową na świecie. Ale na początku miała pretensje do wszystkich i do Boga również, nie mogła znaleźć sobie miejsca. Prosiła Ducha Świętego o światło, aby jej pomógł, którą drogą ma podążać. Wstąpiła do Stowarzyszenia Życia Ewangelicznego, które założyła s. Lidia Bartnicka przy parafii św. Józefa Robotnika. Cotygodniowe spotkania, Brewiarz, działalność charytatywna i pomoc ubogim pomagały jej w rozeznawaniu woli Bożej, jak i zaangażowanie w modlitwę w Żywym Różańcu, Świeckim Zakonie Franciszkańskim.
CZYTAJ DALEJ

#LudzkieSerceBoga: Toast za sumienie

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Adobe Stock

Poprzednie rozważanie uzmysłowiło nam, że właściwą miarą i celem sprawiedliwości jest miłość. To stwierdzenie doprowadziło nas jednak do pytania: Skąd wiedzieć, że rzeczywiście kocham? Jak rozeznać, czy kocham właściwie? Odpowiedź spodziewamy się odnaleźć w kolejnym wezwaniu z czerwcowej litanii: Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne…

Tak jak wczoraj odkrywaliśmy, że ostatecznym punktem odniesienia dla sprawiedliwości jest miłość, tak dziś rozpoznajemy nierozerwalny i kluczowy związek miłości z dobrocią. Uwaga: chodzi o dobroć, nie o dobrotliwość. Nie o altruizm, nie o tak zwany „dobry charakter”, nie o przyjemny sposób bycia. Idzie o dobroć, rozumianą jako fundamentalne ukierunkowanie woli na dobro. O dobroć stanowiącą nie tyle cechę charakteru, ile świadomie przyjętą, konsekwentnie utrzymywaną i stale rozwijaną dyscyplinę myślenia i działania. Nemo est casu bonus – Nikt nie jest dobry przypadkiem, mawiali starożytni. I mieli rację.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę bp. Andrzeja Przybylskiego: Dwunasta niedziela zwykła

2025-06-20 21:39

[ TEMATY ]

rozważania

bp Andrzej Przybylski

Karol Porwich/Niedziela

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

Tak mówi Pan: «Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję ducha łaski przebłagania. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo. W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy».
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję