Reklama

Wiara

Jak nie stać się łupem diabła...

Egzorcysta o. François-Marie Dermine, dominikanin, analizuje wypowiedzi papieża Franciszka o szatanie.

Niedziela Ogólnopolska 16/2021, str. 22-23

[ TEMATY ]

szatan

Włodzimierz Rędzioch

Adobe.Stock

Gargulec z katedry Notre Dame w Paryżu

Gargulec 
z katedry 
Notre Dame 
w Paryżu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Włodzimierz Rędzioch: Jednym z tematów stale powracających w przemówieniach papieża Franciszka jest „ojciec kłamstwa”. Niestety, ten aspekt nauczania Ojca Świętego jest prawie całkowicie pomijany. Tymczasem papież Franciszek następnego dnia po wyborze wypowiedział bardzo znaczące słowa: „Kiedy nie wyznajemy Jezusa Chrystusa, wyznajemy światowość diabła. W pierwszej homilii swojego pontyfikatu dał do zrozumienia, że każdy człowiek ma przed sobą ten radykalny wybór: albo Bóg, albo diabeł. Czyli jeśli nie wyznajemy Pana, stajemy się „łupem” diabła...

O. François Dermine: To prawda, bo zapominamy, że diabeł jest istotą, która znacznie nas przewyższa pod względem siły i inteligencji. Dlatego jest w stanie nas zdominować lub przynajmniej wprowadzać w błąd i podżegać do zła. Nie możemy się bronić przed taką nadrzędną istotą, jeśli nie mamy za sobą Pana – tylko Bóg może nas uratować przed diabłem, który choć jest silny, pozostaje tylko stworzeniem. Jeśli nie zawierzymy się Panu, staniemy się łatwym „łupem” diabła, często bez naszej wiedzy. Uważamy, szczególnie gdy jesteśmy grzesznikami, że jesteśmy wolni i możemy swobodnie podejmować decyzje, ale często jesteśmy manipulowani przez diabła. Jeśli ktoś nie wierzy w istnienie diabła, myśli, że te decyzje są podejmowane przez niego, ale w rzeczywistości stoi za tym szatan.

Reklama

Franciszek poświęcił diabłu znaczące fragmenty swojej adhortacji apostolskiej Gaudete et exsultate. Napisał w niej, że „życie chrześcijańskie jest ciągłą walką” (158), i dodał, iż nie chodzi jedynie o walkę z mentalnością światową czy z naszymi słabościami, ale to ciągła walka z diabłem, który jest księciem zła”. (159).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nie możemy przezwyciężyć naszych złych skłonności własnymi siłami, przede wszystkim dlatego, że nasza natura jest zraniona, ale nie zepsuta, przez grzech pierworodny i jego konsekwencje. Dlatego nie jesteśmy w stanie reagować zgodnie z wolą – prościej mówiąc: nie wystarczy chcieć, by być w stanie. Nie wolno nam myśleć, że możemy wygrać dzięki naszemu moralnemu zaangażowaniu, jeśli nie przejmiemy łaski Bożej. Życie chrześcijańskie jest nie tyle życiem moralnym, ile tajemnicą zbawienia.

Ksiądz Gabriele Amorth powtarzał, że największym oszustwem diabła jest wmawianie ludziom, iż nie istnieje. Franciszek napisał: „Nie myślmy, jakoby był to jakiś mit, wyobrażenie, symbol, postać czy pojęcie. To oszustwo, które prowadzi nas do osłabienia czujności, do braku troski o siebie i do bycia bardziej narażonymi” (161). Dlaczego tak wielu chrześcijan nie wierzy w istnienie diabła?

Reklama

Ludzie nie wierzą w istnienie diabła, ponieważ żyjemy w świecie, w którym opieramy się na tym, co widzialne i wymierne. Ta szkodliwa forma racjonalizmu sprowadza rzeczywistość do sfery świata widzialnego i doświadczalnego, natomiast świat niewidzialny jest znacznie bardziej spójny niż to, co znamy. To ograniczenie się do świata empirycznego zmniejsza i zubaża jego postrzeganie przez nas, zamyka nas w naszym antropocentryzmie. To również powoduje, że nasza wiara staje się moralnością, a nie tajemnicą zbawienia.

Jakie są konsekwencje takiego myślenia?

Negowanie istnienia diabła jest bardzo szkodliwe dla człowieka. Jeśli diabeł nie istnieje, Jezus miał obowiązek nam to powiedzieć i stanąć po stronie swoich współczesnych, saduceuszy, którzy zaprzeczali istnieniu demonów. Jezus jednak nie tylko nie zaprzeczył istnieniu diabła, ale uczynił coś więcej – egzorcyzmował go, rozmawiał z nim. Jeżeli ktoś nie wierzy w diabła, nie wierzy w Jezusa. Istnienie istot duchowych jest prawdą wiary, a kto jej nie przyjmuje, jest heretykiem. Heretyk nie jest kimś, kto nie wierzy, ale wybiera te aspekty wiary, które mu się podobają, a odrzuca inne. W Pierwszym Liście św. Jana i w Liście do Hebrajczyków czytamy, że Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby zniszczyć dzieła diabła. Otóż, skoro są jego dzieła, jest też i diabeł.

„On nie musi nas opętać. Zatruwa nas nienawiścią, smutkiem, zazdrością, wadami. I tak, gdy ograniczamy obronę, on to wykorzystuje, aby zniszczyć nasze życie, rodziny i wspólnoty”(161). Czy może Ojciec skomentować te słowa papieża Franciszka?

Reklama

Ludzie, którzy żyją w występkach, grzechu i nie próbują z nimi walczyć, wierzą, że są wolni, ale w rzeczywistości są poddani diabłu. Ja też jestem grzesznikiem, ale staram się walczyć z grzechem, szukam pomocy Jezusa. Największym problemem ludzkości nie jest pandemia, ale grzech i ten, kto próbuje nas w go wciągnąć. Diabeł niszczy nasze życie, oddzielając nas od Boga i dzieląc nas – jesteśmy podzieleni w świecie, we wspólnotach, rodzinach, a nawet w Kościele i parafiach.

W jednej z homilii Franciszek wspomniał o typowych „pułapkach” szatana. Przede wszystkim posiadanie dóbr – „bogactwa, które powoli doprowadza was do zepsucia – a zepsucie to nie jest bajka, widać je wszędzie. Wszędzie jest zepsucie – za dwa grosze wielu ludzi sprzedaje swoje dusze, sprzedaje szczęście, sprzedaje życie, sprzedaje wszystko”. Ojciec Święty wymienił także próżność i władzę, że to „zaproszenie diabła: daję ci całą władzę w świecie, będziesz tym, który rozkazuje. (...) W końcu, kiedy masz władzę, czujesz się bogiem i to jest wielki grzech”. Czy zgadza się Ojciec z tą analizą?

Pieniądze pozwalają ludziom robić wszystko i poczuć się jak Bóg na ziemi. Lecz bardziej nawet niż pieniądze ludzi pociąga władza, która pozwala im dominować nad innymi, być samowystarczalnymi, tzn. sprawia wrażenie, że nie potrzebują oni niczego ani nikogo. Również diabeł zbuntował się przeciwko Bogu, oddalił się od Niego, a oddalając się od Boga, znalazł się w swoim piekle samotności i niegodziwości.

Dlaczego media tak rzadko cytują papieża, gdy mówi on o szatanie?

Reklama

W świecie próbuje się sprowadzić chrześcijaństwo do niesprecyzowanego humanizmu lub moralizmu społecznego, a tym samym uczynić z Kościoła stowarzyszenie humanitarne. Wspominanie o szatanie to mówienie o istocie wyższej, od której możemy się uratować tylko wtedy, gdy powierzymy się Panu. Dlatego mówienie o szatanie oznacza mówienie o potrzebie zbawienia i tajemnicy zbawienia, a świat nie chce o tym słyszeć.

Dlatego Kościół potrzebuje wielu dobrze przygotowanych egzorcy-stów?

Papież Franciszek dostrzega potrzebę przygotowania egzorcystów w każdej diecezji. Nie wiem, czy wszyscy biskupi mają taką samą świadomość, biorąc pod uwagę, że nie wszyscy spośród nich powołują egzorcystów diecezjalnych. Jest taka potrzeba, ponieważ wielu ludzi prosi o uwolnienie, a księży zdolnych do spełnienia tych próśb jest niewielu. W programach seminariów nie ma prawie nic na temat posługi błogosławieństw, zarówno wyzwalających, jak i egzorcystycznych. Niewiele mówi się o szatanie – i to jest duża luka do wypełnienia. Często młody kapłan, który ma przed sobą osobę, która prosi o uwolnienie, nie wie, co zrobić. To wielka szkoda, ponieważ w wielu przypadkach jest to wyjątkowa okazja duszpasterska, aby powrócili do Kościoła ci ludzie, którzy odeszli. Wielu księży postrzega osoby, które do nich przychodzą, jako przypadki patologiczne. Z doświadczenia wiem, że większość z nich to ludzie zdesperowani, którzy szukają wyjaśnienia lub ratunku, dlatego należy ich przyjąć i towarzyszyć im, pobłogosławić, a nawet pomóc w egzorcystycznych modlitwach. Wszystko to wymaga jednak przygotowania, którego generalnie brakuje, a nasz kurs ma na celu odpowiedzieć na tę potrzebę.

O. François-Marie Dermine egzorcysta i przewodniczący GRIS (Grupy Badawczej i Informacji Społeczno-Religijnej) oraz wykładowca kursu nt. egzorcyzmów i modlitwy o wyzwolenie na Papieskim Uniwersytecie Regina Apostolorum w Rzymie

2021-04-14 07:27

Ocena: +30 -5

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ślady apostolskie w kościele Matki Bożej in Traspontina

2025-06-29 17:06

[ TEMATY ]

Watykan

Włodzimierz Rędzioch

Św. Piotr i Paweł

Włodzimierz Rędzioch

Przy słynnej via della Conciliazione, alei biegnącej od Zamku Świętego Anioła do Bazyliki św. Piotra, wznosi się kościół Matki Bożej in Traspontina.

Mało kto wie, że w tym kościele, którego kustoszami są karmelici, znajdują się pamiątki po patronach Rzymu, św. Piotrze i św. Pawle - dwie kolumny, do których, zgodnie ze starożytną tradycją, przywiązano apostołów w czasie biczowania. Historycy uważają, że w 1195 r. na polecenie Celestyna III kolumny te zostały umieszczone w starożytny kościele S. Maria in Traspontina, który znajdował się bardzo blisko Zamku Świętego Anioła. Stąd w 1587 r. obie kolumny zostały przetransportowane do nowego kościoła pod tym samym wezwaniem, który stanął nieco bliżej Bazyliki ś. Piotra. Kaplica Kolumn była jedną z pierwszych ukończonych w nowym kościele, właśnie z względu na kultu i cześć, którymi się cieszyli Apostołowie.
CZYTAJ DALEJ

Zechciejmy dziś prosić Boga, byśmy byli cierpliwi i miłosierni

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii Mt 13, 24-30.

Sobota, 26 lipca. Wspomnienie św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny
CZYTAJ DALEJ

Watykan: papież przyjął wysokiego przedstawiciela Patriarchatu Moskiewskiego

2025-07-26 17:31

PAP

Ojciec Święty przyjął dziś rano na audiencji Jego Eminencję Antoniego, metropolitę wołokołamskiego, odpowiedzialnego za stosunki zewnętrzne Patriarchatu Moskiewskiego - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Było to pierwsze spotkanie wysokiego przedstawiciela Patriarchatu Moskiewskiego z Ojcem Świętym. Wcześniej uczestniczył on w uroczystościach pogrzebowych papieża Franciszka. Tradycyjnie nie opublikowano po tym spotkaniu komunikatów.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję