Nie czynię dobra, którego chcę, ale zło, którego nie chcę” – pisał w Liście do Rzymian św. Paweł (Rz 9, 17). Co sprawia, że niemal każdego dnia działamy na przekór sobie? Pragniemy dobra, ale narzuca nam się zło. Ulegamy pokusom, odrzucamy natchnienia Ducha Świętego, poddajemy się zniechęceniu. Czy łaska chrztu św. nie miała nas uzdolnić do życia w pełni miłości, w przyjaźni z Bogiem i drugim człowiekiem?
Ponowne narodziny
Niedziela Chrztu Pańskiego może być dobrą okazją do zadania sobie pytania o konsekwencje i zobowiązania chrzcielne. We fragmencie Ewangelii wg św. Marka, czytanej w kościołach 10 stycznia, słyszymy, że Jezus tuż po chrzcie, wychodząc z wód Jordanu, usłyszał: „Ty jesteś mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Mk 1, 17).
Od tego momentu, umocniony słowami Ojca, po 30 latach od dnia narodzin, Chrystus rozpoczyna publiczną posługę. To punkt zwrotny w Jego życiu i tych, których powoła na uczniów.
Reklama
Papież Franciszek podczas audiencji generalnej 2 sierpnia 2017 r. pytał: „Ilu z was pamięta datę swojego chrztu? (...) Twoim dzisiejszym zadaniem jest poznać datę chrztu lub ją sobie przypomnieć, jest to bowiem data powtórnych narodzin. (...) Urodziliśmy się dwa razy: pierwszy raz do życia w świecie, a drugi – dzięki spotkaniu z Chrystusem, przy chrzcielnicy. Tam umarliśmy dla śmierci, aby żyć jako dzieci Boga na tym świecie. Tam staliśmy się ludźmi w taki sposób, jakiego nigdy byśmy sobie nie wyobrazili”.
Dorośli na drodze do wiary
Wartość sakramentu chrztu głęboko zrozumieli katechumeni, którzy jako osoby dorosłe zapragnęli dołączyć do chrześcijańskiej rodziny. W wielu diecezjach, a także i w Krakowie, są parafie i ośrodki, które przygotowują chętne osoby do wstąpienia do Kościoła.
Takim miejscem jest np. kościół św. Marka, gdzie 3 grudnia 2020 r. na uroczystej Mszy św. do grona katechumenów dołączyły cztery osoby, które przygotowują się do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Kurs współprowadzą siostry jadwiżanki wawelskie, na co dzień towarzyszące ludziom w ich drodze do Pana.
Z kolei Dominikański Ośrodek Liturgiczny, prowadzony przez krakowskich dominikanów, w październiku 2020 r. rozpoczął 11. rocznik przygotowania do chrztu (i bierzmowania). Szczytowym momentem narodzin wiary jest Wigilia Paschalna lub uroczystość Pięćdziesiątnicy, podczas której katechumen otrzymuje nowe życie w Bogu. W ubiegłym roku w dominikańskiej grupie ochrzczonych zostało pięć osób, w tym trzech obcokrajowców. Kapłanom pomaga grupa katechistów, czyli ochrzczonych katolików, którzy z katechumenami dzielą się przeżywaniem wiary w codzienności. Grupę wspierają też diakoni, bracia studenci, rodzice chrzestni oraz świeccy katechiści wywodzący się z duszpasterstwa Beczka, Dominikańskiego Studium Filozofii i Teologii czy Ruchu Światło-Życie.
– By pokonać tę drogę, potrzeba przewodnika i osób, które pomogą iść – przekonuje o. Łukasz Miśko z Ośrodka Liturgicznego na stronie krakow.dominikanie.pl. – Dlatego katechumenat przeżywa się w grupie katechumenów i chrześcijan wraz z duszpasterzem. Pierwsi przygotowują się do przyjęcia sakramentów. Pozostali mają pomóc poznać, zrozumieć i żyć wiarą – tłumaczy.
Święto Chrztu Pańskiego w całym roku liturgicznym
stanowi koniec okresu związanego z Bożym Narodzeniem,
ale to nie koniec Epifanii Chrystusa, który będąc dzieckiem
wzrasta w Nazarecie «w mądrości, w latach i w łasce u Boga i ludzi» /por. Łk 2,52/,
co się tłumaczy tym, że czyni postępy zdobywając doświadczenia życiowe
i zyskując coraz większe upodobanie u Boga, swego Niebieskiego Ojca.
Nie oznacza to jednak wcale, jakoby pierwotne upodobanie Boże do Jezusa było tak ilościowo,
jak również jakościowo mniejsze od tego, opisanego na kartach dzisiejszej Ewangelii.
Stanowi ono Konstans Miłości Bożej, zdolnej do najwyższych, wręcz heroicznych poświęceń,
wyrażających się w posłaniu nam - ludziom «Syna swego Jednorodzonego…,
aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne» /J 3,16/
- jak się wypowie Jezus - w Ewangelii Św. Jana - tłumacząc Nikodemowi łaskę chrztu świętego.
Łukaszowa wersja Ewangelii, którą Kościół czyta w Święto Chrztu Pańskiego w Roku C,
koncentruje naszą uwagę na osobie Jezusa, który przyjmuje janowy chrzest nawrócenia
podobnie, jak czyni w tym samym czasie «cały lud» izraelski, poszukujący odpowiedzi
na pytanie o sens życia we własnym stanie i w pełnionych codziennie czynnościach,
będących pochodną życiowego ich powołania lub - jak to często w życiu bywa -
jedynie podjętych na skutek takich, czy innych relacji społecznych i życiowych postaw /por. Łk 2,10-14/.
Gdy więc ten sam «lud oczekiwał z napięciem» na epifanię Jana Chrzciciela
jako «Mesjasza» - Pomazańca Bożego - «snując takie o nim domysły» /Łk 2,15/,
«on tak przemówił do wszystkich», tłumacząc swoje ludzkie uniżenie
przed Tym, który przychodzi będąc «mocniejszym od niego» samego,
że «nie jest godzien rozwiązać rzemyka u [Jego] sandałów» /Łk 2,16/,
ponieważ on sam «chrzci» ludzi tylko «wodą» na znak oczyszczenia z grzechów /por. Łk 2,16/.
Tymczasem Chrzest Syna Bożego objawi pełną ognia moc Ducha Świętego /por. Łk 2,16/
zdolną oczyścić omłot «wiejadłem», które dzierży w dłoni - dla oddzielenia pszenicy od plew -
gromadząc ją we własnych spichlerzach, a plewy paląc «w ogniu nieugaszonym» /por. Łk 2,17/,
co ujawnia Jego zbawcze prerogatywy równe samemu Bogu, który w niebie gromadzi zbawionych,
a w stanie nieugaszonego pragnienia pozostawia potępionych, którzy w swoim życiu
lekceważąc i odrzucając Jego bezinteresowną miłość nie znaleźli u Niego upodobania.
Inaczej jest - z przyjmującym ten sam chrzest dla jego uświęcenia - Jezusem,
który «gdy się modlił» otrzymał bierzmowanie Duchem Świętym
«w postaci cielesnej niby gołębica», który «zstąpił nad Niego»
- jak się wyraża relacjonujący to cudowne wydarzenie Św. Łukasz,
potwierdzając tym samym jego prawdziwość wraz z innymi Synoptykami,
którzy w ten sposób dają wyraz szczególnego upodobania Bożego w Jego Synu.
Przedmiotem, a zarazem podmiotem tego upodobania jest osoba Jezusa, «Boga, który zbawia»
poprzez sakramenty - te szczególne znaki Jego łaski udzielanej obficie wierzącemu Kościołowi,
który pielgrzymuje po drogach zbawienia ufny w wypełnienie się obietnicy Boga
danej wszystkim tym, którzy wierzą w Niego, «albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to,
aby świat potępił, ale po to, aby świat został przez Niego zbawiony» /J 3,17/,
dlatego wyposaża «Wybranego swego» - jak pisze Izajasz - w zbawcze prerogatywy /por. Iz 42,1-7/.
Wielki Post to czas modlitwy, postu i jałmużny. To wiemy, prawda? Jednak te 40 dni to również czas duchowej przemiany, pogłębienia swojej wiary, a może nawet… powrotu do jej podstaw? W kolejnym dniu naszego katechizmu odpowiedź na pytanie - dlaczego wierzymy w jednego Boga?
Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Katechizm Kościoła Katolickiego oraz Youcat – katechizm Kościoła katolickiego dla młodych.
Stan kliniczny Ojca Świętego, w ramach ogólnej złożoności jego stanu zdrowia, pozostał stabilny. Wykonane wczoraj prześwietlenie klatki piersiowej potwierdziło poprawę zaobserwowaną w poprzednich dniach - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.
Ojciec Święty nadal korzysta z tlenu o wysokim przepływie przez rurkę nosową w ciągu dnia i „nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej” w nocy. Dziś rano, po nauce rekolekcyjnej, przyjął Komunię św. , modlił się i miał fizjoterapię ruchową. Po południu, po konferencji rekolekcyjnej miał fizjoterapię oddechową.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.