Przeciągająca się pandemia COVID-19 zahamowała nas w wielu dziedzinach. Pokazała, że nasze plany, bez żadnego ostrzeżenia, mogą być zweryfikowane. Na szczęście równie często potrafiliśmy żyć wbrew niej, a czasem – paradoksalnie – dzięki niej coś odkryć.
Połowa wymarzonych studiów podyplomowych Teresy przypadła na czas pandemii. Po ciekawych spotkaniach w gmachu uczelni – jak większość studentów wszelkich stopni – musiała się przenieść na tryb zdalny. Plany stworzenia własnej firmy pokrzyżowały niewymiarowa czasowo praca zdalna i niesprzyjający czas w jej branży. Mimo to cieszy ją dyplom w dłoni, a z planów nie rezygnuje, robi przymiarki do pierwszych przedsięwzięć, a póki co – odkrywa odkładany do tej pory dekupaż.
Agnieszka pół roku temu zaryzykowała i zrezygnowała z bezpiecznej etatowej pracy. Postanowiła spełnić swoje zawodowe marzenie. Teraz prowadzi kursy i szkolenia; podpowiada rodzicom, co zrobić, żeby ich rodzicielstwo było jeszcze lepsze. Cały czas się dokształca. Osiągnęła cel, choć przez COVID-19 w innych warunkach i z użyciem innych środków.
Kamil nie przestaje remontować domu dla siebie i swojej rodziny. Doprowadził go już prawie do końca. W sytuacji, kiedy ma mniej pracy w terenie, więcej czasu może poświęcić na majsterkowanie. Praca przy drewnie jest dla niego prawdziwym odkryciem. Mówi, że czuje się trochę jak św. Józef w jego warsztacie.
Anna w ostatnim czasie poczuła, że opieka nad osobami starszymi jest nie tylko jej pracą, ale prawdziwym powołaniem. Przez pandemię właśnie – mimo lęku i małych dzieci w domu – przyjęła za nich zupełnie inną mentalnie odpowiedzialność. Powiedziała: „Przecież oni mnie potrzebują, nie mogę ich zostawić”. Poszła krok dalej – zaczęła się doszkalać, dzięki czemu jeszcze bardziej profesjonalnie będzie mogła służyć swoim podopiecznym.
Różne doświadczenia, różne sytuacje z ostatnich miesięcy. Zwyczajne życie, na którym cieniem położył się COVID-19. Obok dramatów – większe i mniejsze sukcesy szyte na miarę. Niech właśnie rozpoczęty rok przyniesie nowe nadzieje i nowe wyzwania.
Brandon Vogt oprócz pracy na farmie i pisania książek zajmuje się też działalnością w założonej przez siebie organizacji ClaritasU. Za największy sukces uważa jednak swoją rodzinę
Mieszka z żoną i ośmiorgiem dzieci na małej farmie niedaleko Orlando na Florydzie. Jest też autorem kilkunastu książek, w których pisze o Bogu i uzasadnia wymagania moralne wynikające z Ewangelii i stawiane przez Kościół. Rozmawiamy z Brandonem Vogtem, autorem głośnej książki pt. Powrót. Co robić, gdy dzieci odchodzą z Kościoła.
Tomasz Strużanowski: Dlaczego młodzi ludzie tracą wiarę i opuszczają Kościół? Jakie, Twoim zdaniem, są najczęstsze przyczyny ich decyzji?
Brandon Vogt: Na szczęście nie musimy zgadywać, dlaczego młodzi odchodzą z Kościoła, ani przedstawiać własnego zdania. Mamy na ten temat mnóstwo twardych danych, przynajmniej w Stanach Zjednoczonych. W książce omawiam kilka dużych ankiet przeprowadzonych wśród byłych katolików, którym zadaje się właśnie to pytanie: dlaczego odszedłeś? Najczęstszą odpowiedzią jest jakaś wersja: „Po prostu odpłynąłem” lub: „Straciłem zainteresowanie”. Uważam to za dobrą wiadomość, ponieważ jeśli powodami odejścia nie są jakieś złe doświadczenie czy trudne do zaakceptowania nauczanie, jeśli ktoś tylko „po prostu stopniowo odpłynął” lub „stracił zainteresowanie”, to łatwiej będzie go przyciągnąć z powrotem. Z drugiej strony taka obojętność religijna i brak duchowego głodu mogą być potężną przeszkodą, ale w tym przypadku pomocą mogą służyć wskazówki i strategie zawarte w mojej książce.
Niech Dzień Dziadków i Osób Starszych będzie sposobnością do spotkań międzypokoleniowych i do wyrażenia wobec osób starszych, że ich życiowe doświadczenie może być źródłem mądrości dla młodszego pokolenia – zachęcił przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Tadeusz Wojda SAC z okazji przypadającego 27 lipca Dnia Dziadków i Osób Starszych.
Dzień Dziadków i Osób Starszych został ustanowiony przez papieża Franciszka w 2021 roku i obchodzony jest w pobliżu liturgicznego wspomnienia świętych Joachima i Anny. W tym roku będzie mu towarzyszył temat zaczerpnięty z Księgi Mądrości Syracha: „Szczęśliwy, kto nie stracił swej nadziei”, który nawiązuje do przeżywanego Roku Jubileuszowego.
Rafał Stachurski / Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej
- Jej przykład może nas inspirować do miłości i służby, choć żyjemy w innych czasach, choć stają przed nami inne wyzwania – o św. Kindze w dniu jej liturgicznego wspomnienia mówił kard. Stanisław Dziwisz. Arcybiskup krakowski senior przewodniczył porannej Mszy św. w kaplicy poświęconej patronce górników w Kopalni Soli „Wieliczka”.
24 lipca w liturgii przypada wspomnienie św. Kingi. To właśnie dlatego tego dnia porannej Mszy św. w kaplicy poświęconej patronce górników w Kopalni Soli „Wieliczka” przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. – Gromadzimy się w tym niezwykłym miejscu, 100 metrów pod ziemią. (…) Kaplica jest miejscem modlitwy i kultu Bożego, słusznie więc ogarnia nas podziw dla zmysłu wiary tych, którzy w ten sposób chcieli podkreślić, że Bóg jest i powinien być wszędzie tam, gdzie człowiek żyje i pracuje, trudzi się i czyni sobie ziemię poddaną, podejmując w ten sposób zadanie przekazane mu przez Stwórcę i Pana nieba i ziemi – mówił na początku homilii arcybiskup krakowski senior. Zauważył przy tym, że położenie kaplicy św. Kingi „przemawia do naszej wyobraźni”, gdyż przypomina, że człowiek żyje w świecie stworzonym przez Boga i oddanym mu do dyspozycji, ale nie na zawsze. – Ziemia bowiem dla każdego człowieka jest wstępnym etapem wędrówki i przygotowania się do nieskończenie większej rzeczywistości, którą nazywamy niebem i która będzie życiem bez końca z Bogiem w Jego królestwie, przygotowanym nam od założenia świata – wyjaśnił kard. Stanisław Dziwisz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
