Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Szkoła i trapiące ją eksperymenty (2)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niestety reforma szkolnictwa w Polsce przeprowadzona w 1948 r. zapoczątkowała dwa zjawiska, które negatywnie odbijają się nawet na szkole naszych czasów. Jedno – to likwidacja elitarności szkoły średniej doprowadzającej do matury lub – inaczej rzecz ujmując – dającej prawo do studiów wyższych. Z różnych względów, które tu pomińmy, powszechność wykształcenia średniego w trybie ogólnokształcącym skutkuje produkcją dyletantów, a w wymiarze edukacji społeczeństwa – w najlepszym razie – półinteligentów. Drugi bardzo destrukcyjny czynnik, obecnie traktowany wręcz jako kardynalne prawo pedagogii i funkcjonowania szkoły, to całkowita rezygnacja z dyscypliny szkolnej. Wynika to z prerogatyw przyznawanych uczniom i bezbronności nauczycieli wobec coraz szerzej akceptowanych niby to wolnościowych postulatów dzieci i młodzieży. Jeśli dodać do tego absolutnie niesprawdzające się metody nauczania, eliminujące na przykład w dużej mierze pamięciowe opanowywanie przedmiotu, a zastępowane wykorzystywaniem różnego rodzaju współczesnych nośników informacji, to można bez ryzyka błędu powiedzieć, że szkoła jest zakładniczką wielu tendencji, teorii oraz postulatów wynikających z założeń ideologicznych i swoiście pojmowanej osoby ludzkiej, a w pewnym, i to niestety dużym stopniu zmieniającej się mody.

Reklama

Na te bolączki zwraca się wprawdzie, i to nie tak rzadko, uwagę, ale – rzecz dziwna – decydenci kurczowo trzymają się niesprawdzalnych, a mimo to wprowadzanych w życie norm narzuconych kształceniu, takich jak choćby tzw. system boloński. Jego produktem jest dyletantyzm, co dyskwalifikuje każde studium, nie tylko to, które w ręce człowieka kładzie los innego człowieka. Ks. Zygmunt Zieliński w swej książce zatytułowanej wymownie „Kłopoty z tożsamością. Historia na wysypisku” pisze: „System ten nie działa, bo działać nie może, jako że ani w prawie, ani w medycynie, ani w studiach politechnicznych nie można produkować dyletantów, gdyż odbiłoby się to na naszym zdrowiu, bezpieczeństwie i stabilności dachu nad głową”. Odzywają się też wyraźne głosy przenoszące poruszany tu problem na szersze tło społeczne. Szczególną troskę budzi zepchnięcie na margines problemu szeroko rozumianej tożsamości. Uczeń od przedszkola po studia wyższe musi rozumieć, czym jest tożsamość i czym jest człowiek jej pozbawiony. Szkoła jest jedynym miejscem, gdzie uświadomienie pod tym względem jest nie tylko możliwe, ale wręcz konieczne.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Szkoła i edukacja to dziedziny tak ważne, że wszelkie w nich reformy i innowacje muszą być temperowane przez zdrowy rozsądek. Najlepszą miarą jest w tym względzie Dekalog, który streszcza się we wskazaniu: „bonum faciendum, malum vitandum” (dobro należy czynić, zła unikać). Jest to podstawa, na której wspiera się każde prawodawstwo. W dziedzinie szkoły i edukacji ma ona tym większe zastosowanie, że bez niej nie można odwołać się w wychowaniu do żadnej wartości, która mieściłaby się w granicach rozsądku. Wszak taką wartością nie jest ani gender, ani też ślepa dążność do przemodelowania życia społecznego według recept LGBT. A właśnie te dwie propozycje są dziś nachalnie propagowane, niekiedy nawet pod groźbą sankcji prawnych.

Szkoła zatem i normy wychowawcze, a także wyposażenie człowieka w niezbędny dlań potencjał wiedzy to jedyne kryteria, jakie winny decydować nie tyle o reformach, ile o ulepszaniu szkoły, zawsze w interesie dobra, jakie społeczeństwo zobowiązane jest oferować młodemu człowiekowi, temu dopiero wchodzącemu w życie.

2019-05-08 08:13

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Anna Jenke, nauczyciel i pedagog na dzisiejsze czasy

Niedziela przemyska 38/2018, str. I

[ TEMATY ]

szkoła

Archiwum Szkoły Podstawowej im. Anny Jenke w Mrowinach

Portret sługi Bożej Anny Jenke. Obraz namalował prof. dr hab. Stanisław Białogłowicz – uczeń profesor Anny Jenke

Portret sługi Bożej Anny Jenke. Obraz namalował
prof. dr hab. Stanisław Białogłowicz – uczeń profesor Anny Jenke
Pierwsza inauguracja nowego roku szkolnego w Publicznym Katolickim Liceum Ogólnokształcącym Parafii Bożego Ciała w Jarosławiu, nowej placówki oświatowej, której przyświeca szlachetna triada Ratio-Fides-Patria, zbiega się z 100. rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości i rodzi nadzieję na solidne nauczanie oraz chrześcijańskie i patriotyczne wychowanie młodego pokolenia. „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie” (Jan Zamoyski). Bitwa o wolną, niepodległą i mądrą Polskę rozgrywa się między innymi w przestrzeni szkolnej. W tym kontekście warto przywołać świetlaną postać sługi Bożej Anny Jenke, wybitnego nauczyciela i pedagoga jarosławskiej młodzieży, w 50. i 60. latach XX wieku.
CZYTAJ DALEJ

Most od jadłodajni do Pałacu Apostolskiego – jak Leon XIV zmienia Caritas

2025-05-14 11:59

[ TEMATY ]

Caritas

jadłodajnia

most

Pałac Apostolski

Papież Leon XIV

PAP/EPA

Papież Leon XIV

Papież Leon XIV

Pierwszy północny Amerykanin i zarazem pierwszy augustianin na tronie Piotrowym wchodzi do Watykanu nie jak monarcha, lecz jak menedżer miłosierdzia z peruwiańskiej prowincji. Robert Francis Prevost -  dziś papież Leon XIV - zaczynał w Chiclayo od naprawiania zbutwiałych dachów parafialnych kuchni; dwie dekady później pomagał reorganizować Caritas Internationalis, a dzień po swoim konklawe zapowiedział Watykańskie Obserwatorium Mobilności Ludzkiej i kampanię „Turn Debt into Hope”. W każdej z tych scen pojawia się to samo credo: przejrzystość to akt miłości, a Caritas - jeśli ma być Ewangelią w czynach - musi działać szybciej, mądrzej i głośniej od algorytmów rynku.

Część I - Andyjskie Laboratorium Miłości
CZYTAJ DALEJ

Dlaczego papież Leon XIV mieszka (jeszcze) w Rzymie

2025-05-14 15:24

[ TEMATY ]

Rzym

Włochy

mieszkanie

Państwo Watykańskie

Papież Leon XIV

PAP/EPA

Papież Leon XIV

Papież Leon XIV

Od czasu wyboru na papieża 8 maja Leon XIV reprezentuje Stolicę Apostolską jako podmiot prawa międzynarodowego i jest głową Państwa Watykańskiego (Citta del Vaticano). Jednak w chwili obecnej jego rezydencja nadal znajduje się na terytorium Włoch, mieszka zatem w kraju sąsiedzkim. Granica między niewielkim Państwem Watykańskim a ówczesnym Królestwem Włoch jest wytyczona na mocy Traktatów Laterańskich z 1929 roku.

Wynika z tego, że budynek, wówczas nazywany „Sant'Uffizio”, w którym nadal mieści się Dykasteria Nauki Wiary, znajduje się na terytorium Włoch. Jednakże, podobnie jak wiele budynków w Rzymie należących do Stolicy Apostolskiej, również i ten uważany jest za „eksterytorialny”. Jego ochronę zapewnia jednak nie Gwardia Szwajcarska, lecz członkowie włoskich sił zbrojnych.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję