Środki masowego przekazu takie jak: radio, telewizja, prasa czy Internet zajmują w naszym życiu coraz więcej miejsca. Dostarczają nam one wielu informacji o wydarzeniach w kraju i na świecie. To dobrze, że możemy korzystać z takich wytworów techniki. Istnieje wiele programów naukowych, mądrych audycji, z których można poznać historię swojego kraju, problemy innych ludzi, a nawet zorganizować im pomoc. Trudno wyobrazić sobie, jak wiele ludzi łączy telewizja podczas pielgrzymek Ojca Świętego lub nawet w czasie zawodów sportowych czy innych ważnych wydarzeń w kraju lub za granicą.
Jednak niepokojącym staje się fakt, że coraz więcej jest takich programów, które nie podają wartości dobrych, na których powinna opierać się rodzina, ale lansują zupełnie coś przeciwnego - promują zło przez ogromną ilość przemocy, seksu i propagują konsumpcyjney model życia.
W takiej sytuacji człowiek traci wiarę w Boży porządek świata i życia. Odczuwa mętlik w głowie, staje się nerwowy. Traci zasady moralne, w których wiara w Boga, godność człowieka, honor oraz patriotyzm stają się słowami pustymi.
Najbardziej narażone na tego typu spustoszenia są dzieci, które powinny wzrastać w atmosferze ciepła rodzinnego, poczucia bezpieczeństwa wśród dorosłych, którzy powinni być dla nich dobrymi i mądrymi autorytetami.
Częste oglądanie przez dziecko programów informacyjnych, w których przeważają: zło, zabójstwa, wojny, oszustwa rządzących, ataki terrorystyczne sprawiają, że w świadomości dziecka kształtuje się w inny, wypaczony pogląd na dobro, świat, rodzinę i życie ludzkie.
Może to doprowadzić nawet dorosłego człowieka do poczucia beznadziejności, zobojętnienia na zło, a nawet po dłuższym czasie do zaakceptowania takiego stylu życia. A przecież jesteśmy chrześcijanami i naszą podstawową wartością jest Bóg i Jego przykazanie miłości, na którym powinniśmy opierać życie.
Doskonale wiemy, że nie istnieje na świecie lepsze miejsce dla dzieci niż rodzina. To przede wszystkim rodzina oparta na wzajemnej miłości może stworzyć doskonałe warunki, w których dzieci wyrosną na mądrych i dobrych ludzi, którzy po latach dadzą spokojną i radosną przyszłość rodzinie i Ojczyźnie.
Będąc rodzicami zdajemy sobie sprawę, że nie jest to łatwe. Jesteśmy zalewani morzem przemocy, pornografii, tandetnej satyry, a przede wszystkim konsumpcyjnym modelem życia. W takiej sytuacji rodzina powinna i musi być ostoją prawdy spokoju i tolerancji. Nie możemy wszystkich, niewłaściwych zachowań dzieci tłumaczyć wpływem telewizji. Powinniśmy korzystać z mediów w sposób właściwy i mądry i takiego korzystania ze środków masowego przekazu uczyć dzieci, aby czerpały z mediów to, co dobre i kształcące.
To, co człowiek zdobędzie w nauce, kulturze, wierze i zwyczajach, powinno stanowić sito, przez które przejmujemy informacje z mediów. Pomocne w tworzeniu takiego sita może być odpowiedzenie sobie na trzy podstawowe pytania: Czy to, co oglądam lub czego słucham, jest prawdą? Czy jest to dobre? Czy jest to konieczne? Jako chrześcijanie wiemy, że jedyną prawdą jest Jezus Chrystus. On powiedział o sobie: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem" (J 14, 6). Zatem widzimy, że wszystko, co jest sprzeczne z Pismem Świętym i Tradycją, jest dalekie od prawdy.
Największą falą zalewa życie jednostki i rodziny film. Stwarza on nowy obraz życia, tworzy złudzenie rzeczywistości. Dzieci do siódmego roku życia są szczególnie skłonne, by wierzyć, że wszystko to, co pokazuje telewizja, jest prawdziwe.
Trzeba uczyć się, że film lub inny program jest wtedy dobry, gdy zwycięża w nim dobro. W innym przypadku jest to film zły. Dlatego należy pomagać dzieciom w wyborze programu, rozmawiać o nim, kontrolować czas spędzony przed telewizją lub komputerem.
Jeżeli chodzi o odpowiedź na trzecie pytanie, każdy z nas może indywidualnie odpowiedzieć, czy to jest najlepszy sposób na spędzenie czasu wolnego? Czy czas, który przeznaczam na oglądanie telewizji, jest rzeczywiście czasem wolnym czy też zaniedbaniem obowiązków? Należy wdrażać dzieci do aktywnej postawy np. przez włączenie ich w obowiązki domowe, gry i zabawy sportowe, wycieczki, wspólne czytanie lub spacery. Przez takie spędzenie wolnego czasu nasze dzieci poczują się dowartościowane, akceptowane i kochane.
Niech okres Wielkiego Postu, w który wchodzimy, nauczy nas odpowiedniego dystansu i ascezy również wobec mediów.