Rys historyczny

W liście Wikariusza Generalnego Kurii Diecezjalnej w Drohiczynie z 11 lipca 1988 r. do Matki Generalnej Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus s. M. Assumpty Stanek czytamy: „W odpowiedzi na pismo z dnia 21 czerwca br. w imieniu Ks. Biskupa Władysława Jędruszuka Administratora Apostolskiego Diecezji w Drohiczynie nad Bugiem, zezwalam na założenie domu zakonnego i zamieszkanie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w domu parafialnym stanowiącym własność parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej z Góry Karmel w Bielsku Podlaskim przy ulicy Mickiewicza 61, oraz na podjęcie pracy i włączenie się w działalność duszpasterską tejże parafii. (…) Wyrażam nadzieję, że nowy dom zakonny Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, w oparciu o tradycję karmelitów trzewiczkowych, którzy ongiś przy kościele Matki Bożej z Góry Karmel pracowali, swoją modlitwą, duchem zakonnym i ofiarną pracą na polu katechizacji, muzyki i śpiewu kościelnego, oraz posługi przy kościele parafialnym, wpisze się złotymi zgłoskami w teraźniejszość i przyszłość parafii Matki Bożej z Góry Karmel”.

I tak 18 lipca 1988 r. na prośbę pierwszego miejscowego proboszcza ks. Wojciecha Wasaka do Bielska przybyły pierwsze siostry karmelitanki Dzieciątka Jezus w składzie: s. Elżbieta Kuncewicz, s. Bogna Szkodzińska, s. Anzelma Kilnar, s. Noemi Tomczyk. Siostry podjęły posługę w katechezie, zakrystii i pracy organistowskiej. Zamieszkały w budynku parafialnym zbudowanym w latach 1984-88, służącym także do działalności katechetyczno-ewangelizacyjnej. 5 października 1988 r. bp Władysław Jędruszuk, poświęcił dom w obecności licznie zgromadzonych parafian, duchowieństwa diecezjalnego i sióstr z Siemiatycz. 3 grudnia siostry otrzymały pozwolenie na utworzenie w domu kaplicy zakonnej, gdzie 13 grudnia ks. Jarosław Kuźmicki, wikariusz parafii, odprawił pierwszą Mszę św. Kaplica otrzymała tytulację Matki Bożej Miłosierdzia.

Siostry łączyły się z parafianami w przeżywaniu świąt i uroczystości kościelnych i patriotycznych, m.in. pielgrzymek papieskich, 18 września 2003 r. peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego, 2-3 sierpnia 2005 r. peregrynacji relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która jest główną patronką Zgromadzenia, 13 czerwca 2013 r. peregrynacji figury Matki Bożej z Nazaretu. Przez wszystkie lata posługi w parafii siostry zawsze spotykały się z wielką życzliwością ze strony kapłanów posługujących w parafii i ludzi, z którymi spotykały się w życiu codziennym i podczas pełnionych obowiązków.

Życie sióstr

Nasza placówka w Bielsku Podlaskim istnieje od sierpnia 2002 r. i należy do prowincji łódzkiej naszego Zgromadzenia, obejmującej domy w północnej części Polski. Wspólnotę naszego domu tworzą cztery siostry: każda z nas pochodzi z innej miejscowości, ukończyła inną szkołę, jest inaczej obdarowana, jednak jest wiele rzeczy, które nas łączą:

• powołanie – niezasłużony dar i łaska, otrzymane z niezmierzonej miłości i miłosierdzia Bożego;

• życie wspólnotowe – przejawiające się przede wszystkim na trzech płaszczyznach: na wspólnych modlitwach, posiłkach i spędzaniu czasu na odpoczynku;

• modlitwa – jest naszym pierwszym i podstawowym obowiązkiem, który wyznacza rytm naszego dnia. Każdego dnia spotykamy się rano, w południe i wieczorem w naszej domowej kaplicy na wspólnotowej modlitwie brewiarzowej, rozważaniu Słowa Bożego i modlitwie różańcowej;

• praca – posługujemy w parafii, jako zakrystianka i organistka oraz katechetka, wykonujemy codzienne obowiązki domowe;

• szkoła – wpatrzone w jedynego i najlepszego Nauczyciela – Jezusa Chrystusa i Jego Matkę, kształtujemy swoje życie czerpiąc wzorce z Ewangelii i Eucharystii;

• strój zakonny – otrzymujemy w dniu złożenia pierwszej profesji zakonnej i jest on znakiem poświęcenia na służbę Bogu i świadectwem ubóstwa. Składa się on z długiego brązowego habitu, przepasanego brązowym skórzanym pasem z różańcem z lewej strony, brązowego szkaplerza, krzyżyka profesyjnego umieszczonego pod szkaplerzem, białej toki na głowie i czarnego welonu, uroczystego białego płaszcza i brązowego używanego poza domem.

Nasza zakonna kaplica pw. Matki Bożej Ostrobramskiej przy ul. Mickiewicza 61a jest zawsze otwarta dla tych, którzy szukają chwili ciszy i wytchnienia przed Najświętszym Sakramentem. W każdy piątek (roku szkolnego), o godz.19.00 zapraszamy również na adorację Najświętszego Sakramentu. Więcej informacji o naszym zgromadzeniu można znaleźć na stronie: www.karmel.pl .

Duchowość

Duchowość karmelitańska w swej najgłębszej istocie opiera się na Ewangelii i posiada trzy istotne elementy; łączność z Bogiem przez: modlitwę, Maryję, drugiego człowieka. W Karmelu, u podstaw modlitwy wewnętrznej tkwi przekonanie o nieustannej obecności Boga, nie tylko w Najświętszym Sakramencie, ale przede wszystkim w głębi ludzkiego serca. Jest to odkrywanie Boga w nas i nas w Bogu. Modlitwę wewnętrzną, osobistą i wspólnotową uznano za najistotniejszy element kształtujący osobę zakonną i jej podporządkowany jest cały styl życia, który cechują:

• życie w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi oraz w duchu wiary uległość przełożonym, jak Chrystus, gdyż On przez nich kieruje człowiekiem;

• podjęcie pracy nad czystością serca i prawością sumienia wraz z całkowitym zawierzeniem Bogu;

• nieustanne rozważanie Słowa Bożego tak, by wszystko w życiu dokonywało się zgodnie ze Słowem Pańskim;

• codzienne gromadzenie się wokół Stołu Eucharystycznego oraz na wspólnej modlitwie;

• życie wiarą, nadzieją i miłością w codziennym życiu i wykonywaniu swoich obowiązków;

• troska o zbawienie bliźnich i o ich dobro duchowe;

• pielęgnowanie życia w samotności i milczeniu.

Celem życia karmelitańskiego jest zjednoczenie z Bogiem w miłości. Głównym zadaniem zakonu karmelitańskiego w Kościele jest głębokie życie modlitwy i apostolstwo Słowa Bożego.