O Krymie odebranym Ukrainie 4 lata temu świat nie pamięta, a jeśli już, to w formie mało znaczących apeli do władz rosyjskich. Tak samo jest z Donbasem, gdzie nadal trwają walki, giną żołnierze i cywile. Ponad półtora miliona uchodźców ze wschodu i 70 tys. z Krymu znalazło schronienie w innych częściach kraju.
W Lublinie gościła grupa 40 młodych ludzi z Doniecka, Ługańska i Mariupola, a także z krymskiej Jałty i Symferopola. Ci ostatni to Tatarzy krymscy; granicę pomiędzy pilnowanym przez Rosję półwyspem a Ukrainą przekroczyli z ogromnymi problemami, utajniając cel podróży. Władze rosyjskie zamykają szkoły tatarskie, dążą do rusyfikacji Krymu. Młodzież tatarska wolała nie ujawniać w mediach społecznościowych swojej obecności w Polsce.
Przez kilka wieczorów polska młodzież, skupiona wokół Stowarzyszenia Solidarności Globalnej, słuchała świadectw swoich ukraińskich i tatarskich rówieśników. Były to opowieści o bombach spadających na ich osiedla w Doniecku czy Ługańsku, o szybkiej, często nocnej ucieczce, o pozostawionych krewnych, o tęsknocie za dziadkami czy rodzeństwem, którzy nie uciekli, bo byli za starzy albo zmuszeni do opieki nad chorymi. Przerwali naukę w szkołach albo studia, teraz próbują odnaleźć się w Kijowie lub Lwowie. Niektórzy nie umieli powstrzymać łez.
Na szczęście nie są sami w nowej rzeczywistości. Bardzo pomocne okazały się inicjatywy podjęte przez Eleos, prawosławny odpowiednik polskiej Caritas. Eleos organizuje warsztaty terapeutyczne, podczas których doświadczona wygnaniem młodzież próbuje wyzwalać się z traumy i budować wizje przyszłości. Inną formą działania organizacji jest opieka nad rannymi, przesiedlonymi w głąb Ukrainy czy organizacja jadłodajni dla ubogich w Mariupolu, częściowo zniszczonym w trakcie walk w 2014 r. (starcia trwają do dzisiaj). Eleos, z siedzibą w Kijowie, ma charyzmatycznego przywódcę. O. Sergij Dmytrijew jest prawosławnym księdzem od 1996 r. Kilka lat temu otrzymał „Kartę Polaka”; dziadek pochodził z Podkarpacia. Do wybuchu wojny pracował w Chersoniu, w pobliżu Krymu. W proteście przeciwko inwazji wojsk rosyjskich przeszedł z całą parafią (ponad 2 tys. ludzi) z Cerkwi Patriarchatu Moskiewskiego do Patriarchatu Kijowskiego. Za jego przykładem podobnie postąpiło wielu księży prawosławnych z zajętych przez Rosjan terytoriów.
W czasie pobytu w Lublinie ukraińska młodzież przyjęta została przez abp. Stanisława Budzika; Metropolita otrzymał w darze piękne albumowe wydanie historii Cerkwi Kijowskiej. Przekazał także wyrazy wsparcia dla ofiar wojny i zapewnił o modlitwie za nich. Oprócz zwiedzania miasta nasi goście bardzo cenili sobie poznanie Politechniki i KUL, część z nich myśli o podjęciu studiów na tych uczelniach. W Centrum Spotkania Kultur, wspólnie z Polakami, zorganizowali gest solidarności, przypominający o dramacie Donbasu i Krymu. Wszystko wskazuje na to, że wizyta gości z Ukrainy była pierwszym krokiem do głębszej współpracy ze środowiskiem lubelskim.
„Nominacja na członka Kolegium Kardynalskiego powierza mi odpowiedzialność za życie i przyszłość całego naszego Kościoła. Wiedząc, przez jakie trudne czasy przechodzi nasz ukraiński naród z powodu wojny, będę nadal informował świat katolicki o tym, co dzieje się na naszej ziemi i nieustannie przypominał im o Ukrainie” - zapewnił kardynał-nominat biskup Mykoła Byczok, który podzielił się refleksjami po papieskiej nominacji ze służbą prasową eparchii Melbourne Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK) .
„Dla mnie, podobnie jak dla wielu innych, ta wiadomość o nominacji była wielką niespodzianką. Z pewnością jestem podekscytowany, ponieważ ta nominacja jest wielkim przywilejem. Nie jest to przywilej przyznany mi osobiście, ale przywilej przyznany przez papieża Franciszka całemu Ukraińskiemu Kościołowi Greckokatolickiemu i Kościołowi katolickiemu w Australii. Będę starał się podążać za godnym przykładem moich poprzedników, kardynałów: patriarchy Josyfa Slipyja, który po zwolnieniu z 18-letniego pobytu w sowieckim łagrze i przeprowadzce do Rzymu, stał się głosem naszego Kościoła w wolnym świecie i korzystając z różnych forów, podkreślał prześladowania Kościołów w Związku Sowieckim i wzywał do bardziej radykalnych działań na rzecz ochrony praw ludzi wierzących; Jego Świątobliwość Myrosław-Iwan Lubacziwski, który powrócił do kierowania Kościołem w Ukrainie pomimo zaawansowanego wieku i fizycznej niesprawności oraz stworzył struktury i instytucje, które pomogły naszemu Kościołowi przejść od prześladowań do wolności; Jego Świątobliwość Lubomyr Huzar, dzięki któremu UKGK, po wyjściu z podziemia i odrodzeniu się na zachodniej Ukrainie, przywrócił siedzibę Najwyższego Arcybiskupa Kościoła ze Lwowa do Kijowa, rozpoczynając aktywny rozwój UKGK w centrum, na wschodzie i południu Ukrainy” - powiedział kardynał-nominat.
Przez osiem lat będąc w opozycji, Donald Tusk i jego polityczna drużyna z uporem godnym lepszej sprawy przypominali o Konstytucji RP przy każdej możliwej okazji. Stała się ona dla nich tarczą, mieczem, a czasem wręcz natchnieniem – cytowali ją z mównic, bronili na marszach, pisali o niej tweety i drukowali na banerach. Tymczasem, gdy tylko przejęli stery państwa, konstytucyjna gorliwość ulotniła się szybciej niż kampanijne obietnice. I nie chodzi tu już o pojedynczy incydent. To już seria.
Najpierw władza Tuska uznała, że uchwały Sejmu mają większą moc niż obowiązujące ustawy. Choć prawnik z pierwszego roku wie, że hierarchia źródeł prawa wygląda inaczej, rządzący postanowili napisać ją na nowo. Potem przyszła kolej na instytucje – niezależne z założenia – które nagle zaczęły być przejmowane metodą faktów dokonanych. Media publiczne, prokuratura, służba cywilna – jakby wszystkie te filary państwa były własnością partii zwycięskiej, a nie wspólnym dobrem obywateli. Ale to, co wydarzyło się ostatnio, przekroczyło kolejną granicę.
Spośród czterech papieskich bazylik w Rzymie to św. Jan na Lateranie jest katedrą Biskupa Rzymu. W niedzielę Leon XIV oficjalnie obejmie tę starożytną, wybudowaną przez cesarza Konstantyna świątynię.
Katedra, czyli tron biskupi, to miejsce, z którego biskup przewodniczy zgromadzeniu jako przedstawiciel samego Chrystusa, a jednocześnie jest najwyższym symbolem potestas docendi, urzędu nauczycielskiego, który Chrystus powierzył Piotrowi, a wraz z nim apostołom. Już pod koniec III wieku Cyprian z Kartaginy używa wyrażenia Cathedra Petri (De unitate, 4) na określenie siedziby biskupa rzymskiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
