Lwów: modlitwa o jedność chrześcijan i o pokój na Ukrainie
Do modlitwy nie tylko o jedność chrześcijan, ale również o pokój na Ukrainie wezwał o. Sławomir Zieliński OFM Conv., dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego archidiecezji lwowskiej, który wieczorem 24 stycznia w katedrze łacińskiej we Lwowie przewodniczył obchodom na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Na znak tego, że wszyscy chrześcijanie są zjednoczeni przez wodę chrztu świętego, biskup pomocniczy lwowski Leon Mały oraz przedstawiciele duchowieństwa greckokatolickiego i prawosławnego oraz Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego i zielonoświątkowców wypełnili dzban z wodą chrztu, który został umieszczony przed głównym ołtarzem.
Następnie o. Jarosław Oszczudlak, rektor Lwowskiej Akademii Teologicznej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego wygłosił modlitwę o jedność chrześcijan.
O. Tadeos Geworgian, proboszcz katedry ormiańskiej, powołując się na naukę św. Cyryla Jerozolimskiego, wielkiego doktora Kościoła Wschodniego, życzył wszystkim szczerego podejścia do wspólnej modlitwy.
Podczas Mszy św. pod przewodnictwem bp. Małego homilię wygłosił studyta, o. Wasyl, który reprezentował Ukraiński Kościół Greckokatolicki. „Nie tak często gromadzimy się razem na wspólną modlitwę – zauważył kaznodzieja. – Dzisiaj mamy taką nadzwyczajną modlitwę”. Wezwał obecnych, by przekraczali różne bariery i nieporozumienia.
„Dzisiaj św. Jozafat cieszy się z naszej wspólnej modlitwy o świętą jedność” – zaznaczył o. Ignatiusz Moskaluk, ihumen (przeor) klasztoru bazylianów w Czerwonogradzie (byłym Krystynopolu). Reprezentował on swego prowincjała, o. Pantelejmona Sałamachę (Sałamacha), który w tej chwile znajdował się na wschodzie Ukrainy, objętym wojną.
Na zakończenie odbył się koncert kolęd u wykonaniu chóru młodzieżowego katedry łacińskiej i chóru męskiego zielonoświątkowców.
Nakładem Wydawnictwa Trio ukazała się powieść reżysera, scenarzysty, a od niedawna też pisarza Wiesława Helaka pt.: „Lwowska noc”. Tytułowa noc to jeden z najczarniejszych okresów w kilkusetletniej historii Lwowa - czas wojny i okupacji do momentu wyjazdu zeń Polaków. Autor pokazuje ten okres przez pryzmat losów jednego człowieka - Józefa Sztendery, Polaka ożenionego z Ukrainką, nauczyciela, syna lwowskiego profesora. Główny bohater to postać wymyślona, ale sama powieść nie jest „czystą fikcją” i to nie tylko dlatego, że toczy się w tle prawdziwych wydarzeń historycznych, ale też i dlatego, że powstała w oparciu o wspomnienia rodzinne autora. Powieść zaczyna się we wrześniu 1939 r. pod Brzeżanami, gdzie Józef był nauczycielem, a kończy… pod Wierchojańskiem skąd przestały przychodzić od Józefa listy do rodziny, tuż przed upłynięciem wyroku, jaki nałożyli nań sowieci. Ale główna część akcji to lata wojny i okupacji we Lwowie oraz czas bezpośrednio po „wyzwoleniu” Lwowa przez sowietów, kiedy to wszelkimi metodami zmuszano Polaków do opuszczenia tego miasta i wyjazdu „do Polszczy”. To powieść o człowieku, który znalazł się w wirze strasznych historycznych wydarzeń, który próbuje nie tylko sam przeżyć, ale jeszcze ocalić rodzinę i bliskich, a później coś więcej - charakter swojego miasta. Polski charakter. To powieść mocna a momentami okrutna, tak jak okrutne były tamte czasy. Ukraińską żonę i dzieci Józefa mordują ukraińscy nacjonaliści, sąsiedzi z wioski otumanieni chorą ideologią. Lwów, koniec końców, również zostaje depolonizowany. Sam Józef za niezłomną postawę i miłość do swego miasta, nazwaną pogardliwie przez oficera NKWD „starą iluzją polskich nacjonalistów”, trafia do łagru, z którego już nie wraca. A wszystko to dzieje się na tle strasznych wojennych wydarzeń: mordów ludności polskiej dokonywanej przez ukraińskich nacjonalistów, mordów Polaków, Ukraińców i innych „niebezpiecznych jednostek”, które były dziełem NKWD, holokaustu lwowskich Żydów i mordu profesorów lwowskich. Z wszystkimi tymi okropnościami Józef się styka, niekiedy mimowolnie jest ich świadkiem, widzi ogrom zbrodni, degenerację ludzkiej natury, pełny rozpad jakiejkolwiek moralności. Jednak, mimo że ginie (czy raczej - zaginie) gdzieś w dalekich łagrach, Józef jest zwycięzcą. Bo ocalił w sobie człowieka.
W Kaplicy Paulińskiej Pałacu Apostolskiego złożyły przysięgę osoby, które będą mogły mieć kontakt z kardynałami w czasie konklawe. W stuosobowym gronie znajdują się m.in. spowiednicy, obsługa Domu św. Marty i przedstawiciele służb, dbających o bezpieczeństwo. Wszystkich obowiązuje m.in. bezwzględna dyskrecja, pod karą zaciągnięcia ekskomuniki.
O zaprzysiężeniu poinformował dyrektor watykańskiego Biura Prasowego, podczas spotkania z dziennikarzami, podsumowującego popołudniową, 11. kongregację generalną – przedostatnią, przed rozpoczynającym się w środę konklawe.
Do modlitwy o „sprawiedliwy i trwały pokój” wezwali członkowie Kolegium Kardynalskiego w komunikacie, opublikowanym na zakończenie ostatniej 12. kongregacji generalnej, poprzedzającej rozpoczynające się jutro konklawe.
Publikujemy treść komunikatu, przekazanego za pośrednictwem Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej:
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
