W parafii Świętego Krzyża na osiedlu Podolszyce Południe w Płocku, zamieszkanej przez około 15 tys. osób, wizytę duszpasterską rozpoczęto 1 grudnia, a zakończy się ona prawdopodobnie 17 lutego. Zdaniem wikariusza tej parafii ks. Jacka Prusińskiego, frekwencja przyjmujących księdza po kolędzie spada i nie ma co jej porównywać z sytuacją, która była jeszcze kilkanaście lat temu, ani też z gościnnością wiernych żyjących na wsiach.

Z drugiej jednak strony, zwiększa się liczba wiernych, którzy nie mogąc przyjąć księdza w domu w określonym dniu, sami zwracają się w prośbą o przełożenie tej wizyty.

„Zazwyczaj podczas rozmowy podejmują tematy ogólnoludzkie, narzekają na trudności w dostaniu się do lekarza, a także na brak pracy, brak perspektyw dla młodych ludzi. Skarżą się, że dzieci musiały emigrować za chlebem, albo wykonują pracę poniżej aspiracji i posiadanych kwalifikacji. Co ważne, za granicę w celach zarobkowych wyjeżdżają także często 50-latkowie” - powiedział ks. Prusiński.

Jego zdaniem, jeśli ktoś chce przyjąć księdza po kolędzie, to nie ma dla niego znaczenia, czy przyjdzie on 1 grudnia czy dopiero po Bożym Narodzeniu. „Plusem” kolędy po świętach jest frekwencja. Wtedy uczestniczą w niej domownicy, którzy właśnie na święta przyjeżdżają do domów rodzinnych. Jednak płocki wikariusz nie ukrywa, że czuje pewien niedosyt, ponieważ „wierni rzadko pytają o sprawy wiary”.

Trochę odmienne doświadczenia ma ks. Zbigniew Morawski, na co dzień ekonom w płockim Wyższym Seminarium Duchownym, który gościnnie odwiedza z kolędą wiernych z parafii katedralnej pw. św. Zygmunta. Najdłuższa wizyta zajęła mu około godziny – rodzina w ważnej sprawie potrzebowała porady księdza.

„Najbardziej życiem parafii zainteresowani są seniorzy, a na terenie parafii katedralnej mieszka ich wielu. To ludzie często samotni, schorowani, tęskniący za drugim człowiekiem. Zdarza się, że w jednym bloku mieszka… 30 wdów. Dzieci się wyprowadziły i nie zawsze pamiętają o rodzicach, bywa, że mogą oni liczyć tylko na pomoc życzliwego sąsiada – relacjonuje ks. Morawski. – Oni pytają o parafię, czytają gazetkę parafialną, ksiądz jest dla nich gościem oczekiwanym. Czeka na niego na przykład już obrana pomarańcza, słyszy prośby o modlitwę w konkretnych intencjach” - dodał kolędujący kapłan.

Przyjmowany w takiej atmosferze ksiądz nie czuje niechęci do Kościoła, a wręcz przeciwnie: ma do czynienia ze słuchaczami Radia Maryja czy Katolickiego Radia Diecezji Płockiej. Zdecydowanie gorzej jest tam, gdzie mieszkają osoby tylko wynajmujące mieszkania - oni nie utożsamiają się z parafią i nie chcą przyjmować księdza po kolędzie.

Na jeszcze inny aspekt kolędowania zwraca uwagę ks. Witold Zembrzuski z liczącej około 1300 osób parafii Królewo koło Płońska. „Coraz częściej zdarza się, że w domach rodzinnych żyją młode pary bez ślubu. Rodzice ich usprawiedliwiają, mówią, że młodzi mają jeszcze czas, odnoszą się do tego bez skrępowania. Widać, że dają swoim dorosłym dzieciom przyzwolenie na takie życie, aprobują je. Zachęcie do uporządkowania takiej sytuacji towarzyszy brak reakcji” - powiedział proboszcz.

Choć wokół same wsie, z przyjmowaniem księdza po kolędzie bywa różnie, a to za sprawą parafian pochodzących z odległej o 60 km Warszawy, którzy w tej okolicy zbudowali swoje domy. „Sprawiają wrażenie, jakby nie chcieli przynależeć do parafii. Jej życiem interesują się tylko wtedy, gdy dziecko idzie do pierwszej Komunii św.” - stwierdził ks. Zembrzuski.

Jeśli natomiast chodzi o parafian z typowego środowiska wiejskiego, to w opinii duszpasterza żyje im się coraz gorzej, jakby w stagnacji, bo strony nie najbogatsze i trzeba utrzymywać się z kilku źródeł. Nie wpływa to jednak na relacje z parafią, które w tym przypadku są dobre, a akcje parafialne przyjmowane z zadowoleniem. „Kolęda pozwala poznać parafian, nawiązać z nimi relacje, bez niedzielnego dystansu zza ołtarza. Ona integruje wspólnotę parafialną” - podkreślił ks. Zembrzuski.

Na terenie diecezji płockiej jest 248 parafii, zamieszkuje na ich terenie ok. 800 tys. osób.