Z wielkim wzruszeniem oglądaliśmy 1 sierpnia br. wieczorny koncert z Warszawy z racji 73. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego pt. „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki”. Wybiegaliśmy myślą do tamtych dni, kiedy bohaterscy warszawiacy, w tym liczna młodzież, zdecydowali się na czyn zbrojny, który miał przynieść wolność. Przeróżne są dziś oceny tego powstania. Żyjący powstańcy mówią, że mieli już dość cierpień i krzywd, których dokonywali Niemcy przez aresztowania, męczarnie, rozstrzeliwania. Aż dziw, że naród o tak wielkiej kulturze, w dodatku chrześcijańskiej, potrafił stać się ludem barbarzyńskim, okrutnym, bez sumienia i serca.
Po 73 latach przy Muzeum Powstania Warszawskiego, którego inicjatorem był ówczesny prezydent Warszawy, a później prezydent RP Lech Kaczyński, świętowała nie tylko Warszawa, ale i cała Polska. To była wyjątkowa lekcja dla naszego narodu, mówiąca o tym, jak drogą sprawą była dla nas zawsze Ojczyzna. To jednocześnie rachunek sumienia dla wszystkich, którzy dzisiaj podpalają żagwie niezgody i niepokoju. Czy nie wstydzą się wobec tej pięknej polskiej młodzieży, która bez wahania oddawała kiedyś życie za kraj? Czy nie wstydzą się niszczenia dobrego imienia Polski przez pertraktowanie z obcymi o tym, jak usunąć rządzących obecnie z demokratycznego wyboru polskich patriotów? Czy to jest dobre dla naszego narodu? Wszyscy wszak widzimy oczywiste dobro, które się dzieje: ważne reformy, otwarcie państwa na zwykłych obywateli, na rodzinę, na wartości. Polska wraca do normalności! Naród to czuje, mimo że opozycja ma tylu sprzymierzeńców, m.in. media będące w dużej części w rękach niemieckich, niereprezentujące polskiej racji stanu.
Nie wolno nam burzyć tej jedności i tego entuzjazmu narodu, które wyraziły się we wspólnym śpiewaniu powstańczych piosenek. Z przyjemnością patrzyliśmy na uśmiechniętych ojców trzymających w ramionach swoje dzieci, na rozradowane twarze Polaków, którzy cieszyli się z bycia razem. Zróbmy wszystko, byśmy mogli cieszyć się jednością! Zapomnijmy o rzeczach małych, które są przyczyną naszych narodowych swarów. Jesteśmy narodem wielkim, który kocha swoje chrześcijańskie korzenie. Niech Polska z krzyżem przewodzi Europie i pokazuje współczesnym ludziom wspaniałe możliwości człowieka Bożego. Krzyż może na nowo stać się źródłem nadziei i dobrego, pięknego życia Europejczyka.
31 sierpnia z okazji 75. rocznicy wybuchu II wojny światowej przewodniczący Episkopatów Polski i Niemiec abp Stanisław Gądecki oraz kard. Reinhard Marx modlić się będą wspólnie z tej okazji w Gliwicach. Mszy św. w katedrze w Gliwicach będzie przewodniczył abp Gądecki a homilię wygłosi kard. Marx. Na zakończenie liturgii głos zabierze metropolita katowicki abp Wiktor Skworc, który przewodniczy Zespołowi KEP ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec.
Natomiast o godz. 20 przewidziana jest druga część uroczystości, przy dawnej gliwickiej radiostacji, którą zaatakowali 31 sierpnia 1939 roku przebrani w polskie mundury niemieccy kryminaliści. Wydarzenie to, zwane „Prowokacją Gliwicką”, wykorzystał Adolf Hitler jako pretekst do napaści na Polskę i rozpoczęcia wojny. Obok obu przewodniczących episkopatów i kilku innych biskupów polskich i niemieckich, w tym metropolity katowickiego abp. Wiktora Skworca i biskupa gliwickiego Jana Kopca, w uroczystościach wezmą też udział przedstawiciele Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, wspólnoty żydowskiej oraz prezydent Gliwic, którzy wygłoszą okolicznościowe przemówienia.
Objawienia, które będą jej towarzyszyć przez całe życie, będą raz po raz wspierane
przez obecność i słowa Matki Najświętszej. Będą to jednak tylko uzupełnienia
i komentarze do tego, co przekazywał jej Zbawiciel.
Jednak nie tylko te dwie osoby będą przychodzić do niej z wyżyn niebieskich.
Pojawią się też różni święci, ale na tyle okazjonalnie, że nie na nich zwracamy uwagę.
Kiedy myślimy o trzeciej
osobie, która – obok Jezusa
i Maryi – będzie ukazywać się
Marii Pierinie, musimy wypowiedzieć
najciemniejsze ze słów.
Przyszłej błogosławionej objawiać się
będzie także diabeł.
Może to zdumiewające, ale częściej niż
Jezus.
Jednak to nie Szatan wygra walkę o jej
duszę.
Na chrzcie, który jeszcze w dniu jej
urodzin odbył się w miejscowej parafii
pod wezwaniem św. Piotra, otrzymała
imię Józefina Franciszka Janina Maria.
Ma cztery patronki w niebie, ale tylko
ta ostatnia będzie się jej objawiać razem
z Jezusem. Życie będzie prowadziła zwyczajne
i proste. Pochodzi z wielodzietnej,
pobożnej rodziny. Gdyby nie fakt, że
dwa lata po jej narodzinach umiera na
zawał jej ojciec, wszystko byłoby tu
takie samo jak w sąsiedztwie. Może z tą
różnicą, że dwie starsze siostry dorabiają
w sklepie z tytoniem, by zebrać na wiano
do klasztoru, a jeden z braci uczy się
w seminarium.
Właściwie wszystko jest zwyczajne.
Tak jest przynajmniej – podkreślmy to
„przynajmniej” – na zewnątrz.
Do 1897 roku.
Gdy Józefina ma zaledwie siedem lat,
przestaje być taka jak inne dzieci.
To wtedy wszystko się zaczyna…
Włoski Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym odrzucił, jako niedopuszczalny, wniosek o zbadanie konstytucyjności przepisu kodeksu karnego zakazującego eutanazji. Sprawa została wniesiona przez sąd we Florencji, który zakwestionował art. 579 kodeksu karnego, penalizujący tzw. „zabójstwo za zgodą”. Oznacza to, że nie ma podstaw, by zalegalizować eutanazję, jako prawo, przysługujące w świetle konstytucji. Niemniej jednak wyrok TK budzi niepokój wśród obrońców życia.
Sędzia, wnioskujący o sprawdzenie, czy zakaz eutanazji nie jest sprzeczny z konstytucją, argumentował, że obecne przepisy uniemożliwiają przeprowadzenie eutanazji nawet wobec osób, które spełniają warunki do skorzystania z procedury tzw. „wspomaganego samobójstwa”, lecz z powodu fizycznej niepełnosprawności nie są w stanie wykonać jej samodzielnie i proszą o pomoc osobę trzecią.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
