Na uroczystościach pogrzebowych śp. Łukasza Urbana, którym
przewodniczył bp prof. Henryk Wejman, obecni byli przedstawiciele
polskiego rządu na czele z prezydentem RP Andrzejem Dudą
Bardzo wstrząsnęła nami śmierć polskiego kierowcy Łukasza Urbana w Berlinie, zamordowanego przez dżihadystę. Prawdopodobnie uratował życie wielu ludzi na berlińskim bożonarodzeniowym kiermaszu. Toteż Niemcy docenili go, uznając za bohatera. Jak mówili koledzy p. Łukasza, praca kierowcy jako międzynarodowego przewoźnika jest bardzo niebezpieczna, każdego z nich może spotkać taki los. Są bezradni w swojej kabinie szoferki. Przy okazji ostatniego pożegnania p. Łukasza wybrzmiały też bardzo ważne przemówienia, m.in. obrazujące, jak traktowani są kierowcy z Polski i z krajów b. Związku Radzieckiego. Nasz kierowca musiał długo czekać, żeby rozładować swój samochód i podczas takiego postoju zastała go straszliwa śmierć.
Tak właśnie wygląda sprawiedliwość i demokracja Zachodu. Niemieccy demokraci urządzają nagonkę na Polskę, kierują do nas przedstawicieli UE, by kontrolowali naszą demokrację, a sami czynią tak, jak jest dla nich korzystnie. Dlatego musimy jako naród poczuć się bardziej solidarni, żebyśmy umieli pokazywać, że nie jesteśmy traktowani przez Europę w sposób sprawiedliwy i uczciwy. Śmierć polskiego kierowcy to dowód, jak traktują nas Niemcy, mimo że jesteśmy krajem partnerskim w UE. Musimy umieć znajdować się w różnych sytuacjach, w których przychodzi nam żyć. Przede wszystkim trzeba umieć być razem, stanąć za sobą, jeśli trzeba, domagać się swoich praw.
Jeżeli więc patrzymy na poczynania KOD-u czy polskiej tzw. opozycji, którzy w Brukseli, oskarżają własny rząd i państwo polskie, to musimy powiedzieć swoje stanowcze: NIE! dla tych, którzy destabilizują państwo, bo nie umieją pogodzić się z wynikami wyborów parlamentarnych. Wyrazem ich nieuczciwej wobec Polski i Polaków działalności jest również ostatnia okupacja polskiego parlamentu.
Pogrzeb Łukasza Urbana ma więc swoje przełożenie na wiele spraw, którymi żyją różne grupy zawodowe. Solidarność grupy zawodowej jest ważną sprawą. Widzieliśmy, jak pięknie zachowali się kierowcy polscy oraz całej Europy wobec tragedii w Berlinie. Inne grupy zawodowe również powinny okazywać sobie braterstwo, i tak się najczęściej dzieje.
Przy tej okazji moja myśl biegnie ku kierowcom naszej „Niedzieli”, którzy każdego tygodnia wyruszają w trasę, docierając z gazetą do wielu księży i instytucji w Polsce. Czynią to w warunkach trudnych – dobrze wiemy, jak wyglądają nasze drogi, jak długie godziny trzeba dziś spędzać w korkach. Mimo że ich zarobki nie są wysokie, pracują gorliwie i są ważnymi łącznikami między redakcją a parafią. Życzliwym parafiom serdecznie dziękuję za dobre i przyjazne przyjmowanie naszych kierowców. Trzeba dostrzegać ich niełatwą pracę, zwłaszcza teraz, zimą, i może czasem zaprosić na herbatę lub umożliwić odpoczynek, i zawsze traktować życzliwie, z szacunkiem i wdzięcznością, bo są posłańcami, dostarczającymi nam dobro w postaci katolickiej gazety, daru spod Jasnej Góry.
Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana to owoc ustanowionego przez papieża Benedykta XVI Roku Kapłańskiego oraz przedłużenie wcześniejszej inicjatywy św. Jana Pawła II – Dnia Modlitw o Uświęcenie Kapłanów (1995 r.). To stosunkowo młode święto ma zwrócić szczególną uwagę całego Kościoła na kapłaństwo samego Chrystusa, jak również na kapłaństwo służebne realizujące się w łonie Kościoła oraz to powszechne, które winni realizować w swym życiu wszyscy ochrzczeni i bierzmowani. Początki święta związane są ściśle z kontemplacyjnym Zgromadzeniem Sióstr Oblatek Chrystusa Kapłana w Hiszpanii, którego charyzmat polega na duchowym wsparciu dzieła uświęcenia kapłanów i kandydatów do kapłaństwa.
Uwrażliwiajmy tego dnia naszych kapłanów na wykonywanie ich posługi, a osoby świeckie na potrzebę modlitwy za kapłanów.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Mirosław Ziętarski i Mateusz Biskup zdobyli w Płowdiw złoty medal wioślarskich mistrzostw Europy w dwójce podwójnej. Drugie miejsce zajęli mistrzowie olimpijscy z Paryża Rumuni Andrei Cornea i Marian Enache, a trzecie Fintan McCarthy i Konan Pazzaia z Irlandii.
Polacy zdominowali sobotni finał, od początku narzucili szybkie tempo i wypracowali przewagę nad rywalami. Do mety dopłynęli w czasie 06.02,93, uzyskując 0,94 s przewagi nad Corneą i Enache, którzy na końcówce dystansu przyspieszyli. Irlandczycy stracili do zwycięzców aż 2,55 s.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.