W pierwszych latach po II wojnie światowej wszyscy na całym świecie, w tym również środowiska żydowskie, chwalili Piusa XII za jego postawę i dyskretne, ale skuteczne działania podczas światowego konfliktu. Ale o wyrazach wdzięczności wobec Papieża „zapomniano” pod wpływem oszczerczej sztuki teatralnej zatytułowanej „Namiestnik”, która została wystawiona po raz pierwszy w 1963 r.
Pomimo oczywistej stronniczości niemieckiego dramaturga Rolfa Hochhutha, który przekłamał historię, jego „dzieło” dało początek kampanii zniesławiania Piusa XII i narodzinom czarnej legendy o Papieżu – „przyjacielu nazistów”, milczącym obserwatorze okropności wojny i eksterminacji Żydów.
Na kłamstwa zawarte w sztuce Hochhutha zareagował wówczas arcybiskup Monachium kard. Friedrich Wetter, który w swej „Deklaracji” pisał m.in.: „Wolność artysty jest ściśle związana z prawdą: jeśli przerwie się tę więź, prawda wypacza się”, a następnie dodał: „Fałszuje prawdę ten, kto zapomina, że od 70 do 90 proc. z ok. 950 tys. europejskich Żydów udało się przeżyć prześladowania nazistowskie dzięki inicjatywom katolickim, jak wspomina o tym żydowski naukowiec Pinchas Lapide. Inicjatywom, do których Pius XII zachęcał, które wspierał, a często nawet promował”.
Niestety, czarna legenda tworzona wokół postaci papieża Pacellego była ciągle podtrzymywana przez tendencyjne książki o wątpliwych wartościach historycznych, które jednak znajdowały rozgłos na całym świecie – wystarczy zacytować „Papieża Hitlera” autorstwa Johna Cornwella. Zmieniło się też radykalnie nastawienie niektórych kręgów żydowskich, które stały się bardzo krytyczne wobec poczynań Piusa XII w czasie wojny i sprzeciwiały się jego beatyfikacji.
Należy wspomnieć, że proces beatyfikacji papieża Pacellego na poziomie diecezjalnym – w diecezji rzymskiej – rozpoczął się 18 października 1967 r., 9 lat po jego śmierci, a tylko 4 lata po ukazaniu się paszkwilu Hochhutha. W 1990 r. Jan Paweł II ogłosił Piusa XII sługą Bożym, a Benedykt XVI 19 grudnia 2009 r. upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do wydania dekretu o heroiczności jego cnót, dzięki czemu ma tytuł Czcigodnego Sługi Bożego (łac. „Venerabilis Dei servus”). Wszystkie te kroki podejmowane przez papieży spotykały się z nową krytyką środowisk żydowskich.
Wśród żydowskich krytyków Piusa XII była również strona internetowa „The Jewish Week”, dlatego więc z wielką ciekawością przeczytałem umieszczoną tam recenzję książki autorstwa Marka Rieblinga „Church of Spies. The Pope’s Secret War against Hitler” (Kościół szpiegów. Tajna wojna Papieża przeciwko Hitlerowi), która miała znaczący tytuł: „Nowy rozdział o Holokauście”.
Jest tam, m.in., stwierdzenie, że „Pius XII był największym przeciwnikiem nazizmu. Papież Pacelli stworzył i kierował skomplikowaną i tajną siecią komunikowania się. Listów nie pisano lub bardzo rzadko. Jedynie zaszyfrowane telegramy i osobiste rozmowy w bezpiecznych miejscach. Szeroki ruch oporu, powszechny i tajny, gotowy do mobilizacji związków zawodowych i społeczeństwa obywatelskiego, jak tylko tyran (Hitler) upadnie. Pracował do ostatniej chwili wojny, aby doprowadzić do podpisania oddzielnego traktatu pokojowego między posthitlerowskimi Niemcami i aliantami”. Są to stwierdzenia, które całkowicie obalają czarną legendę o „Papieżu Hitlera”.
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone bronił papieża Piusa XII podczas prezentacji na rzymskim Kapitolu najnowszej biografii Piusa XII watykanisty Andrei Torniellego. Kard. Bertone przyniósł z watykańskiego archiwum księgę korespondencji, wymienianej w 1943 r. między Sekretariatem Stanu, a nuncjaturami apostolskimi i innymi instytucjami kościelnymi w ogarniętej wojną Europie.
Dokumenty te, jak wiadomo, okryte są jeszcze tajemnicą, a dotyczą - jak ujawnił kard. Bertone - m.in. jeńców wojennych i Żydów. Sekretarz stanu poinformował też, że 23 października 1943 r., a więc tydzień po łapance w rzymskim getcie, po której Niemcy wywieźli do obozów koncentracyjnych ponad tysiąc osób, Watykan poinformował władze okupacyjne o zamiarze zwiększenia liczby członków tzw. Gwardii Palatyńskiej z 575 do 1425 osób, „w celu obrony terytorium Stolicy Apostolskiej”. „Późniejszy kard. Domenico Tardini, który zajmował się tą sprawą, nie zgodził się ujawnić nazwisk ani rasy tych osób, co pozwala domyślać się, że było wśród nich wielu rzymian narodowości żydowskiej” - stwierdził kard. Bertone.
W swojej długiej wypowiedzi watykański sekretarz stanu ustosunkował się do tzw. czarnej legendy Piusa XII, czyli oskarżeń o jego rzekome milczące przyzwolenie na zagładę Żydów. Jego zdaniem, za moment narodzin tych oszczerstw uznać należy 26 sierpnia 1949 r., gdy papieża zaatakował ówczesny metropolita moskiewski Aleksy I, „blisko związany ze Stalinem”. „To był sygnał do ataków na Piusa XII” - stwierdził kard. Tarcisio Bertone. O zasadzie, jaka przyświecała działalności papieża nie tylko w czasie II wojny światowej, ale również w czasie tzw. zimnej wojny, on sam mówił po raz pierwszy w 1942 r., gdy apelował, aby „nie narzekać, lecz działać”. Po śmierci Piusa XI jego najbliżsi współpracownicy, a więc i kard. Eugenio Pacelli, przygotowali dla następcy wiele uwag i wskazówek. „Były wśród nich takie sprawy, jak pomoc osobom narodowości żydowskiej, które od listopada 1938 r. znalazły się we Włoszech bez pracy” - przypomniał kard. Bertone. Na zakończenie podkreślił, że Pius XII nie spotkał się nigdy ani z Benito Mussolinim, ani z Adolfem Hitlerem.
W czasie spotkania promocyjnego biografii Piusa XII głos zabierali również Giulio Andreotti i Andrea Riccardi. Były siedmiokrotny premier Włoch wyznał, że łatwo mu się modlić do Piusa XII, za co przeprosił obecnego na sali kard. José Saraivę Martinsa, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, ponieważ, jak zauważył, proces beatyfikacyjny tego papieża jeszcze się nie zakończył, i ujawnił, że kiedy z okazji swego ślubu, który odbył się 16 kwietnia 1946 r., prosił Piusa XII o życzenia, został zaproszony wraz z małżonką na prywatną audiencję. Prof. Riccardi, założyciel Wspólnoty św. Idziego na rzymskim Zatybrzu, przypomniał, że Pius XII był za życia niezwykle popularny i dopiero tzw. czarna legenda na jego temat zmieniła nastawienie części opinii publicznej, ale nie mieszkańców Rzymu, skąd pochodził. Popularność ta spadła z powodu Soboru Watykańskiego II, gdyż błędnie uważano, że stanowił on zerwanie z tym, czym był Kościół za jego pontyfikatu, oraz z powodu dramatu „Namiestnik” Rolfa Hochhutha, który przyniósł „karykaturę tego papieża”.
Kard. Tarcisio Bertone po raz kolejny zaprezentował więc ciekawe dokumenty Stolicy Apostolskiej. Niedawno pokazał on we włoskiej telewizji publicznej oryginał tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej, pisany ręką s. Łucji Dos Santos.
Pro-liferka, dziennikarka, członek zarządu Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka, doradca życia rodzinnego, współautorka serii podręczników do wychowania do życia w rodzinie Magdalena Guziak-Nowak opisuje wstrząsającą relację ze szpitala w Oleśnicy.
ZABILI DZIECKO W 9 MIES. CIĄŻY. Gotowe do samodzielnego życia, prawie noworodka. Tak, w Polsce.
Zaostrzenie przepisów dotyczących frekwencji w szkołach, wprowadzenie obligatoryjność tworzenia rad szkoły, powołanie rzeczników praw uczniowskich oraz ustawowe określenie praw i obowiązków uczniów - nad takimi m.in. zmianami pracuje MEN przygotowując projekt nowelizacji ustawy Prawo oświatowe.
Informacja o pracach nad projektem nowelizacji ustawy Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw ukazała się w wykazie prac legislacyjnych rządu. Za przygotowanie projektu nowelizacji odpowiada MEN. Przyjęcie projektu planowane jest na drugi kwartał tego roku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
