Odbiorem technicznym zakończył się remont kopuły wraz z tamburem kościoła pw. Zesłania Ducha Świętego w Łodzi. Remont trwał od lipca do grudnia 2016 r. Został sfinansowany w 76% z dotacji celowej budżetu Miasta Łodzi oraz ze środków archidiecezji łódzkiej i środków własnych parafii. Koszt remontu przekroczył 1 mln zł. Nad całością prac czuwał proboszcz ks. Paweł Lisowski.
Wybudowany pod koniec XIX wieku kościół był przez ponad pół wieku świątynią ewangelicko-augsburską pw. Świętej Trójcy. W styczniu 1945 r. kościół został poświęcony jako rzymskokatolicki. I przez długie lata był kościołem garnizonowym Łodzi. Jego pierwszym proboszczem był ks. Włodzimierz Ławrynowicz.
Centrum Łodzi, ulica Piotrkowska, kościół wtopiony w jej zabytkową architekturę. Na jednej z zewnętrznych ścian płaskorzeźba św. Jana Pawła II, z symbolami polskich organizacji zbrojnych – Armii Krajowej, Związku Walki Zbrojnej, Narodowych Sił Zbrojnych i kotwica Polski Walczącej, z polskim orzełkiem, z symbolicznymi miejscami naszych wielkich zwycięstw. Na zewnątrz są też tablice poświęcone więźniom Radogoszcza, Polakom pomordowanym przez NKWD czy ukraińskie UPA. Jest też pomnik Jezusa dźwigającego krzyż i napis: „Bogu i Ojczyźnie na chwałę w rocznicę uzyskania kościoła dla Wojska Polskiego 1946 r.”.
Reklama
Wejście do świątyni – z boku, po schodkach. Przepiękne wnętrze. Polichromie, witraże, kopuła. Wiele elementów ufundowanych przez kupców, stowarzyszenia, parafian. Wrażenie robią kilkudziesięciogłosowe organy, jedne z największych w Łodzi.
Jaka jest historia tego miejsca? Kto tu przychodził? Pewnie wszystko zawarte jest w księgach parafialnych. Mogę sobie tylko wyobrazić, że po wojnie, gdy wiele osób zabierano na przesłuchania do Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego na ul. Andstadta, przychodziły tu ich rodziny – może żony, matki, dzieci prosić, by Bóg uratował ich bliskich. Powierzając swoją rozpacz, niepokój i strach. Pewnie niejedna kobieta miała łzy w oczach. Te łzy pozostały na posadzce świątyni. Tak jak nadzieja, w tych murach. A może ci, którym udało się uniknąć dołu śmierci w nieznanym miejscu, dziękowali w tym niezwykłym kościele, który nie tylko architektonicznie jest częścią tego miasta, za ocalenie? Czy tu przychodził Aleksander Kamiński? Emil Fieldorf „Nil”? A inni bohaterowie? Ci nieznani z imienia? Ci, którzy potem z okrzykiem na ustach: „Niech żyje wolna Polska”, byli mordowani przez „swoich” i których grobów do dzisiaj nie można odnaleźć.
To jeden z niewielu kościołów otwartych cały dzień. Można wejść na adorację, można usiąść i złapać tę chwilę ciszy. Można biegnąc do pracy, na uczelnię, nawet idąc na spacer, spotkać się tu z Panem Bogiem. Można. I warto.
Droga pokornej służby jest drogą do świętości – mówił biskup kaliski Edward Janiak do wiernych zgromadzonych w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kierznie. Biskup poświęcił odnowioną drewnianą świątynię pochodzącą z XIV w. Parafii liczącej ok. 770 wiernych udało się w ciągu czterech lat dokonać generalnego remontu kościoła dzięki pozyskaniu środków m.in. z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Jak podkreśla ks. Grzegorz Modrzyński prace remontowe rozpoczęły się 4 czerwca 2013 r. W tym czasie wyremontowano m.in. wieżę i ściany zewnętrzne świątyni, wykonano nowe oświetlenie, wymieniono instalację elektryczną i nagłośnienie, a także zakupiono dzwon, który nosi imię Maryja. Prace, które kosztowały prawie 550 tys. zł udało się wykonać dzięki pozyskaniu środków z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, władz powiatowych i gminnych, a przede wszystkim ofiarności parafian. Gruntowany remont drewnianej świątyni przeprowadziła Tatrzańska Firma Budowlana. Pracownicy tej firmy w strojach ludowych wzięli udział w uroczystości poświęcenia odnowionego kościoła.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Uroczystościom w Babimoście przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz
W Babimoście 22 listopada odbyła się uroczysta Msza św. z okazji 5. rocznicy ustanowienia Sanktuarium Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej. Uroczystej modlitwie przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, który dokonał instalacji relikwii św. Jana Pawła II. Tego dnia odbyła się również VII Diecezjalna Pielgrzymka Kobiet do Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
