W „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny Kowalskiej czytamy: „Chcę, aby ten obraz był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia (Dz., 49). I tak się stało. Dzięki naszemu rodakowi, św. Janowi Pawłowi II, pragnienie Pana Jezusa zostało spełnione. Dlatego dziś, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, musi wybrzmieć wołanie o ten Boży dar, jakim jest miłosierdzie.
W trwającym Roku Miłosierdzia, ze szczególną mocą docierają do nas słowa, które wypowiedział zmarły niedawno dominikanin, o. Jan Góra: „W czasach największego poniżenia człowieka, w czasach, naszych czasach, gdzie ludobójstwo doszło do zenitu, obudziło się nabożeństwo do Bożego miłosierdzia. Może nigdy indziej ludzie nie potrzebowali tego nabożeństwa tak bardzo jak teraz. Wszyscy zwracamy się do Bożego miłosierdzia, oczekując oczyszczenia”.
Dziś, kiedy szalejąca siła zła odbiera ludziom życie, gdy problemy odbierają radość i sens życia, gdy w wielu punktach świata toczą się wojny i prześladowania, potrzeba nam wołać o pomoc do Boga. Wielu z nas korzysta z sakramentu pokuty i pojednania, ale Bożego miłosierdzia nie możemy ograniczać. Jak mówił wspominany o. Jan Góra: „Na całym świecie obudził się głód Bożego miłosierdzia. Ten głód miłosierdzia dotyka wspólnot narodowych, rodzin i każdego z osobna.
W dzisiejszą niedzielę w wielu wspólnotach przeżywamy uroczystości odpustowe. Warto pamiętać, że trwający Rok Miłosierdzia dodatkowo niesie ze sobą możliwość uzyskania odpustu zupełnego, związanego z nawiedzeniem miejsc jubileuszowych, którymi z woli Pasterza Diecezji są wyznaczone kościoły noszące wezwanie Miłosierdzia Bożego, kaplice szpitalne oraz klasztorne, a także kościół katedralny pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, konkatedra pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Lubaczowie oraz bazylika mniejsza w Radecznicy.
Może mamy – jak mówi pieśń – plany i nadzieje, może są w naszym życiu zdarzenia, z którymi trudno się pogodzić, to pamiętajmy: tylko Boże miłosierdzie nie zawodzi nigdy nas. Nie rozpaczajmy, podnieśmy czoła, zawołajmy: „Jezu, ufam Tobie”. Udajmy się do któregoś z miejsc jubileuszowych i wszystko stanie się proste…
„Bardzo konieczne jest, byśmy i w tej obecnej skomplikowanej rzeczywistości przyjęli z ufnością dar Bożego Miłosierdzia, które ma moc przemieniać nasze serca i wnosić w nie Boży pokój” - napisał biskup tarnowski Andrzej Jeż w liście pasterskim na Niedzielę Bożego Miłosierdzia.
Bp Jeż stwierdza, że pandemia to nędza, która nas obecnie dotyka. „Bądźmy jednak pewni, że ani ona, ani też żadna inna ludzka nędza nie mogą się mierzyć z mocą Boga bogatego w miłosierdzie, który sam troszczy się o wszystkich, którzy Mu ufają” - dodaje.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
„Musimy wspólnie kroczyć ku jedności i pojednaniu między wszystkimi chrześcijanami. Credo nicejskie może być podstawą i punktem odniesienia tej wędrówki” - stwierdza Ojciec Święty w opublikowanym dziś Liście apostolskim In unitate fidei z okazji 1700. rocznicy Soboru Nicejskiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
