Więź miłości, a nie osobiste zasługi - w centrum mistycznego doświadczenia

Papież podziękował uczestnikom obrad za ich wkład w refleksję na temat mistycyzmu, która wciąż jest potrzebna w pewnych obszarach tego zagadnienia. Przypomniał, że Kościół od wieków uznaje, że w centrum mistycznego doświadczenia znajduje się „świadomość intymnej więzi miłości z Bogiem”. Podkreślił też, że jest to doświadczenie wykraczające poza poznanie rozumowe, którego nie można przypisywać zasługom osoby, która go doświadcza, ale należy traktować jako „duchowy dar”, który może objawiać się w skrajnie przeciwnych doświadczeniach, jak choćby doświadczenie duchowej ciemności, odmienne od pełnych światła wizji.

Doświadczenie mistyczne nie są konieczne dla świętości

„Zjawiska nadprzyrodzone, które mogą zawierać w sobie doświadczenie mistyczne, nie są warunkami koniecznymi do uznania świętości” - przypomniał Leon XIV. Zaznaczył, że służą one umocnieniu cnót, nie jako osobiste przywileje, ale jako udzielone dla zbudowania całej wspólnoty Kościoła, mistycznego Ciała Chrystusa. Pierwszorzędne znaczenie w orzekaniu o świętości ma natomiast prześledzenie życia kandydata na ołtarze pod kątem pełnego i nieustannego oddawania się do dyspozycji woli Bożej, objawionej w Piśmie Świętym i Tradycji apostolskiej.

Rozwaga w rozeznawaniu

Papież zachęcił do rozwagi w podejściu do zjawisk nadprzyrodzonych i przypomniał, że Kościół posiada kryteria do rozeznawania, czy są one autentycznym doświadczeniem mistycznym, przeżywanym w „klimacie modlitwy i szczerego poszukiwania Boga”, czy też mogą być one fałszywe i zwodnicze. Przypomniał, że należy podchodzić do nich z ostrożnością i rozeznawać je „w pokorze i zgodności z nauczaniem Kościoła”.

Papież przypomniał też, że badanie świętości polega m.in. na rozeznawaniu, czy cnoty, naznaczające jego życie, były znakami „eklezjalnej komunii i intymnej więzi z Bogiem”. Zachęcił postulatorów spraw kanonizacyjnych, by sami naśladowali świętych, pielęgnując powołanie wszystkich ochrzczonych do świętości.