Przedszkole nr 210 na Mokotowie ma dwa podstawowe atuty. – Jest katolickie i jednocześnie publiczne. Dzięki temu opłaty są w nim takie same jak w placówkach państwowych i jednocześnie system wychowawczy oparty jest na wartościach, które są dla nas bardzo ważne – mówi „Niedzieli” Anna Śmigielska, której dzieci uczęszczają do przedszkola nr 210.
Niestety, obecny budynek pozwala na przyjęcie tylko 60 dzieci. – W tym roku mogliśmy przyjąć mniej niż połowę kandydatów – mówi Marta Polek, dyrektor przedszkola. – Dla mnie jest to zawsze niezwykle trudny i przykry czas, gdy muszę dokonywać wyboru komu odmówić. Mamy zaplecze pedagogiczne, chęć, zapał i doświadczenie, brakuje nam tylko powierzchni.
Dlatego powstała specjalna fundacja oraz inicjatywa „7milionow.pl”, która jest narzędziem pozyskiwania środków na budowę przedszkola. Rodzice chcą, aby przedszkole pozostało placówką publiczną, czyli dostępną dla wszystkich rodzin, także znajdujących się w trudniejszej sytuacji finansowej. – To bardzo ważne, bo ponad 50 proc. dzieci pochodzi z rodzin wielodzietnych, tzw. 3 plus – tłumaczy Marta Polek.
Reklama
Zgromadzenie przekazało na ten cel działkę przy ul. Teresińskiej, należy jednak zgromadzić środki na nowe przedszkole na 150 dzieci. Jest już nawet projekt i pozwolenie na budowę. – Można powiedzieć, że wszystko jest gotowe. Brakuje nam tylko pieniędzy, ale wierzymy, że one też się znajdą – mówi Śmigielska.
Przedszkole wychowuje nie tylko dzieci, ale także rodziców. To oni zaangażowali się w projekt „7milionow.pl”. Zbierają pieniądze i szukają sponsorów dla przedszkola, w którym będą uczyć się dzieci. – Dlaczego to robimy? Chcemy, aby jak najwięcej rodzin miało szansę wychować swoje dzieci zgodnie z chrześcijańskimi wartościami. Nie jest nam obojętne w jakim społeczeństwie będą żyły. Chcemy wybudować szkołę dla innych rodzin – mówi Małgorzata Tyszkiewicz, koordynator akcji.
Historia przedszkola przy ul. Teresińskiej na Mokotowie sięga czasów II wojny światowej. Jednak w 1950 r. władza komunistyczna odebrała siostrom placówkę.
– Nadal mamy kronikę przedszkola z tamtego okresu. Nauczyciele chwalą się w niej swoimi sukcesami, że w ciągu jednego roku udało im się zmienić system edukacyjny z katolickiego na materialistyczny – mówi Marta Polek
Przedszkole powróciło do Zgromadzenia dopiero w 1990 r. Od tamtej pory prowadzone jest przez bezhabitowe Zgromadzenie Sług Jezusa. Siostry są jednym z XIX-wiecznych zgromadzeń, które w czasach carskich prześladowań założył bł. Honorat Koźmiński.
Reklama
– Ostatnio cała społeczność związana z przedszkolem, a także szkołą podstawową św. Franciszka, świętowała 25-lecie odzyskania przez siostry budynku. Podczas jubileuszu oficjalnie powierzyliśmy nasze dzieło oraz dzieci opiece św. Józefa – mówi Anna Śmigielska.
Tylko przez ostatnie 25 lat przedszkole ukończyło ok. 500 dzieci. Jednak w uroczystościach jubileuszowych wzięły udział również osoby, które ukończyły przedszkole w latach powojennych. Najstarsza z obecnych na Mszy św. absolwentek ukończyła przedszkole w 1942 r.
– Pomysł budowy nowego przedszkola podjęliśmy wspólnie z rodzinami. To właśnie rodzice swoją aktywnością zachęcili nas do podjęcia tej inicjatywy – mówi Marta Polek. – Teraz, gdy mamy takiego patrona, to na pewno uda nam się zrealizować ten projekt. Przecież św. Józef potrafi zatroszczyć się o swoje dzieci.
Od września 2013 r. w przedszkolach powinna zapanować równość wszystkich dzieci. W ramach ustawy „Przedszkola za złotówkę” w potrzasku znalazły się dodatkowe zajęcia z języka angielskiego, rytmiki, plastyki itp.
Nowe prawo zostało uchwalone w czerwcu br., obowiązuje zaś od 1 września br. Jak zwykle, ustawa była wdrażana w wielkim pośpiechu, stąd liczne niedoróbki. Idea wydawała się bardzo wzniosła. Ustawa miała zlikwidować wpływ różnic majątkowych rodziców dzieci chodzących do przedszkoli na ich uczestnictwo w zajęciach ponadprogramowych. Do tej pory, po pięciu darmowych godzinach, dzieci miały zajęcia dodatkowe, za które płacili rodzice. Koszty tych zajęć to od kilkunastu do 35 zł. Wydawałoby się, że suma niewielka, ale nie dla wszystkich. Są rodziny, dla których wydatek kilkudziesięciu złotych miesięcznie jest poważnym obciążeniem domowego budżetu. W konsekwencji dziecko z takiej rodziny albo uczęszczało na jedno wybrane zajęcie, albo siedziało na ławeczce, podczas gdy inne dzieci były zajęte rytmiką, plastyką, tańcem. Wprawdzie dyrektorzy przedszkoli zapewniają, że w ich placówkach żadne dziecko nie było pozbawione dodatkowych zajęć, bo w razie potrzeby rada rodziców składała się na opłatę za gorzej sytuowanego przedszkolaka, w praktyce różnie to wyglądało. Mama pięcioletniej Marzenki zapewnia, że jej córeczka przesiedziała, zresztą nie sama, niejedną godzinę. - Wychowuję dwójkę dzieci - mówi. - Mąż nie ma pracy, ja utrzymuję dom ze sprzątania mieszkań i z rzadkich dorywczych prac męża. Nie wiem, jak wiązać koniec z końcem. Dla mnie dodatkowe 35 zł w miesiącu jest wysoką kwotą. Gdy mam wybrać, czy nakarmić dzieci, czy posłać Marzenkę na angielski, to zawsze wybiorę to pierwsze. Dlatego mała siedziała, a z nią jeszcze dwoje innych dzieci na ławeczce i przyglądała się, jak inni ćwiczą. Teraz jest lepiej - dodaje - nie ma wybrańców. Wszyscy są równi. Trudno się dziwić matce Marzenki, że jest zwolenniczką równania w dół. Każdy chce jak najlepiej dla swojego dziecka i boli go, gdy jest ono wyobcowane z grupy.
W słowach Leona XIV do tureckich chrześcijan znalazła się wskazówka dla całego Kościoła.
Spotykając „małą trzódkę” tureckich katolików w katedrze Ducha Świętego w Stambule, Leon XIV wypowiedział słowa, które nie tylko oddają rzeczywistość obecności chrześcijańskiej na tej ziemi, ale zawierają również cenną wskazówkę dla wszystkich. Papież zaprosił do przyjęcia ewangelicznego spojrzenia na ten Kościół o chwalebnej przeszłości, który dziś jest niewielki liczebnie. Zachęcił do spojrzenia „oczami Boga”, aby odkryć ponownie, że „On wybrał drogę małości, aby zstąpić pośród nas”. Pokora małego domu w Nazarecie, gdzie niewiasta powiedziała swoje „tak”, pozwalając Bogu stać się Człowiekiem, żłobek w Betlejem, gdzie Wszechmocny stał się niemowlęciem całkowicie zależnym od opieki ojca i matki, publiczne życie Nazarejczyka, spędzone na nauczaniu od wioski do wioski w prowincji na krańcach imperium, poza zasięgiem wielkiej historii. Królestwo Boże, przypomniał Leon XIV, „nie narzuca się, przyciągając uwagę”. I w tej logice, w logice małości, tkwi prawdziwa siła Kościoła. Następca Piotra przypomniał chrześcijanom w Turcji, że Kościół oddala się od Ewangelii i Bożej logiki, gdy uważa, że jego siła opiera się na zasobach i strukturach, a owoce jego misji wynikają z liczebności, potęgi ekonomicznej, zdolności wpływania na społeczeństwo. „We wspólnocie chrześcijańskiej, gdzie wierni, kapłani, biskupi nie obierają tej drogi małości, brakuje przyszłości […]. Królestwo Boże wyrasta z tego, co małe, zawsze z małego” – powiedział papież Franciszek w homilii w Domu św. Marty, którą dziś przywołał jego Następca.
Nicea wciąż przypomina, że Jezus nie jest bohaterem z przeszłości, lecz Synem Bożym, który prowadzi dzieje ku obiecanej przyszłości. W epoce, która wierzy niemal wyłącznie w teraźniejszość, papież pokazuje, że pamięć może być twórcza.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
