Reklama

Rodzina

(NIE)moralność in vitro

Kontekst uroczystości Zwiastowania Pańskiego, czyli zarazem obchodzonego w Kościele Dnia Świętości Życia, oraz przyjęcia na posiedzeniu rządu RP w dniu 10 marca br. „Projektu ustawy o leczeniu niepłodności” uzasadnia przypomnienie katolickiej nauki moralnej o in vitro. Do tej pory nie było w Polsce żadnej regulacji prawnej tej kwestii. Opracowany przez Ministerstwo Zdrowia projekt ustawy jest dopiero początkiem drogi legislacyjnej w parlamencie i na koniec będzie wymagał jeszcze podpisu prezydenta. Co ów projekt zakłada? Między innymi to, że prawo do finansowanej z budżetu państwa procedury in vitro będą miały wszystkie chętne pary (nie tylko małżeńskie), które udokumentują, że w ciągu ostatniego roku poddały się bezskutecznie leczeniu niepłodności; że nie będzie żadnych ograniczeń wiekowych wobec kobiet poddających się tej metodzie; że jednorazowo będzie można wytworzyć do 6 zarodków (więcej, gdy kobieta osiągnęła 35. rok życia lub przeszła co najmniej 2 nieudane próby in vitro); że zarodki „niezdolne do prawidłowego rozwoju” będzie można niszczyć (eugenika); że po 20 latach od niewykorzystania zamrożony zarodek trzeba będzie przekazać do adopcji innej parze. Może najwyższy czas, żeby się zastanowić, czy w Ojczyźnie św. Jana Pawła II, wielkiego Obrońcy Życia, nie znaleźliśmy się tym samym na niebezpiecznej równi pochyłej ku antropologicznej i moralnej przepaści...

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Czy niepłodność jest karą Bożą?

Reklama

W żadnym wypadku! Niepłodność nie jest karą od Boga, który jest Dawcą i Źródłem wszelkiego życia i od początku pobłogosławił obdarowywanie życiem: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się” (Rdz 1, 28). Jest na pewno osobistym dramatem małżonków i dotyka obecnie coraz większej liczby małżeństw (w Polsce dotyczy ok. 1,5 mln par). Pragnienie dziecka jest czymś naturalnym. Tu nie ma dyskusji. Co więcej, obecna technologia medyczna pozwala temu dramatowi zaradzić sztucznym zapłodnieniem. Ale medycyna nie stoi ponad etyką, dlatego rodzi się pytanie: Czy pragnienie dziecka może być realizowane za wszelką cenę i wszelkimi możliwymi metodami? Podstawowa zasada moralna głosi, że szlachetna intencja (dobry cel) nie usprawiedliwia zastosowania niemoralnych środków (cel nie uświęca środków). Poza tym in vitro nie leczy niepłodności! Małżeństwo po narodzinach dziecka w wyniku zastosowania tej metody pozostaje niepłodne. Kościół szanuje porządek moralny, Boży porządek. Nie akceptuje sztucznej prokreacji, która zakłada, że zamiast w „ciepłym” łonie swej matki dziecko poczyna się na „zimnym” szkle (nawet bez obecności mamy i taty). Jako lekarstwo na bezdzietność Kościół proponuje to, co nie narusza Bożego prawa: pomoc terapeutyczną w doprowadzeniu do naturalnego sposobu poczęcia (np. naprotechnologię), adopcję dziecka (w polskich domach dziecka oczekuje na nią ponad 25 tys. dzieci), adopcję duchową czy poświęcenie się dla dzieci potrzebujących opieki (np. wolontariat).

Dlaczego metoda in vitro jest moralnie niegodziwa?

Tych obiekcji podnoszonych przez naukę moralną Kościoła jest wiele:

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

1. W in vitro traktuje się mające przyjść na świat dziecko nie jako osobę – owoc miłości małżeńskiej (personalistycznie), ale jako będący przedmiotem zamówienia „produkt laboratorium” spod szkła mikroskopu. Dziecko nie jest jakimś przedmiotem, które komuś się należy, ale jest darem. Dlatego nie może być traktowane jako przedmiot niczyjej własności, do którego ma się prawo. W tej materii to dziecko ma prawo, by „być owocem właściwego aktu miłości małżeńskiej rodziców” (KKK 2378), a nie efektem działania zespołu embriologów, techników i lekarzy (osób trzecich). Człowiek w laboratorium staje się więc panem cudzego życia, wchodzi w rolę Boga Stwórcy. Kościół uważa, że tego typu panowanie narusza godność ludzkiej osoby i ludzkiej miłości.

Reklama

2. W metodzie in vitro często dochodzi do zamachów na ludzkie życie, stąd m.in. polscy biskupi w sposób jednoznacznie negatywny ocenili ją jako rodzaj „wyrafinowanej aborcji” (Rada ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski, List do parlamentarzystów na temat sztucznych zapłodnień in vitro, Warszawa, 8 grudnia 2007 r.). W klinikach in vitro – z założenia – z kilku powołanych przez techników do życia ludzkich istnień (zarodek ma wtedy wielkość 0,014 mm) ocaleje jedno dziecko, reszta jako tzw. „nadliczbowe embriony” od początku jest skazana na śmierć lub zamrożenie w butlach z ciekłym azotem (dewarach) do wykorzystania w kolejnych próbach zapłodnienia lub w celach eksperymentalnych. W Polsce jest obecnie wolna amerykanka – ludzkie embriony można przechowywać w nieskończoność. Z kolei inne embriony poddawane są weryfikacji drogą diagnostyki preimplantacyjnej, która jest formą selekcji eugenicznej – w przypadku niespełnienia oczekiwanych standardów są one utylizowane (wylewane do ścieków lub używane jako składnik kosmetyków). Na poród jednego poczętego metodą in vitro dziecka przypada średnio 6-8 zniszczonych zarodków (maleńkich, bezbronnych dzieci). Kościół nie godzi się na to, by ludzkie zarodki były traktowane jako analogiczny do zwierzęcego zwykły materiał biologiczny czy „zlepek komórek”. Nie zgadza się więc na przetrzymywanie ich w bankach embrionów ani na poddawanie ich procedurze selekcji, mrożenia, rozmnażania czy modyfikacji. Podkreśla również, że dziecko narodzone z in vitro może boleśnie przeżywać tzw. syndrom ocaleńca. Jest to świadomość, że własne istnienie zostało okupione śmiercią wielu jego braci czy sióstr, którym nie było dane przeżyć.

3. Inne zastrzeżenia moralne ze strony Kościoła dotyczą tego, że dziecko urodzone w wyniku zastosowania tej metody może mieć wielu rodziców: rodzice – dawcy komórek rozrodczych, a także rodzice zwani zastępczymi (a przynajmniej matka zastępcza, czyli surogatka) oraz rodzice prawni, np. ze względu na adopcję. W okresie ciąży tworzy się intymna więź pomiędzy matką i dzieckiem, stąd zdarzają się przypadki, że matki zastępcze po urodzeniu nie chcą oddać dziecka. Poza tym przy zapłodnieniu heterologicznym istnieje możliwość zaistnienia kazirodztwa między dziećmi pochodzącymi od tego samego ojca – anonimowego dawcy nasienia.
In vitro przypomina w pewnym sensie supermarket. Dla wielu klinik jest to bardzo lukratywny interes, a i surogatki czerpią materialne korzyści z „wynajmowania” swego łona. Mamy zatem do czynienia z komercjalizacją macierzyństwa i ojcostwa. W zapłodnieniu in vitro dziecko staje się „towarem” w konsumpcyjnym świecie.

4. Ponadto Kościół zwraca uwagę m.in. na niemoralność uzyskiwania męskiego nasienia do procedury in vitro poprzez masturbację w klinicznym pomieszczeniu zaopatrzonym w pisma i filmy pornograficzne, a także na zagrożenia dla zdrowia kobiety na skutek hormonalnej stymulacji jajników w celu indukowania kilku jajeczek naraz oraz na ryzyko powstania defektów u tych dzieci (choć w tej kwestii zauważa się swoistą zmowę milczenia).
Mimo wymienionych obiekcji moralnych dotyczących metody in vitro każde dziecko przychodzące w ten sposób na świat jest w oczach Stwórcy jednakowo kochane, ma być przyjęte jako żywy dar dobroci Bożej i wychowane z miłością. Nie może być przedmiotem żadnej dyskryminacji i nie może być karane za złe moralnie wybory swoich rodziców. Lewackie media usiłują sugerować, że księża pastwią się nad dziećmi poczętymi z in vitro, odmawiając im chrztu (gazetowe tytuły typu „Wyklęte in vitro”). Jest to typowy zabieg propagandowy, który ma wrogo nastawić ludzi do nauczania Kościoła. Prawda jest inna. Dziecko poczęte z in vitro może zostać ochrzczone, o ile oczywiście rodzice czy też osoby proszące o jego chrzest kierują się intencją zgodną z wiarą Kościoła oraz zobowiążą się, że wychowają je po chrześcijańsku. W dalszym swoim życiu takie dziecko ma również otwartą drogę do przyjmowania pozostałych sakramentów.

Za tydzień ukaże się druga część tej refleksji moralnej pt. „In vitro w konfesjonale”.

* * *

Ks. Arkadiusz Olczyk
Wykładowca teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym oraz Wyższym Instytucie Teologicznym w Częstochowie, sędzia diecezjalny Sądu Metropolitalnego, członek Komisji Bioetyki przy Okręgowej Izbie Lekarskiej w Częstochowie. Autor książek i artykułów.

2015-03-17 13:41

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bp Śmigiel: pragnienie potomstwa nie może uświęcać wszystkich dostępnych środków

Pragnienie potomstwa przez rodziców zawsze jest dobre. Cel nie może jednak nigdy uświęcać wszystkich dostępnych środków. Procedura in vitro - według nauki katolickiej - to swoista dehumanizacja poczęcia, ponieważ narusza godność rodziców i dzieci - powiedział PAP przewodniczący Rady ds. Rodziny KEP bp Wiesław Śmigiel.

Niedziela Świętej Rodziny obchodzona jest w Kościele katolickim w pierwszą niedzielę po Bożym Narodzeniu. W tym roku przypadnie ona w ostatni dzień mijającego roku - 31 grudnia.
CZYTAJ DALEJ

Sytuacja przedrozbiorowa?

2025-07-21 18:01

Niedziela Ogólnopolska 30/2025, str. 37

[ TEMATY ]

Witold Gadowski

Red.

Sytuacja, która teraz panuje w naszym kraju, skłania, niestety, do postawienia dramatycznego pytania: ile jeszcze zostało polskiej niepodległości.

Z rosnącą paniką przyglądam się „osiągnięciom” rządu premiera Donalda Tuska. To już nie tylko kasacja wszelkich prorozwojowych inwestycji, które mogłyby być konkurencyjne wobec planów niemieckich. Sztandarowym tego przykładem są skasowanie planów budowy Centralnego Portu Komunikacyjnego i cały kontredans kłamstw maskujących efekt i wymowę tej decyzji. Dochodzi do tego całkowite współgranie z niemiecką polityką historyczną, którego przykłady mamy właśnie przed oczami w Gdańsku, Berlinie, Jedwabnem, we Wrocławiu. Oto w Berlinie – z wyjątkowo bezczelnym i kłamliwym wystąpieniem – pojawia się niejaki Peter Oliver Loew z Deutsches Polen-Institut w Darmstadt, który wprost sugeruje, że Polacy muszą zastanowić się nad swoimi „współodpowiedzialnością i współudziałem” w Holokauście wschodnioeuropejskich Żydów. Przysłuchuje się temu prof. Rafał Wnuk, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, i... milczy, a więc akceptuje nowe niemieckie kłamstwa! To dyrektor tego samego muzeum, z którego usunięto ekspozycje poświęcone rtm. Witoldowi Pileckiemu, św. Maksymilianowi Marii Kolbemu oraz rodzinie Ulmów. W czasie rządów Tuska zmienione zostało kierownictwo Instytutu Pileckiego, który teraz także stał się ośrodkiem szerzenia niemieckiej propagandy historycznej. Z kłamliwym wystąpieniem potomka narodu morderców zbiegła się wystawa „Nasi chłopcy” przygotowana w Muzeum Miasta Gdańska, która pokazuje, jak wielu Polaków służyło w Wehrmachcie. Jaka z tych faktów wynika konstatacja? Otóż to „nasi chłopcy” nosili mundury feldgrau i strzelali do bezbronnych cywilów różnych narodowości, w tym Żydów. Zbrodnie Wehrmachtu zostały udowodnione, a więc należy jedynie podmienić narodowość bandytów noszących mundury tej zbrodniczej organizacji... Wynika z tego, że byli to Polacy, a więc tezy p. Loewa mają pełne potwierdzenie na ekspozycji w Gdańsku, przygotowanej przecież za pieniądze polskich podatników. We Wrocławiu w auli głównej Uniwersytetu Wrocławskiego skuto płaskorzeźbę orła białego i na jej miejsce powieszono portret oberłajdaka kaisera Fryderyka II, odpowiedzialnego za rozbiory Rzeczypospolitej Polskiej. W tym samym czasie władze samorządowe dokonują remontu mostu Grunwaldzkiego na Odrze i na poważnie zastanawiają się nad tym, „czy nie przywrócić mu historycznego wyglądu i kształtu”. Wszystko zmierza ku temu, aby nazywał się „Kaiserbrücke” i był oznaczony insygniami Hohenzollernów. Podobne przypadki germanizowania nazw i miejsc publicznych mają miejsce w Opolu i Poznaniu. Co jest wspólnym mianownikiem tych wszystkich miejsc? Otóż rządzą tam członkowie Platformy Obywatelskiej.
CZYTAJ DALEJ

Polska lektorka na Placu św. Piotra: tu widać wiarę młodych ludzi

2025-07-29 18:29

[ TEMATY ]

Jubileusz Młodych w Rzymie

Jubileusz Młodzieży

Jubileusz Młodych

Fot. archiwum Karoliny Mandak

Polski głos, który zabrzmi na Placu św. Piotra podczas Mszy św. otwierającej Jubileusz Młodzieży, należy do dziewiętnastoletniej Karoliny Mandak z Sośnicowic na Śląsku. „Tutaj widać, że wiara wśród młodych ludzi jest naprawdę żywa” – mówi już w pierwszych dniach jubileuszowej pielgrzymki, w której uczestniczy z przyjaciółmi z parafii.

Polka, wybrana do odczytania jednej z intencji modlitwy wiernych podczas Mszy św. rozpoczynającej obchody Jubileuszu Młodzieży, przyjechała Rzymu z grupą z parafii pw. św. Jakuba w Sośnicowicach. „Pomysł na przyjazd na jubileusz zrodził się w naszych głowach podczas spotkania młodzieży z ministrantami i ministrantkami z naszej parafii– wspomina Karolina Mandak w rozmowie z mediami watykańskimi – Zebraliśmy pieniądze, sprzedając ciasta i różne rzeczy wyprodukowane przez nas i przez naszego księdza wikarego”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję