Sulejów – jedna z najstarszych parafii naszej archidiecezji. Tu przebiega granica między archidiecezją łódzką a sandomierską. To w tutejszym opactwie cystersów w 1410 r. mieli swój postój w drodze na Grunwald rycerze prowadzeni przez króla Władysława Jagiełłę. Oprócz XII-wiecznego opactwa znajduje się tu także neogotycki kościół pw. Świętych Floriana i Leonarda. To właśnie ta świątynia położona na wzgórzu nad Pilicą góruje nad miastem i przyciąga mieszkańców. Wybudowany na początku XX wieku kościół zachwyca surowością, ogromem i pięknem. A parafianie, którzy przychodzą się tu modlić, emanują serdecznością, uśmiechem i życzliwością. Podobnie jak ich proboszcz ks. Leszek Druch
Młodzieżowa orkiestra dęta uczestniczy
w każdej ważnej uroczystości
Sulejów – jedna z najstarszych
parafii naszej
archidiecezji. Tu przebiega
granica między
archidiecezją łódzką
a sandomierską. To
w tutejszym opactwie
cystersów w 1410 r.
mieli s
W 1176 r. Kazimierz Sprawiedliwy ufundował w Sulejowie opactwo cystersów. Cystersi po 1182 r. wznieśli w tym miejscu pierwszy drewniany kościół. W 1184 r. arcybiskup gnieźnieński Zdzisław herbu Koźle Rogi erygował przy nim parafię św. Floriana. W 1640 r. staraniem ks. proboszcza Stanisława Święcickiego wybudowano kościół murowany z kamienia, którego konsekracji 17 września 1748 r. dokonał bp łucki Franciszek Kobielski. W 1778 r. papież Pius VI przekazał kościół i parafię pod zarząd duszpasterski cystersów.
Pod opieką Świętych
Odtąd przeorowie i opaci konwentu byli kolejnymi proboszczami parafii i dopiero po kasacie klasztoru w roku 1819 cystersi opuścili Sulejów. W 1870 r. Sulejów utracił prawa miejskie, jednak już na przełomie XIX i XX wieku nastąpił rozkwit gospodarczy osady. Wzrost liczby ludności i zniszczenie XVII-wiecznej świątyni wymusiły budowę większego domu Bożego. Staraniem ks. proboszcza Antoniego Grochowskiego wybudowano obecny kościół. Konsekracji kościoła 1 września 1908 r. dokonał biskup kujawsko-kaliski Stanisław Zdzitowiecki, nadając mu wezwanie św. Floriana Męczennika i św. Leonarda Wyznawcy. W 1925 r. dzięki zabiegom pochodzącego z Piotrkowa Trybunalskiego pierwszego biskupa łódzkiego Wincentego Tymienieckiego, parafia została włączona do diecezji łódzkiej.
Wybudowana z czerwonej palonej cegły sulejowska świątynia robi wrażenie. Jest chyba jedną z najpiękniejszych w archidiecezji. Rozmiarami i wystrojem przypominająca katedrę, widoczna jest już z bardzo daleka dla przejeżdżających drogą przez miasto. Postawioną na planie wydłużonego prostokąta trójnawową bryłę przykrywają dachy z blachy miedzianej. Wnętrze kościoła pokryte jest bogatą polichromią z lat 1928-1930, wykonaną przez miejscowego artystę Sylweriusza Kowalskiego. Wyposażenie stanowią liczne zabytki, reprezentujące różne epoki i style.
Teraźniejszość…
6,5 tys. mieszkańców, różne grupy parafialne, chór, orkiestra, szkoła, która opiekuje się znajdującymi się w kościele relikwiami św. Jana Pawła II. To wszystko tworzy tę wyjątkową parafię. Wspólnotę ludzi, którzy pod przewodnictwem swojego proboszcza troszczą się o małą sulejowską ojczyznę i dbają o siebie nawzajem. Dlatego właśnie przed świętami Bożego Narodzenia akcja sulejowskiej „szlachetnej paczki”, by wspomóc tych najbardziej potrzebujących. I w ciągu roku także inne charytatywne akcje.
Przez Sulejów każdego roku 11 sierpnia przechodzi Akademicka Pielgrzymka Warszawska na Jasną Górę. To bardzo ważny dzień w kalendarzu parafii i dla wszystkich prawdziwe święto i kolejna okazja, by dać świadectwo swojej ogromnej życzliwości dla drugiego człowieka. Podobnie jak odpusty parafialne: św. Floriana i ten szczególny – św. Leonarda, które gromadzą wiele osób.
Obecnie w Sulejowie posługuje trzech kapłanów. Proboszcz ks. Leszek Druch, proboszcz emeryt ks. Zbigniew Czyż i ks. wikariusz Mariusz Lach.
Świątynia w Ulhówku budowana w trudnych dla Polski czasach, podczas stanu wojennego. Cegiełka po cegiełce rękami parafian pięła się ku górze…
W dniu 21 grudnia 2014 r. Katolickie Radio Zamość gościło w parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Ulhówku. Jak podkreślił ks. proboszcz Stanisław Tymosz, podstawowym charyzmatem w tej parafii jest czczenie pamięci św. Maksymiliana Marii Kolbego. Był on czcicielem Maryi i Jej kult także jest szerzony w Ulhówku. To za wstawiennictwem Matki Bożej udaje się wiele spraw, które potrzebne są nie tylko w sensie materialnym, ale także duchowym. W parafii pielęgnuje się modlitwę różańcową. Kolejnym charyzmatem w parafii jest myśl i nauka św. Jana Pawła II. Walerian Mączka, Józef Kuśmierz i Marian Szczerba to członkowie pierwszej Rady Parafialnej. To także osoby, które w dużej mierze przyczyniły się do budowy świątyni w Ulhówku. Dawniej te tereny należały do parafii w Tarnoszynie. Pierwszym proboszczem, ale także budowniczym kościoła był wikariusz tarnoszyńskiej parafii ks. Józef Dudek. – Na początku miał tu być tylko dom katechetyczny albo kaplica. Jednak ludzie potrzebowali świątyni. Budowa rozpoczęła się podczas stanu wojennego. Było ciężko uzyskać pozwolenia na budowę, a potem materiały budowlane. – Wtedy ks. Dudek powiedział, że jak trzeba będzie pójść „siedzieć”, to on pójdzie, i że skoro ludzie chcą tu kościoła, to trzeba go wybudować – wspominają członkowie Rady Parafialnej. Parafia była erygowana 1 stycznia 1985 r., przez bp. Mariana Jaworskiego. Powstała z wydzielenia z parafii Tarnoszyn następujących wiosek: Ulhówek, Rzeplin, Podlodów i Rzeczyca. Kościół konsekrował bp Marian Jaworski 22 września 1985 r. Pierwszym proboszczem został ks. Józef Dudek, następnymi byli: ks. Bronisław Bucki, ks. Aleksander Panek, ks. Grzegorz Stankiewicz, ks. Franciszek Buhajczuk. Każdy z nich chciał po sobie coś pozostawić, począwszy od dzwonnic po kaplicę św. Huberta, która znajduje się w miejscowości Podlodów.
Listopad zachęca nas wszystkich do refleksji nad przemijalnością i tajemnicą ludzkiej egzystencji i śmierci. Bez względu na naszą wrażliwość, wszystko w wymiarze duchowym i świeckim przypominało nam o uroczystości Wszystkich Świętych i Dniu Zadusznym. Nic, co jest na tym świecie, nie będzie trwało wiecznie. Nie jesteśmy w stanie stworzyć czy uczynić czegokolwiek, co by nie uległo zniszczeniu. Choćby było trwałe jak kamień, i tak ulegnie unicestwieniu. Nie przetrwa. Myśli te nieraz mogą napawać nas lękiem. Każdy chciałby być gotowy na dzień, w którym nastąpi przysłowiowy koniec. Ów lęk przez wielu jest wykorzystywany do szerzenia zamętu, wzbudzania trwogi i innych negatywnych uczuć.
Jezus przygotowuje swoich uczniów, a zatem i każdego z nas na dni ostateczne. W aspekcie nie tylko końca świata, ale i naszego bycia na ziemi tu i teraz. Zakładając, że każdy z nas jest świątynią, możemy powiedzieć, iż każdy może być przyozdobiony pięknem duchowym – dobrymi uczynkami i wieloma innymi walorami duchowymi, wydającymi się nie do zniszczenia. Ale jako żywa świątynia będziemy także poddawani próbie, polegającej na tym, że nasza wiara będzie stawiana przed różnymi wyzwaniami. Przyjdzie na każdego z nas taki czas, że nawet „kamień na kamieniu nie pozostanie na miejscu” w naszym życiu duchowym. Stąd potrzeba naszej czujności, zwłaszcza wtedy, kiedy czujemy się mocni i „nie do ruszenia”. W każdej próbie jednak powinniśmy być stali w naszym zaufaniu do Pana Boga. Jezus przestrzega nas przed „głosicielami dobrej nowiny” z nutą sensacji i wyłącznością na prawdę i zbawienie. Nasza wiara musi być niewzruszona. Jezus nie niesie sensacji, ale przynosi pokój. Bądź zatem wierny i stały w drodze, po której zmierzasz. Świat bowiem nie niesie pokoju, ale przynosi wojnę. Twoja wierność zostanie poddana próbie przez prześladowanie. Niekoniecznie musi ono mieć wymiar spektakularny. Czasem będą to czynić najbliżsi przez okazywanie pogardy, śmiech, kpiny, wytykanie czy inne formy upokorzenia. We wszystkim tym Jezus oczekuje od nas ufności. On w mocy Ducha Świętego będzie przy nas. Da nam niewzruszoną pewność obranej przez nas drogi, bez względu na to, z kim przyjdzie się nam zmierzyć. Może nawet wobec ludzi staniemy się całkowicie samotni i w wymiarze światowym wyobcowani, ale musimy pamiętać, że właśnie wtedy Bóg jest przy nas. Taką postawą ocalimy swoje życie.
Pozdrawiam pielgrzymów polskich, wspominając rocznicę Orędzia pojednania skierowanego przez biskupów polskich do biskupów niemieckich po II wojnie światowej - powiedział Leon XIV w rozważaniu po modlitwie Anioł Pański.
Papież wskazał na trudną sytuację chrześcijan, którzy doświadczają cierpienia z powodu dyskryminacji i prześladować. Wśród krajów, gdzie dochodzi do takich sytuacji wymienił: Bangladesz, Nigerię, Mozambik, Sudan i inne, „z których często dochodzą nas wiadomości o atakach na wspólnoty i miejsca kultu”. Wskazał:
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
