Ewangelia Mt 16, 13-19

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

Drodzy!

1. To jedno z najstarszych świąt roku liturgicznego, włączone do kalendarza już w IV wieku, o czym świadczy „Depositio martyrum” (354 r.). Poprzez swoje męczeństwo Piotr i Paweł stali się niczym „bracia”, poprzez swoje świadectwo są „fundamentem” naszej wiary w Pana Jezusa. Razem zaś są założycielami nowego chrześcijańskiego Rzymu. To właśnie dlatego Kościół katolicki obchodzi jedną uroczystość Apostołów Piotra i Pawła, tego samego dnia, czyli 29 czerwca. Św. Augustyn pisał: „Jeden dzień jest poświęcony świętu dwóch apostołów. Ale oni również byli jednością. Chociaż ponieśli śmierć męczeńską w różnych dniach, to jednak stanowili jedno w Chrystusie” (zob. Disc. 295, 1-2. 4. 7-8; PL 38, 1348-1352).

Według starożytnej tradycji na Via Ostiense w Urbe (Rzymie), kilka metrów od aktualnej bazyliki św. Pawła za Murami, miało miejsce ostatnie spotkanie Piotra i Pawła, którzy następnie zostali rozdzieleni i wysłani na śmierć męczeńską.

Podziel się cytatem

Piotr został zabrany do starożytnego Cyrku Nerona, który w tamtym czasie stał w miejscu obecnego Placu Świętego Piotra. Został ukrzyżowany głową na dół, prawdopodobnie w roku 64 podczas prześladowania Nerona. Z kolei Paweł został zaprowadzony „ad aquas salvias”, czyli na teren obecnych Tre Fontane (Trzech Źródeł) i tam ścięty.

2. Szymon był rybakiem z Betsaidy (Łk 5,3; J 1,44), który później osiedlił się w Kafarnaum (Mk 1,2; 1,29). Jego brat Andrzej wprowadza go do grona uczniów Jezusa (J 1,42), ale Szymon prawdopodobnie został przygotowany na to spotkanie przez Jana Chrzciciela. Chrystus zmienia jego imię i nazywa go „Opoką”, czyli skałą (Mt 16:17-19; J 21:15-17), samego siebie zaś kamieniem, który, odrzucony przez budujących, stał się kamieniem węgielnym (por. Mt 21, 42). Szymon Piotr jest jednym z pierwszych świadków, który widzi pusty grób (J 20, 6) i ma szczególne objawienie zmartwychwstałego Jezusa (Łk 24, 34).

Po wniebowstąpieniu Piotr staje na czele wspólnoty chrześcijańskiej (Dz 1,15; 15,7), określa program głoszenia Dobrej Nowiny (Dz 2,14-41) i dzięki bezpośredniej interwencji Ducha Świętego, jako pierwszy mówi o potrzebie otwarcia Kościoła na pogan (Dz 10-11).

Podziel się cytatem

Duchowa misja nie uwalnia go od ludzkiej kondycji ani od wad jego temperamentu (por. np. Mt 14:30; J 13:6; 18:10). Paweł nie waha się zaprzeczyć mu w słynnej dyskusji w Antiochii (Dz 15; Ga 2:11-14), zachęcając go do uwolnienia się od żydowskich praktyk. Rzeczywiście, wydaje się, że w tej kwestii Piotr powoli otwierał swój umysł i miał tendencję do uważania chrześcijan pochodzenia pogańskiego za społeczność gorszą od chrześcijan pochodzenia żydowskiego (Dz 6:1-2).

Po przybyciu do Rzymu Piotr staje się apostołem wszystkich. Wtedy w pełni wypełnia swoją misję jako „kamień węgielny”, jednocząc Żydów i pogan w jednym „budynku” i przypieczętowuje tę misję swoją krwią.

Paweł po swoim nawróceniu na drodze do Damaszku odbył cztery lub pięć podróży wokół Morza Śródziemnego. Pierwszą odbył w towarzystwie Barnaby (Dz 13-14): wyruszyli z Antiochii, zatrzymali się na wyspie Cypr, a następnie podróżowali przez Azję Mniejszą, dzisiejszą Turcję. Po spotkaniu apostołów w Jerozolimie, Paweł rozpoczyna drugą podróż, tym razem wyraźnie jako „wysłannik” „Dwunastu” (Dz 15,36-18,22). Ponownie przemierza Azję Mniejszą, ewangelizuje Frygię i Galację, gdzie choruje (Ga 4:13). Następnie wraz z Łukaszem udaje się do Europy i zakłada wspólnotę w Filippi (północna Grecja). Po okresie uwięzienia ewangelizuje Grecję: w Atenach jego misja osiada na mieliźnie przed filozofami; w Koryncie zakłada wspólnotę, która jest dla niego źródłem wielu trosk. Następnie powraca do Antiochii.

Trzecia podróż (Dz 18:23-21:17) prowadzi z powrotem do Kościołów założonych w dzisiejszej Turcji, zwłaszcza do Efezu, a następnie do Grecji i Koryntu. W drodze do Miletu przepowiada trudności, które go spotkają. Wkrótce, po powrocie do Jerozolimy, zostaje aresztowany przez Żydów i uwięziony (Dz 21). Będąc obywatelem rzymskim, Paweł odwołuje się do Rzymu.

W ten sposób wyrusza w czwartą podróż do Rzymu, jednak już nie jako wolny człowiek (Dz 21-28). Dotarł do Rzymu około 60 lub 61 roku; był przetrzymywany w więzieniu do około 63 roku. W międzyczasie, korzystając z pewnych udogodnień, często kontaktował się z chrześcijanami w mieście i pisał „listy więzienne”.

Uwolniony z więzienia w 63 r., prawdopodobnie udał się w ostatnią podróż do Hiszpanii (Rz 15:24-28) lub do wspólnot prowadzonych przez Tymoteusza i Tytusa, do których pisał listy sugerujące jego rychły koniec. Aresztowany i ponownie uwięziony, Paweł poniósł śmierć męczeńską około 67 roku.

3. Czego uczą nas wierzących święci Apostołowie Piotr i Paweł? Św. Piotr Chryzolog mówił, że św. Piotr „jest stróżem wiary, skałą Kościoła, odźwiernym Królestwa Niebieskiego. Jest rybakiem, który powołany do apostolstwa, przyciąga do siebie haczykiem świętości tłumy zanurzone w odmętach błędu, a w sieci swego nauczania gromadzi i utrzymuje przy wierze ogromne rzesze ludzi” (Sermo 107:3).

Ale ten Piotr miał też chwile trudne. Był moment, kiedy nawet zaparł się Jezusa, zaprzeczył, że Go zna, ale wtedy „Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: «Dziś, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał” (Łk 22, 61-62). Pan mu przebaczył, bo uznał swój grzech. My także winniśmy kierować do Jezusa analogiczną prośbę: „Spójrz także na nas, Panie Jezu, abyśmy i my mogli uznać nasze błędy, obmyć nasze winy łzami skruchy i zasłużyć na przebaczenie grzechów” (św. Ambroży, Exameron V, 89). Prosimy Piotra, by wejrzał na nas i wyprosił nam autentyczne nawrócenie, tak ważne dla życia świata i Kościoła. Oby Książe Apostołów pomagał nam nie tylko swoim przykładem, ale także swoim wstawiennictwem: „Módl się za nami Piotrze, który potrafiłeś tak skutecznie zapłakać nad sobą i sprawić, by współczujące oblicze Chrystusa zwróciło się ku Bogu” (tamże, 90).

Papież Paweł VI uczył, że w dzisiejsze święto mamy prosić świętych Apostołów Piotra i Pawła o stałość naszej wiary i solidność życia według Ewangelii. Prosić ich, by nasze słowa i czyny szły w parze, by była między nimi harmonia, by nasza wiara była czysta i prawdziwa, byśmy byli wierni wierze i jej przykazaniom (por. Paweł VI, Homilia, Niedziela 29 czerwca 1969).

Podziel się cytatem

O to wszystko prosimy św. Piotra i Pawła w dzisiejszą uroczystość, by wypraszali dla nam wiarę czystą i solidną, stałość w wierze i zapał radosnego dzielenia się nią z innymi, którzy jeszcze nie wierzą lub od wiary odeszli. Prosimy ich, by uczyni z nas pięknych głosicieli radosnego orędzia w Bożym miłosierdziu.

Święci Apostołowie! Módlcie się za nami. Amen!

Więcej książek, artykułów, tekstów oraz nagrania audio homilii znajdziesz na stronie internetowej ojca prof. Zdzisława Kijasa: zkijas.com

Redakcja tekstu: dr Monika Gajdecka-Majka

Homilie pochodzą z książki "U źródła Życia. Rozważania na niedziele czasu Adwentu, Bożego Narodzenia, Wielkiego Postu i Wielkanocy, Rok A,B,C", wydanej przez wydawnictwo Homo Dei.