Jedno z pierwszych w Polsce wyobrażeń Jezusa Miłosiernego odnajdziemy w Rzeszowie... W pierwszą Niedzielę po Wielkiej Nocy Kościół obchodzi Niedzielę Miłosierdzia Bożego. To święto rodziło się w bólach, tak jak niełatwe było życie siostry Faustyny, jego orędowniczki...
Jest 1931 r. Młoda zakonnica Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w celi płockiego klasztoru otrzymała wizję, która zapoczątkowała kult Bożego Miłosierdzia. W swoim dzienniczku (którego rękopis zachował się) pisze: „Wieczorem, kiedy byłam w celi – ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Chcę, aby ten obraz (...) był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia”.
W roku 1978, na prośbę kard. Karola Wojtyły odwołano Notyfikację zakazującą szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego w formach pochodzących z objawień siostry Faustyny. 7 marca 1992 r. Jan Paweł II wydał dekret o heroiczności cnót Faustyny Kowalskiej, a w 1993 r. odbyła się jej beatyfikacja. W 2000 r. Jan Paweł II kanonizował siostrę Faustynę.
Siostra Faustyna poleciła namalować obraz Jezusa Miłosiernego. Zadanie powierzono Eugeniuszowi Kazimirowskiemu, który był m.in. dekoratorem teatru polskiego w Wilnie. Uroczysty pokaz obrazu miał miejsce w 1935 r. właśnie w pierwszą niedzielę po Wielkiej Nocy w Wilnie. Ale Obraz miał nie spodobać się Faustynie – nie odpowiadał pięknu jej wizji Jezusa. Jezus miał jej wówczas odpowiedzieć: „Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce mojej”. Ten najsłynniejszy chyba obraz znajduje się dzisiaj w kościele Trójcy Świętej w Wilnie. Natomiast w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie w ołtarzu, na którym obecnie spoczywają w niewielkiej trumience relikwie św. Siostry Faustyny Kowalskiej, znajduje się obraz artysty Adolfa Hyły z 1944 r. Jednak rok wcześniej Hyła namalował pierwszy wizerunek Miłosiernego Jezusa, który przekazał dla sióstr w Łagiewnikach jako wotum dziękczynne za ocalenie rodziny z wojny. Była to jego własna wizja Miłosiernego Jezusa. Pan Jezus na obrazach „Miłosierdzia” przedstawiany jest w białej szacie, w postawie stojącej (tak jak ukazywał się Faustynie). Prawą ręką błogosławi zaś lewą wskazuje na swoje serce, z którego wychodzą promienie: jasny blady i czerwony. Woda – jak powiedział podczas wizji Chrystus – usprawiedliwia duszę, kolor czerwony zaś to krew.
Jedno z pierwszych wyobrażeń
Jednym z pierwszych obrazów Miłosierdzia Bożego jest wizerunek umieszczony w ołtarzu bocznym kościoła garnizonowego w Rzeszowie. Obraz namalowano w 1939 r. rękoma bądź Antoniego Kamińskiego bądź Michaliny Janoszanki (krakowskiej uczennicy Jacka Malczewskiego, pochodzącej z Rzeszowa). Jest to jedno z pierwszych wyobrażeń Miłosierdzia Bożego – Chrystus ukazany jest niezwykle pięknie na tle wiosennych pól, jako niezwykła, nieziemska, niematerialna światłość.
„Dziękuję wam za wasze codzienne zaangażowanie i za rzeki miłosierdzia, które jak pokorne kanały wylewacie w świecie, aby gasić pożary zła i zapalać ogień Ducha Świętego” - powiedział Papież do spowiedników uczestniczących w XXXIII kursie dotyczącym forum wewnętrznego, organizowanym przez Penitencjarię Apostolską. Franciszek zwrócił uwagę, że żyjąc miłosierdziem i ofiarowując je wszystkim spragnionym, Kościół realizuje siebie oraz spełnia swoje zadanie apostolskie i misyjne.
Ojciec Święty zaznaczył, że Kościół od swoich początków wyrażał „tożsamość miłosierdzia” odnoszącą się zarówno do ciała, jak i duszy, pragnąc wraz ze swoim Panem integralnego zbawienia osoby. Dzieło Bożego miłosierdzia zbiega się z całościowym działaniem misyjnym Kościoła, z ewangelizacją, ponieważ przebija przez nie oblicze Boga, jakie ukazał nam Jezus. Papież przypomniał kapłanom, że szczególnie w okresie Wielkiego Postu powinni być dyspozycyjni, aby sprawować posługę pojednania. Chodzi o przyjmowanie wszystkich bez uprzedzeń, bo tylko Bóg wie, jak łaska może działać w duszach, o słuchanie uchem serca, zranionego jak serce Chrystusa, następnie o rozgrzeszanie penitentów, hojnie udzielając przebaczenia oraz o towarzyszenie im w pokutnej drodze. Każdy penitent przypomina również kapłanowi, że oprócz bycia szafarzem miłosierdzia, pozostaje zwykłym grzesznikiem.
Są sytuacje, które zapraszają do poważnych rozważań. Zmuszają człowieka do zastanowienia się nad tym, co było i co może się stać, co robił i czy miało to sens, a jeśli miało, to jaki. Pyta się też, czy nie utracił talentów otrzymanych od Boga, czy dobrze wykorzystał swój czas, czy życia nie zmarnował. Czy wykorzystał wszystkie możliwości, by czynić dobro, podnosić na duchu, pocieszać, umacniać tych, którzy byli w potrzebie?
Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?» Jezus im odpowiedział: «Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie».Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście obejrzeć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po co więc wyszliście? Zobaczyć proroka? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on».
Ledwo narodzone – a już w obliczu głodu. Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci UNICEF ostrzega, że w Strefie Gazy coraz więcej niemowląt rodzi się już z niedowagą. Przyczyną jest niedożywienie kobiet w ciąży, które jak efekt domina przenosi się na ich dzieci, poinformowano 10 września zwracając uwagę, że niemowlęta z niedowagą mają 20 razy wyższe ryzyko śmierci niż niemowlęta o prawidłowej masie ciała.
Według organizacji, ostre niedożywienie zdiagnozowano u około 38 proc. kobiet w ciąży między lipcem a wrześniem. Schemat jest wyraźny: niedożywione matki rodzą dzieci z niedowagą lub urodzone przedwcześnie, które umierają na oddziałach intensywnej terapii noworodków w Strefie Gazy lub przeżywają, by same zmagać się z niedożywieniem lub potencjalnie dożywotnimi problemami zdrowotnymi – ostrzega rzeczniczka UNICEF Tess Ingram, która według ONZ przebywa obecnie w Strefie Gazy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
