Nie wszyscy zapewne wiedzą, że tylko dzięki decyzji wójta gminy Kutno Jerzego Bryły, który w swoim czasie przedstawił radzie gminy projekt uchwały o likwidacji SP w Wierzbiu, mogła powstać w tej miejscowości szkoła katolicka. Ponieważ uszło to jakoś uwadze opinii publicznej, samorządowiec ten w jednym z prasowych wywiadów przypomniał swą rolę w tym dziele (Wójt z ratuszem w herbie PŻK, nr 103 z 7 grudnia 2002 r.). Zapytany o najbardziej stresującą sytuację w okresie pełnienia funkcji stwierdził: "Bezsprzecznie trudne sprawy oświaty, związane z koniecznością likwidacji dwóch szkół w Bielawkach i Wierzbiu. Życie wykazało, że wybór był słuszny, tym bardziej, że udało się utworzyć w Wierzbiu - pierwszą w naszym powiecie - Niepubliczną Katolicką Szkołę Podstawową".
Nikt by nic nie wskórał: ani obecna dyrekcja szkoły, ani Stowarzyszenie Przyjaciół Szkół Katolickich z Częstochowy, gdyby nie decyzja wójta, a za nią uchwała rady likwidująca SP w Wierzbiu - tak uważa wójt. Nikt rozsądny nie będzie się o to spierał, jedno jest pewne. To właśnie dzięki tej historycznej decyzji, likwidującej SP w Wierzbiu, mamy dziś pierwszą na ziemi kutnowskiej szkołę katolicką. Szkołę, która powstając całkowicie oddolnie, pokazała w końcu władzy, czego tak naprawdę oczekują ludzie, jaka jest ich wola i zapotrzebowanie społeczne w tym względzie. Widać, że czasem - jeśli Bóg tak chce - niszczenie może być wspaniałym budowaniem, budowaniem wbrew woli niszczyciela, nawet przy jego udziale i na skalę dla niego niewyobrażalną. Obecność wójta na uroczystości opłatkowej potwierdza tylko, jak dużą rolę przychodzi mu odgrywać w tym Bożym dziele.
Można to dzieło zrozumieć, zaakceptować i życzliwie je wspierać, można też je bojkotować z bardziej lub mniej godnych powodów. Można przyjąć sławną już zasadę: "Jestem za, a nawet przeciw", a można zwyczajnie być "za". Wizyta wójta w szkole pozwala mieć nadzieję, że w najbliższym czasie powodzeniem zakończą się starania o uzyskanie przez szkołę uprawnień placówki publicznej, wydane zostanie stosowne zezwolenie i tym samym Stowarzyszenie Przyjaciół Szkół Katolickich w Częstochowie otrzyma pozytywną odpowiedź na złożony wniosek.
Przez osiem lat będąc w opozycji, Donald Tusk i jego polityczna drużyna z uporem godnym lepszej sprawy przypominali o Konstytucji RP przy każdej możliwej okazji. Stała się ona dla nich tarczą, mieczem, a czasem wręcz natchnieniem – cytowali ją z mównic, bronili na marszach, pisali o niej tweety i drukowali na banerach. Tymczasem, gdy tylko przejęli stery państwa, konstytucyjna gorliwość ulotniła się szybciej niż kampanijne obietnice. I nie chodzi tu już o pojedynczy incydent. To już seria.
Najpierw władza Tuska uznała, że uchwały Sejmu mają większą moc niż obowiązujące ustawy. Choć prawnik z pierwszego roku wie, że hierarchia źródeł prawa wygląda inaczej, rządzący postanowili napisać ją na nowo. Potem przyszła kolej na instytucje – niezależne z założenia – które nagle zaczęły być przejmowane metodą faktów dokonanych. Media publiczne, prokuratura, służba cywilna – jakby wszystkie te filary państwa były własnością partii zwycięskiej, a nie wspólnym dobrem obywateli. Ale to, co wydarzyło się ostatnio, przekroczyło kolejną granicę.
11 maja Ojciec Święty XIV symbolicznie otworzył zamknięty po śmierci Franciszka apartament papieski w Pałacu Apostolskim. Ale to niejedyna rezydencja Ojca Świętego. Miejsca, w których mieszkali Biskupi Rzymu zmieniały się na przestrzeni wieków wraz z dziejami Kościoła i Europy.
Najbardziej znana papieska rezydencja to budynek zwany też Świętym Pałacem lub Pałacem Sykstusa V, gdyż to za jego pontyfikatu, pod koniec XVI wieku, rozpoczęto jego budowę. Na jego ostatnim piętrze znajdują się papieskie apartamenty. Jest to tradycyjna rezydencją papieży od Piusa IX do Benedykta XVI, począwszy od 1870 roku. Z tym zwyczajem zerwał Papież Franciszek, po wyborze przeprowadzając się do Domu św. Marty. Po podpisaniu traktatów laterańskich w 1929 roku papież oficjalnie rezyduje na terytorium suwerennego Watykanu.
Katolicki kapłan Alloyce Cheruiyot Bett zginął 22 maja w strefie Tot w dolinie Kerio na zachodnim płaskowyżu w Kenii. Do zabójstwa doszło po zakończeniu Mszy św., którą sprawował on w małej wspólnocie chrześcijańskiej Jumuiya w wiosce Kakbiken. Do kościoła weszło kilku uzbrojonych mężczyzn, którzy zaczęli strzelać z broni palnej i jedna z kul trafiła w szyję księdza, powodując jego natychmiastową śmierć. Miejscowa policja oświadczyła, że aresztowała sześć osób mających związek ze zbrodnią.
Chociaż początkowo wysunięto przypuszczenie, że chodziło o nieudaną próbę porwania, która zakończyła się śmiercią ofiary, to rzecznik policji oświadczył, że zabójstwo ks. Betta nie było w żadnym wypadku związane z kradzieżą bydła lub innymi formami przestępczości, występującymi na tych terenach. Niektóre źródła miejscowe sugerują, iż zabójcy podejrzewali, że kapłan był informatorem policji, pomagającym organom ścigania w zapewnieniu bezpieczeństwa na tych ziemiach.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
