W homilii biskup Grzegorz Kaszak przypomniał, że Kalwaria Zebrzydowskiej jest szczególnym miejscem obecności Pani Przenajświętszej. - To miejsce jest dla nas znakiem, że Maryja chce być z nami i nas nie opuszcza w różnych sytuacjach naszego życia. Zarówno w tych bardzo trudnych, przykrych, gdy jest nam bardzo ciężko, a także i wtedy, gdy się cieszymy, radujemy. Ona jest po to, aby nas bronić i chronić przed licznymi niebezpieczeństwami, które nam grożą. Ale czy my Ją za to kochamy? Czy my naśladujemy Maryję po to, aby życie naszych rodzin, życie naszego narodu, życie całego świata było lepsze? - mówił Ksiądz Biskup.

- Kalwaryjskie dróżki są doskonałym miejscem zarówno na kontemplację i rozważania o tajemnicy Jezusa Chrystusie, jak i sposobnością do przemyśleń o codziennej świętości życia Maryi. - Życzę wam kochani pielgrzymi, aby ten pobyt tutaj - u Pani Przenajświętszej - był okazją także do tego, abyście zastanowili się nad waszym życiem - podkreślił Kaznodzieja. Biskup Grzegorz Kaszak podziękował pomysłodawcy i głównemu organizatorowi pielgrzymki dekanalnej, ks. prał. Henrykowi Januchcie oraz wszystkim kapłanom za wysiłek organizacyjny związany z przygotowaniem pątniczego szlaku oraz duchowe wsparcie pątników.

Utrudzeni, lecz szczęśliwi

Po Eucharystii i modlitwie przed cudownym obrazem Matki Bożej Kalwaryjskiej, pielgrzymi z błogosławieństwem Księdza Biskupa wyruszyli na kalwaryjskie dróżki, zatrzymując się przy każdej stacji na refleksji i rozważaniach. Przewodnikiem po maryjnych dróżkach był także Stanisław Klich, na co dzień kościelny w parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Olkuszu, który corocznie podczas Misterium Paschalnego wciela się w postać Bartłomieja Apostoła.

Utrudzeni, zmęczeni, a jednocześnie szczęśliwi pielgrzymi po ponad pięciogodzinnej modlitewnej wędrówce wrócili na plac Rajski przed bazyliką. To tutaj po błogosławieństwie udzielonym przez ks. Henryka Chmiełę, proboszcza parafii pw. św. Maksymiliana w Olkuszu, oficjalnie zakończyła się 12. pielgrzymka dekanatu olkuskiego do Kalwarii Zebrzydowskiej.

Fenomen czeladzkiego pielgrzymowania

Przypomnijmy, że w sierpniu każdego roku na kilkudniową pielgrzymkę do bazyliki i klasztoru w Kalwarii Zebrzydowskiej wyruszają czeladzianie. - Fenomen tej pielgrzymki tkwi w ponad 150-letniej tradycji pielgrzymowania do tego świętego miejsca. Wiadomo także, że jest to jedna z najstarszych grup pielgrzymkowych udających się każdego roku w tym czasie do klasztoru Ojców Bernardynów - zaznacza proboszcz parafii pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Czeladzi, ks. kan. Jarosław Wolski. Historyczne wzmianki mówią o tym, że pielgrzymowanie czeladzian do Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoczęło się już w 1850 r. Ówcześni pątnicy mieli olbrzymie trudności w organizowaniu pielgrzymek. Czeladź była wówczas pod zaborem rosyjskim, a Kalwaria Zebrzydowska leżała w Galicji. Jednak i w tej sytuacji potrafili stworzyć liczne kompanie pielgrzymkowe, których tradycja przetrwała do czasów współczesnych.

Za co lubimy Kalwarię?

Ojciec Święty Jan Paweł II przy różnych okazjach podkreślał swoje związki z sanktuarium pasyjno-maryjnym w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego pielgrzymował od dzieciństwa. W wystąpieniu do wiernych 20 sierpnia 1972 r. mówił: „Dlaczego my tak na tę Kalwarię wszyscy chętnie podążamy? I starzy i młodzi, i kapłani, i siostry zakonne, i cały lud Boży? Moi drodzy, odpowiedź na to jest prosta: pociąga nas tutaj Matka Boża. Ale odpowiedź na to jest zarazem i głęboka. Co nam się tutaj, na tej Kalwarii, odsłania? Co tu widzimy? - Widzimy, jak Matka Boża podąża za Chrystusem: taka jest treść Kalwarii - to jest jej treść szczególna. Są różne sanktuaria maryjne na całym świecie i na ziemi polskiej, ale w Kalwarii to nam się w szczególny sposób odsłania: jak Matka Boża podąża za Chrystusem. (...) Tutaj przełamujemy nieraz różnorodne przeszkody - wewnętrzne i zewnętrzne; tutaj odnajdujemy siebie w tym stanie, w którym chce nas mieć nasz Ojciec, to znaczy w stanie dzieci Boga, braci Chrystusa. A macierzyństwo Maryi bardzo nam w tym dopomaga”.