Ponad 2 tys. pątników z Diecezji Sandomierskiej na Jasną Górę

Oficjalne rozpoczęcie 31. Pieszej Pielgrzymce Diecezji Sandomierskiej na Jasną Górę, której przyświeca hasło „Z Maryją do Jezusa”, odbyło się w sandomierskiej katedrze. W uroczystej Eucharystii pod przewodnictwem bp. Krzysztofa Nitkiewicza uczestniczyło prawie 800 pielgrzymów z Sandomierza, Połańca, Staszowa, Koprzywnicy, Klimontowa i Janowa Lubelskiego.

Podczas homilii ordynariusz, zwracając się do pątników, wskazał na wartość trudów, które podejmują pielgrzymi, oraz wartość świadectwa ich wiary.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Wyruszając na pielgrzymkę czujemy potrzebę duchowego odrodzenia poprzez Słowo Boże, ponoszony trud czy troskę o bliźniego. Codzienne wędrowanie będzie wspaniałą okazją do wyrażenia naszej miłości, życzliwości i zatroskania o innych. Poprzez proste gesty podania wody, podzielenia się posiłkiem czy wsparcia w pielgrzymim trudzie będziemy stawać się ewangelicznymi świadkami - mówił bp Krzysztof Nitkiewicz.

Przewodnik sandomierskich pątników ks. Rafał Cudziło poinformował, że wspólną intencją jest modlitwa m.in. za nadchodzące Światowe Dni Młodych w Krakowie oraz Diecezjalne Dni Młodych, które odbędą się we wrześniu br. w Sandomierzu.

Reklama

- Pielgrzymka jako swego rodzaju rekolekcje w drodze ma stać się czasem osobistego przybliżenia się i zjednoczenia z Bogiem poprzez modlitwę i pokutny trud. Jest to czas ożywienia pobożności i kultu maryjnego – podkreślał ks. Rafał Cudziło.

W Stalowej Woli po Mszy św. w bazylice konkatedralnej Matki Bożej Królowej Polski na pątniczą trasę wyruszyło ponad tysiąc pielgrzymów. Jest to najliczniejsza kolumna, idąca w sześciu grupach, której przewodzi ks. Dominik Bucki.

- Przez te dni wspólnego wędrowania wszyscy dla siebie stajemy się duchową rodziną, braćmi i siostrami, troszcząc się wzajemnie o siebie i pomagając sobie nawzajem, i to jest bardzo piękne i budujące – podkreślał ks. Bucki.

W skład dwustuosobowej kolumny ostrowieckiej, zwanej także świętokrzyską, wchodzą dwie grupy, które wyruszyły z parafii św. Michała Archanioła i Matki Bożej Saletyńskiej. Przewodniczy im ks. Rafał Kułaga.

Idąca już od dwóch dni kolumna z Janowa Lubelskiego liczy blisko 350 pątników, którym przewodzi ks. Sławomir Machowski.

Pośród pielgrzymów są weterani, a wśród nich pani Halina ze Stróży. - Dziękuję Matce Bożej za to, że mogę od 1979 roku corocznie pielgrzymować na Jasną Górę. Po raz pierwszy poszłam do Częstochowy z najstarszym synem. Zawsze niosłam ze sobą intencje pielgrzymowania oraz prośby i podziękowania tych, którzy mi je powierzali – mówiła pani Halina.

Pielgrzymom zdążającym na Jasną Górę towarzyszą w wielu parafiach diecezji sandomierskiej pielgrzymi duchowi. Każdego wieczoru będą się gromadzić na wieczornych Apelach Jasnogórskich i będą się z nimi łączyć poprzez modlitwę.

Wszystkie cztery kolumny 12 sierpnia spotkają się przed Częstochową, aby razem wkroczyć do jasnogórskiego sanktuarium i pokłonić się Królowej Polski. Podczas Mszy św. o godz. 10:30 podziękują za pielgrzymi trud i złożą swoje pątnicze intencje.

Historia Pieszej Pielgrzymki Ziemi Sandomierskiej do sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej rozpoczęła się 5 sierpnia 1984 r., kiedy to po praz pierwszy wyruszyła z sandomierskiej bazyliki katedralnej. Wcześniej pielgrzymowanie z Sandomierza i Ostrowca Świętokrzyskiego odbywało się w ramach pielgrzymki radomskiej. Pątnicy sandomierscy wychodzili wówczas na pielgrzymi szlak ze Starachowic. Natomiast wierni ze Stalowej Woli pielgrzymowali z pielgrzymką rzeszowską. W latach 80. mieszkańcy Janowa Lubelskiego i okolic brali udział w pielgrzymce lubelskiej jako oddzielna grupa „janowska”.

Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego: „Jan Paweł II - Papież Rodziny” chyba najlepiej odzwierciedla priorytet jego pontyfikatu. Nie ulega wątpliwości, że był on Papieżem rodzin. To on przyjął zasadę, że rodzina jest drogą Kościoła. Żaden z następców św. Piotra nie poświęcił tak dużej części swego nauczania problematyce rodziny. Zbliżający się Dzień Papieski każe nam przyswajać sobie jego nauczanie o rodzinie oraz za jego wzorem troszczyć się o dobro rodzin. Bł. Jan Paweł II na temat rodziny wypowiadał się bardzo często. Starał się ukazać pełną o niej prawdę. Uczył, że „rodzina bierze początek w miłości, jaką Stwórca ogarnia stworzony świat” („List do rodzin”, nr 2) oraz do miłości jest powołana. Stanowi bowiem komunię osób: „W małżeństwie i rodzinie wytwarza się cały zespół międzyosobowych odniesień: oblubieńczość, ojcostwo-macierzyństwo, synostwo, braterstwo. (…) Pierwszym jej zadaniem jest wierne przeżywanie rzeczywistości komunii na rzecz rozwijania prawdziwej wspólnoty osób. Wewnętrzną zasadą, trwałą mocą i celem ostatecznym tego zadania jest miłość”. Zatem „istota i zadania rodziny są ostatecznie określone przez miłość” (adh. „Familiaris consortio” [FC], nr 15, 18, 17). W społecznym nauczaniu bł. Jana Pawła II rodzina jest traktowana jako pierwsza, naturalna, żywa komórka społeczna, stanowiąca fundament wszystkich społeczeństw i całej ludzkości. Jest ona pierwszym miejscem humanizacji osoby i społeczeństwa. Tworzy naturalne środowisko urzeczywistniania się człowieka jako osoby. Znaczenie rodziny dla prawidłowego rozwoju osobowego jednostki ludzkiej bł. Jan Paweł II docenia do tego stopnia, iż stwierdza, że „człowiek nie ma innej drogi do człowieczeństwa, jak tylko przez rodzinę” (homilia, 12.10.1980). Rodzina również „stanowi kolebkę i najskuteczniejsze narzędzie humanizacji i personalizacji społeczeństwa: współpracuje w pełni w sposób tylko sobie właściwy w budowaniu świata, czyniąc życie naprawdę ludzkim, zwłaszcza przez to, że strzeże, zachowuje i przekazuje cnoty oraz wartości” (FC, nr 43). Rodzina chrześcijańska stanowi też podstawową, trwałą i żywą wspólnotę Kościoła. Jest ona „do tego stopnia wpisana w tajemnicę Kościoła, że staje się, na swój sposób, uczestnikiem zbawczego posłannictwa samego Kościoła” (FC, nr 49). Bł. Jan Paweł II szeroko omawia potrójną funkcję zbawczą rodziny. Jest ona wspólnotą wierzącą i ewangelizującą, gdyż zachowuje i przekazuje wiarę, a zarazem żyje tą wiarą na co dzień. Jest następnie wspólnotą dialogu z Bogiem, ponieważ ze względu na sakramentalny charakter małżeństwa oraz kult, jaki ma miejsce w rodzinie, staje się ona środkiem wzajemnego uświęcania jej członków i ośrodkiem kultu Bożego. Jest wreszcie wspólnotą w służbie człowieka, gdyż stanowi miejsce, w którym człowiek uczy się dostrzegać w bliźnim Boga, i uzdalnia do podejmowania ofiar w służbie bliźniemu (FC, nr 51-64). Bł. Jan Paweł II nie tylko uczył o rodzinie, ale także troszczył się o dobro rodzin. Przestrzegał przed niebezpieczeństwami zagrażającymi rodzinom, wskazując jednocześnie drogi do ich przezwyciężenia. Z własnej inicjatywy utworzył Papieską Radę ds. Rodzin, zwołał synod biskupów poświęcony rodzinie, ogłosił Rok Rodziny, wydał wiele dokumentów o rodzinie, w program swych apostolskich pielgrzymek miał na stałe wpisane spotkania z rodzinami. Warto w związku z tegorocznym Dniem Papieskim zadumać się nad Bożym zamysłem względem każdej rodziny, pochylić się w geście pomocy rodzinom żyjącym w ubóstwie czy zdemoralizowanym, okazać zainteresowanie i serce dzieciom ulicy. Pożądane byłoby również włączanie się w powstające oddolnie ruchy czy stowarzyszenia mające na celu promocję, obronę i pomoc rodzinom. Organizatorzy Dnia Papieskiego w skali ogólnopolskiej i regionalnej zapewne wysuną różne propozycje i przygotują niezbędne materiały. Także Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia” zorganizuje odpowiedni program i zbiórkę pieniężną na stypendia dla zdolnych uczniów z ubogich rodzin. W Dniu Papieskim nie może zabraknąć modlitwy w intencji rodzin, zwłaszcza przeżywających trudności. Obok duszpasterzy parafialnych na taką wspólnotową modlitwę zaprasza także Duszpasterstwo Turystyczne Archidiecezji Przemyskiej, które dla miłośników gór organizuje obchód Dnia Papieskiego w głębi Bieszczad. Będzie to również tradycyjne pożegnanie gór, czyli modlitewne zakończenie letniego sezonu turystycznego. Modlić się będziemy w przepięknej scenerii. Dzień Papieski przypada bowiem na okres zenitu złotej jesieni. Wprawdzie bogactwo bieszczadzkiej przyrody znakomicie prezentują wszystkie pory roku, ale nie da się zaprzeczyć, że w jesieni jest tam najpiękniej. Zapach dojrzałych traw i ziół oraz błyszczące kolorami lasy zachwycą każdego, kto tam się znajdzie. Program Dnia Papieskiego: w niedzielę, 14 października, przyjazd przed godz. 10 do miejscowości Przysłup, oddalonej ok. 8 km na południe od Cisnej. Tam o godz. 10 w kościele filialnym będziemy uczestniczyć we Mszy św., a po jej zakończeniu wyjdziemy na szlak prowadzący na Wielkie Jasło, ewentualnie także na Okrąglik w paśmie granicznym. W czasie wspinaczki na szczyt będziemy odprawiać nabożeństwo Drogi Krzyżowej według tekstu ułożonego przez bł. Jana Pawła II. Na szczycie lub w innym dogodnym miejscu zatrzymamy się dłużej. Będzie modlitwa Anioł Pański, śpiew piosenki „Barka” i innych, ulubionych przez Papieża piosenek. Jeśli pogoda będzie sprzyjająca, posłuchamy także wybranych fragmentów „Listu Jana Pawła II do rodzin”. Ze szczytu wrócimy do Przysłupa, gdzie nastąpi zakończenie spotkania. Duszpasterstwo turystyczne zaprasza na 14 października w Bieszczady wszystkich miłośników gór. Dojazd do Przysłupa i powrót przy większej liczbie zgłoszeń - zbiorowo wynajętym autokarem, a w przypadku niewielu zgłoszeń - indywidualnie. Zgłoszenia na wyjazd zbiorowy będą przyjmowane w kilku ośrodkach miejskich archidiecezji do 8 października br. Tam też zostaną podstawione autokary lub busy (stosownie do liczby zgłoszeń). Zgłoszenia przyjmuje: w Przemyślu ks. Kazimierz Bełch, ul. Zamkowa 5 (Seminarium Duchowne), tel. (16) 678 80 26, tel. kom. 604 269 761; w Jarosławiu ks. Bogdan Czerwiński, pl. Ks. Skargi 2, tel. (16) 621 24 60; w Przeworsku ks. Stanisław Mazur, ul. Kościelna 7, tel. (16) 648 70 54; w Krośnie ks. Wojciech Matwiej, ul. Kard. Wyszyńskiego 30, tel. kom. 600 404 633; w Sanoku ks. Jacek Michno, ul. Zagrody 10, tel. kom. 782 033 042. Turyści przyjeżdżający do Przysłupa powinni wziąć z sobą odpowiednie obuwie i ubiór oraz zabezpieczenie od wiatru i deszczu (w górach może być już zimno). Trzeba też we własnym zakresie zatroszczyć się o wyżywienie i napój.