Od wieków w kulturze funkcjonują trzy podstawowe wartości, które stanowią o szczęściu człowieka. Są nimi: prawda, dobro i piękno. Prawda jest najwyższą wartością w poznaniu, zarówno naturalnym, naukowym, opartym głównie na rozumie, jak i w poznaniu religijnym, opartym głównie na wierze. Dobro jest najwyższą wartością w postępowaniu ludzkim, zaś piękno jest zakodowane w dziele stwórczym Pana Boga i w dziełach ludzkich, czyli w sztuce. Piękno uznaje się za syntezę prawdy i dobra. To, co jest piękne, musi być prawdziwe i dobre. Źródłem tych trzech podstawowych wartości jest sam Bóg. On jest najwyższą Prawdą, najwyższym Dobrem i najwyższym Pięknem. Wartości te polecił nam zdobywać przez jednoczenie się z Nim w prawdzie, miłości i kontemplacji tego, co prawdziwe i dobre. Zauważmy, że te trzy wartości najpotężniej i najgłębiej są zakorzenione w naszej religii chrześcijańskiej. Jezus Chrystus przyniósł nam na ziemię prawdę, obdarzył nas dobrem, jakim jest dar zbawienia zawarty w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu, wzywa nas do kontemplacji piękna zawartego w prawdzie i w dobru.

Pierwszym zadaniem każdego człowieka jest dawanie świadectwa o obecności Boga w świecie: w przyrodzie, historii, kulturze, życiu osobistym i publicznym. Jeżeli to zadanie traktujemy poważnie i staramy się je wypełniać, to rzeczywiście stajemy się dla drugich przewodnikami do Pana Boga.

Definicję piękna podał św. Tomasz z Akwinu. Brzmi ona: „Pulchra sunt, quae visa placent” - „piękne jest to, co ujrzane wzbudza upodobanie”. Piękno ma trzy podstawowe składniki: integritas - zupełność, doskonałość; harmonia, proporcja oraz Caritas, jasność. Przeżycie pięknościowe, estetyczne dopełnia nasze przeżycia poznawcze i moralne (prawdy i dobra). Tak jak doświadczenie prawdy i dobra ubogaca naszego ducha, tak również i doświadczenie piękna czyni ducha „pełniejszym”, bogatszym.

Diecezja świdnicka jest szczególnie pięknym zakątkiem Polski. Na jej terytorium znajduje się ziemia kłodzka, która została nazwana przez potomnych „krainą Pana Boga i Maryi”. Na ziemi kłodzkiej jest Pan Bóg do odkrycia w pięknie tamtejszej przyrody, w krajobrazie uroczych gór i dolin wypełnionych lasami, łąkami, polami, poprzecinanymi siatką rzek i górskich strumieni. Od wieków przybywają tam ludzie z dolin, żeby podziwiać wspaniałość dzieł Bożych, żeby w kontemplacji pięknych widoków, dzieł przyrody odzyskiwać zdrowie duszy i ciała, żeby odnajdywać wielkość i piękno Pana Boga. W związku z tym warto zauważyć, że na ziemi kłodzkiej mamy pięć uzdrowiskowych kurortów, dokąd przybywają kuracjusze z całej Polski. Ale na ziemi kłodzkiej nie tylko doświadczamy piękna Boga w Jego dziele stwórczym, ale można tam także doświadczyć piękna w dziełach rąk ludzkich i ludzkiego umysłu. W działach tych spotykamy tak wiele znaków wiary byłych i obecnych mieszkańców tych ziem. Tymi szczególnymi znakami wiary i miłości do Pana Boga są świątynie na czele z sanktuariami maryjnymi. To właśnie w świątyniach nasi poprzednicy w wierze pozostawili nam tyleż znaków swojej wiary i miłości do Pana Boga i do Matki Najświętszej. Jest tam tyleż piękna do odkrycia, do kontemplacji.

Oprac. ks. Łukasz Ziemski